Vergelijk: RS 457 vs Ninja 500 SE vs 450SRS

Plaatsgenomen op de Ninja 500 voel je direct dat het hier niet om een racer pur sang gaat, maar dat ondanks de aspiraties in het WK Supersport 300 vooral het rijderscomfort centraal heeft gestaan. Zeer smal, en met een beperkte zithoogte is de Ninja 500 ook voor kleine motorrijders (en uiteraard rijdsters) zeer toegankelijk. Het comfortabele en ruime zadel biedt echter ook voor mijn 1.82 mtr lange lijf voldoende ruimte en de hooggeplaatste stuurhelften zorgen voor een relaxte rechtop zithouding. Tig jaar ervaring in het WK Supersport 300, en dat merk je. Die Kawasaki dan hèDe laaggeplaatste voetsteunen zitten precies op de plek waar je deze verwacht en bieden ook voor mij een comfortabele kniehoek. 

Een korte druk op de startknop is voldoende om de tweecilinder tot leven te wekken, waarna de motor fluisterstil draait en eenmaal aangekomen bij de verplichte dB controle krijg ik zelfs de verplichte dB-sticker van circuit Ecuyers zonder dat ik het gas moet opendraaien.

Omdat we de motor nog een weekje langer mochten lenen (dankuwelzeerbeleefd teamgreen!) heb ik met de Ninja500 vooral op circuit Croix gereden en slechts 2 sessies op Ecuyers. Het verschil in lay-out en met name de asfalt kwaliteit tussen beide circuits is aanzienlijk, daar waar Ecuyers vooral vloeiend is met een recente en strakke asfaltlaag heeft Croix naast een langer recht stuk veel meer een ‘stop and go’ lay-out met bijbehorende stevige remzones en ligt het asfalt er over het algemeen behoorlijk belabberd en gehavend bij.  

Ondanks dat de Kawa van dit trio de minst sportieve lijkt als je kijkt naar de zithouding en het uitrustingsniveau blijkt eens te meer dat schijn bedrieglijk is, want ondanks dat ik maar 2 sessies in Ecuyers met het gifgroene monster reed, bleek deze wel als allersnelste rond te gaan! Hoe dan? En dat zonder TC, zonder instelbare vering en met hoog geplaatste stuurhelften? Inderdaad, de credits hiervoor gaan vooral naar het verbeterde en voortreffelijke motorblok, maar zeker ook naar het rijwielgedeelte dat mooi in balans waarbij de Bridgestone banden ook een belangrijke rol spelen.  

Beginnend bij het motorblok, het belangrijkste punt waarop deze Ninja 500 is verbeterd is het middengebied, en dat dit een schot in de roos is blijkt al vanaf de eerste ronde. Er is duidelijk voelbaar meer koppel in het middengebied aanwezig waardoor je in diverse bochtencombinaties een versnellinkje hoger kunt aanhouden waarbij de toerenteller weliswaar terugzakt naar de middelste regionen maar dan toch soepel en met voldoende oemph oppakt en je bochtuit accelererend onder hellingshoek niet Opstappen en knallen maar. Welk merk had daar decennialang het patent op?hoeft te schakelen omdat je in een versnelling lager al tegen de toerenbegrenzer zit. En dat is pure winst, want elke schakelbeweging onder hellinghoek zorgt in meer of mindere mate altijd voor wat onbalans en tijdsverlies. Het schakelen verloopt soepel en nauwkeurig, al dan niet gebruik makend van de vederlicht bediende koppeling, want dat zonder koppeling schakelen kan makkelijk. En dat zonder quickshifter. De Kawasaki produceert overigens wel de meeste motortrillingen van de drie, een typische twin eigenschap maar zeker niet echt storend, wellicht is dit net als het hoorbaar andere uitlaatgeluid gerelateerd aan het 180 graden ontwerp in vergelijk met de 270 graden blokken van de andere twee. 

De kuip en kuipruit bieden voldoende ruimte om volledig achter te kruipen, het enige dat mij wat tegenstond om echt snel rond te gaan was de originele positie van de stuurhelften. Voor mij staan die onder een te krappe hoek, waardoor ik kramp in mijn bovenarmen kreeg bij het naast de motor hangen in een bocht. Door de borgbouten uit de kroonplaat te draaien was dat echter snel opgelost, zonder die bouten kunnen de stuurpennen wat naar voren worden gedraaid alsof je met een recht Superbike stuur aan het rijden bent, dat idee. Dat verbeterde voor mij de zithouding enorm, ik kon nu wat verder naar voren hangen, met nog wat meer gevoel en extra druk op de voorkant. Liefst zou ik ze nog iets lager positioneren voor een sportiever houding maar dat is helaas onmogelijk. 

Wat gelukkig wel mogelijk is, is dat zeer direct en scherp sturen want daarin blinkt de Ninja uit. En zonder de voetsteun pinnetjes die we uit voorzorg al voor de eerste sessie hadden verwijderd kun je er echt behoorlijke hellingshoeken mee rijden. Alle ingezette rijlijnen worden met speels gemak gevolgd en ook diep tot in een bocht doorremmen brengt het rijwielgedeelte niet uit balans. Op een vloeiende baan als Ecuyers kom je dus ook prima uit de voeten met de standaard veringinstellingen van de kleine gifkikker en het is pas op een baan als Croix met ronduit slecht asfalt dat de eerder comfortabele demping van deze Het is groen en het...Ninja het pas echt moeilijk krijgt, maar dan ben je wel al behoorlijk stevig aan het planken. Het is ook op deze baan dat de remmen een stuk zwaarder worden belast, maar dankzij de voortreffelijke grip van het Bridgestone S22 rubber kon er toch erg laat worden geremd zonder ABS te activeren. Wel kreeg de Ninja wat te kampen met fading, maar dat is niet zo gek met de standaard rubberen remleiding.

Gedurende beide weekenden heb ik meerdere rijders met “onze” testmotoren laten rijden en zonder uitzondering voelde iedereen zich direct thuis en vertrouwd op de Ninja 500, een groter compliment kun je niet krijgen toch?