Vergelijk Supernakeds: Showtime!

Na de lancering van de Monster 1200 S ruim een maand geleden op het Spaanse eiland Tenerife waren we meer dan benieuwd naar deze standaard versie, die het met ‘slechts’ 135 pk moet doen en daarmee niet alleen de minst krachtige Ducati met Testastretta aandrijving is, maar tevens de minst krachtige in dit gezelschap. Met de lancering van de nieuwe vierkleps Monster is Ducati een nieuwe weg ingeslagen: n 
Maak kennis met de Monster 3.0. Het tweedelige koplampje heeft het veld geruimd voor een klassiekere stijl, de achterkant is opnieuw ontegenzeggelijk uit duizenden herkenbaar
 
Aan de voorkant ook alles in orde. En in balans. Tft scherm is meer een gimmick en past minder bij de motor dan op de 1199. Informatievoorziening is wel van een totaal andere orde. Dus waarom geen gearindicator?

Niks aan toe te voegen toch? Designmissie geslaagd . Nu stil genieten...iet die van überversie van de uit het gamma genomen Streetfighter 1098 – die door velen al als té extreem werd bestempeld, maar het pad van meer comfort, meer souplesse, meer rijgemak, en… -niet onbelangrijk- een sterker en tegelijkertijd onderhoudsvriendelijker motorblok.

Hoewel de Monster 1200 met z’n opgegeven topvermogen van 135 pk de minst krachtige fiets in dit gezelschap is speelt dat de fiets pas op bij snelheden boven de 200 km per uur. Met de Monster op kop vol op het gas in zes bij een snelheid van 130 km/u wist de op papier 45 pk sterkere KTM pas bij een snelheid van ongeveer 210 km/u langszij te komen. Om vervolgens – de Ducati in z’n slipstream meezuigend – door te knallen tot 267 km/u, dat dan weer wel. Bij de metingen met vier op een rij waarbij netjes werd afgeteld deed de Monster echter amper onder voor de ander drie en was het verschil tussen de leidende motor en de Ducati op plaats vier hooguit een meter of vijfentwintig. En dat is best opmerkelijk, want wanneer je van een van de andere drie op de Monster overstapt voelt de fiets nooit écht sterk genoeg aan, maar is dat blijkbaar dus wel. Ten opzichte van de 10 pk sterkere S versie voelt het blok voller en ronder aan. Testastretta 11° in zijn fijnste vorm was een van de notities die in het logboek werd genoteerd.

He he... zó moet het! Oh, ik moet weer rechtsom zometeenHet 135 pk 11° Testastretta motorblok is niet het enige wat we beter vinden aan de Monster 1200 ten opzichte van zijn duurdere S variant: waar die S bij sportief rijgedrag niet in balans lijkt te zijn en er bij sportief knalwerk veel onrust in het rijwielgedeelte ontstaat is daar bij deze standaard versie niets van te merken. Op voorhand hadden we de Ducati lager ingeschaald, maar het was duidelijk dé positieve verrassing van deze test. Ten opzichte van de andere drie mag de Monster 1200 ietwat trager sturen, maar is wel heel voorspelbaar in z’n stuurgedrag en houdt zijn lijn mooi vast, waar de S duidelijk naar buiten wil drijven. Wat volgens ons drie oorzaken heeft: allereerst het motorblok dat op papier misschien 10 pk minder sterk is, maar wel veel mooier zijn vermogen afzet. Dan de vering die én goed uitgebalanceerd én comfortabel is, waardoor we geen enkel moment de behoefte hadden om aan de stelknoppen te draaien. Tot slot de remmen, die minder agressief dan de Monoblocs van de S versie zijn, maar nog steeds prima vertragen.

De zit is duidelijk het laagst, waardoor je het gemakkelijkst je knie aan de grond zult kunnen leggen, ware het niet dat je benen niet echt lekker contact met de tank en/of het frame maken, waardoor de ‘blijf zitten waar je zit’ zithouding de voorkeur heeft. De zit is verder zeker niet oncomfortabel te noemen. Het brede stuur ligt lekker in de hand – hoewel de meningen daarover wel verschilden - en zit niet te ver weg, het enige wat stoort zijn de schetsplaten van de duovoetsteunen die je met de hak van je laars raakt, tenzij het midden van de voet op de steun wordt gezet.

De Monster 1200 is de beste Monster ooit, beter nog dan de duurdere S 

We zeiden het al, het Testastretta 11° motorblok is misschien wel het fijnste in zijn soort. Van de drie mappings heeft de Urban modus de fijnste gasrespons, maar dan heb je ‘maar’ honderd pk waardoor die stand alleen onder extreme omstandigheden je keuze zal zijn. In Sport modus is de reactie iets minder dociel en zelfs de Touring modus is bij deze standaard versie veel minder irritant dan bij de 145 pk S versie het geval. Niet dat je vaak in de Touring modus zult rijden, het overgrote deel van de tijd zal de Monster in Sport modus staan. De versnellingsbak is niet zo soepel als die van de Kawa en BMW, maar wel iets zachter dan de KTM en gedurende de test op geen foutje te betrappen. De slipper-assist koppeling blinkt niet uit in doseerbaarheid, maar is wel lekker licht te bedienen. Tussen de file door over de P
Volgens de ervaringsdeskundigen beter dan de S. Scheelt je dus weer een hoop geld voor enkel een logo'tje...

Aan details opnieuw geen gebrek. Kenteken kun je mooi of lelijk vinden, het is wel weer een origineel idee. En het kontje blijft wel lekker clean natuurlijkériphérique van Parijs was met de Monster geen enkel probleem.

Opmerkelijk was dat in dit gezelschap de Monster 1200 de meeste aandacht voor zich op wist te eisen. Niet de futuristisch ogende Z1000, niet de agressief ogende 1290 Super Duke, niet de emm… aparte S1000R, maar de Monster 1200 was de fiets waar de Spanjaarden en Fransozen telkens even net dat beetje langer bij stil bleven staan. Naar onze mening is het ook de meest elegante motor van dit kwartet, hoewel de afwerking wel wat beter had gekund. Van de rubberen afdekproppen in het frame waren we er al snel eentje kwijt en ook het rubberen kapje bij het contactslot sloot niet mooi aan, waardoor het leek alsof de tank scheef was gemonteerd. Navraag wees echter uit dat het kapje niet goed was gemonteerd. Ook het TFT display verdient niet de schoonheidsprijs. Qua ontwerp ziet het er zondermeer trendy uit, maar het is niet echt compleet: een versnellingsindicator ontbreekt, evenals een benzine-indicator. Nu is dat eerste niet echt een ramp, maar het is wel handig als je onder het rijden kunt zien hoeveel benzine je nog hebt, in plaats van alleen maar een lampje dat gaat branden wanneer de reservevoorraad wordt aangesproken.

Toch blijft er iets onweerstaanbaars aan een voorbijbrullende Duc. Je hóórt 'm gewoon voorbij brullen

• heerlijk smeuïg motorblok, spelen én tegelijkertijd veiligheid, goede vering, allerfijnste Monster ooit
• afwerking niet 100%, incompleet display, voetergonomie, stuuruitslag