Test: Superbikes op Magny Cours

Plezier, is dat er nog met al die electronische meuk dan? Willen wij ook weten en dus staat die vraag hoog op onze lijst met “gaarne te beantwoorden voor terugkomst, danku. Was getekend, de publieke opinie”. Nog nooit zo aanwezig geweest, die opinie. Was het vroeger zo eenvoudig, gewoon een handvol motoren mee, ze wat rondknallen en daar is er één het best in. Maar nee, zo gaat dat dus niet meer. Behalve onophoudelijke argumentatie over de gebruikte banden die al dan niet in het voor- of nadeel van een bepaalde motorfiets zouden zijn, afstelling, exemplarische sterkte of zwaktes, die zaken mogen we inmiddels scharen onder de noemer ‘gebruikelijke zaken’, tegenwoordig zul je wel donders goed moeten weten of je de motor niet per ongeluk in standje zus van zoveel opties gezet hebt, want o, o, o, er zou er maar eentje benadeeld worden.  Terecht? We zullen zien. Laat me alvast een tipje van de sluiter oplichten; zelfs in de nattigheid is het in totaal slechts tweemaal voorgekomen dat het ABS ingreep. Daarnaast viel het Ed in beginsel lastig vriendjes te worden met de BMW juist vanwege de aanwezige tractie/wheeliecontrole die hem bij accelereren op start/finish parten speelde, ondergetekende daarentegen had er in drie dagen niet één keer last van. Kwestie van overmacht van de ingebouwde tractiecontrole en ABS tussen de oren.

Met al deze elektronische toverij bij elkaar hebben we overigens wel een klein primeurtje te pakken; voor het eerst hebben we hier een lineup bijeen die voor honderd procent over deze middelen beschikt. Allemaal met een eigen interpretatie, maar we moeten eerst maar eens zien wat we er mee kunnen. Daarnaast hebben we helaas maar tweemaal de beschikking over ABS, maar we kunnen wel mooi uitvinden wie hierbij het best af is. Zelfde verhaal met de quickshifters, waarmee oorspronkelijk drie van de vier zijn uitgerust, wegens omstandigheden uiteindelijk slechts twee. Dit heeft echter zijn toegevoegde waarde eerder al ruimschoots bewezen, maar tegelijkertijd zullen we het gebrek eraan de anderen niet ongunstig bejegenen. Zo zijn we dan ook wel weer.

Dit elektropalooza wordt ingeluid door feitelijk de oudste van de vier; BMW’s kanjerkrasser S1000RR. En dat had je niet gedacht, zo als een donderslag dat de BMW het al zijn concurrenten het nakijken gaf, zo hard hebben de anderen hun best gedaan om bij te blijven CQ de dans te leiden. Maar dat gaat zomaar niet, wie dat wil zal toch van goeden huize moeten komen. Bring it on, kandidaat nummer twee. Met de 1198 hebben we eigenlijk een oude bekende. Maar, zegt Ducati, zo moet je dat niet zien. De rode zoals we die hier voor ons hebben is in feite de laatste groet aan het type, aangezien we voor 2012 verwend zullen worden met een ongewtijfeld nóg duurdere volledig nieuwe superbike. Tot die tijd moeten we het hiermee doen en ‘nu we er toch zijn’ moet Ducati gedacht hebben, dan hangen we ‘m gelijk nog even vol met alle electronica die we hebben en noemen ‘m SP. Jawel, de typeaanduiding is terug en dat moeten we weten ook. Dus we nemen een 1198, voegen een snufje carbon toe, plakken de Marchesini’s erbij en maken ‘m af met DTC, DDA, DQS en wat we nog meer hebben. Alles netjes geintegreerd uiteraard. En stiekem kennen we alles natuurlijk al van vorige ‘R’ versies en variaties bij familieleden, maar dat mag de pret niet drukken. De quickshiftert is nieuw en krijg je er bij voor het kleine bedrag wat je voor het hele apparaat neer mag leggen. Is overigens wel de enige motor waarbij de quickshifter uit te schakelen is (en dat gewoon via het dashboard), iets waar we later nog heel  dankbaar voor zullen zijn.

De rol van vrijgezel nummer drie wordt ingevuld door Aprilia’s vlot geklede ladies man, De RSV4. Factory. Aprc. Manman, iemand heet duidelijk een voorkeur voor naampjes, toevoegingen en afkortingen, het liefst allemaal tegelijk. Maargoed, als dat chickies scoort, wie zijn wij dan om koning macho tegen te spreken. Met een klein voorproefje in gelimiteerde oplage (een Italiaanse vlag en een ‘Max’ stickertje extra, dat is dan tweeduizend euro. Mag ik even vangen? Aprilia heeft afgekeken hoe het moet.. bij MV) is het volgens kenners nu al legendarische electronicapakket nu ook doorgesijpeld naar de wat vrijer verkrijgbare modellen. Met nadruk wat vrijer, want echt stormlopen wil het nog steeds niet. Aan de andere kant en geheel terzijde; wist u dat negen van de tien verkochte RSV’s de Factory uitvoering is? In het kader van ‘ik geef nu toch al mijn erfenis twee keer uit, dan wil ik ook echt bloeden’ wordt keer op keer de standaarduitvoering links gelaten. En dat terwijl die ook met elektromeuk te koop is! Rare jongens, die Hollanders. Maar goed, alsof wij daar nu een boodschap aan hebben.wij zullen het moeten doen met afzonderlijk tractie controle, wheelie controle en launch control. Elk afzonderlijk instelbaar, combineerbaar en oproepbaar met één knopje aan het stuur. Voor de bediening daarvan heeft Aprilia ons netjes voorzien van een veertig A4tjes tellende handleiding. Tof, jongens. Nog bedankt. Een kleine Italiaan in geschenkverpakking was waarschijnlijk toch net even handiger geweest.

En op kruk nummer vier komt de concurrent uit de oriënt, Kawasaki’s niet te versmaden hyper de hyper, nieuwe ZX-10R. Gemaakt met maar één doel: gehakt (elke dag sushi komt je ook de strot uit) maken van de concurrentie, met name uiteraard BMW. En daar is aardig veel moeite voor gedaan. Behalve het ontwikkelen van een totaal nieuwe motor met dito blok en vermogensafgifte (jajaja, 200,1 pk, nu weten we het wel) is ook de hele flipperkast aan electronica uit de kast gehaald. Dus ook hier vinden we ABS én Tractiecontrole. Om nog even wat verder te gaan is ook het dashboard van ongekend moderne snit, met weliswaar alweer een digitale toerenteller, maar in tegenstelling tot het LCDschermpje waar we enkele jaren geleden schele koppijn van kregen als we wilden weten wat er nou aangegeven werd, is de 2011-balk uitgevoerd in leds. In twee kleuren maarliefst. Met knipperfunctie. En het mag gezegd worden, zo’n kermis als dit zie je echt niet over het hoofd. Of je zit te wachten op een “Daarrrrrrrgaatieweer, TURRRRRRRRBOOOOOO!!!!” als je net plat op één oor langs het kuipruitje aan het turen bent op zoek naar je voorligger is nog te bespreken, maar ook daar heeft Kawasaki al aangedacht; het kan namelijk ook uitgezet worden. Toch vriendelijk van ze.