De motorfreaks Grote Scootertest

On y va

Dankzij de superstrakke planning, het hoort bij échte journalisten, wordt de heenreis aanvaard na een verjaarsbezoek, om een uur of elf ’s avonds. Rendez-vous is een hotelletje ergens in een buitenwijk van Gent en dat is díe kant op. Alles onder zadel gepropt en bovenóp geknoopt; oordoppen in, donker vizier (leve de straatverlichting) dicht en open die kraan. In principe valt het nog alleszins mee ook; de kruissnelheid is eenvoudig “zo hard ‘ie kan” en kan voor langere tijd volgehouden worden, het zitcomfort is ook bij deze snelheden meer dan aangenaam dankzij de ongeëvenaarde windbescherming en zodoende is het niet eens koud ook. Alleen…. zo tussen de negentig en honderd procent van het vermogen is het benzineverbruik ineens niet meer wat je zou verwachten. Weinig eerder heb ik een benzinemeter zíen bewegen, en een extra pitstop is dan ook noodzakelijk om niet later ergens in België te stranden. Deze ervaring delen de anderen blijkt als we eenmaal allen bijeen zijn en wordt de volgende dag keer op keer bevestigd. Los daarvan houden de machines zich stuk voor stuk onberispelijk en belandt de ploeg in zeer acceptabele tijd in La Douce France. Snelweg geslaagd, binnendoor op volwassen tempo ook zéér goed te doen. Sterker nog, de bemotorde reisgenoten komen toch keer op keer minder uitgerust van hun machines af. Zou het dan toch….?

Verbruik

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: het brandstofverbruik van deze zware motorscooters varieerde nogal. Tenminste, bij de Suzuki. Het gemeten verbruik was evenredig aan de stand van de gashandle, maar ook bij rustig rijden blonk de Soes niet uit in zuinigheid, slechts één maal wisten we een score van net geen 1 op 20 te scoren, en dat was zondermeer een tegenvaller. De Yamaha deed het wat dat betreft net iets beter. Ook daar varieerde het verbruik met de stand van de gashandle, maar die wist wél een waarde van 1:22,6 te scoren. Bonuspunten gingen in deze naar de Aprilia, die zelfs bij kruisnelheid volgas of op 't circuit van Carole niet lager dan een 1:17,5 wist te scoren. En dat is nog zuiniger dan het gemiddeld verbruik van de Soes.

Drie verschillende motorscooters, drie verschillende uitzichten. Het uitzicht op het display van de Aprlia Atlantic500 is not het meest traditioneel en basic. Het doet - zeker ten opzichte van de andere twee - oubollig en gedateerd aan, maar geeft wel de informatie weer die nodig is. Een toerenteller ontbreekt, maar of je die écht nodig hebt? Wel jammer is de analoge (trip)kilometerteller. Bij Yamaha is gekozen voor een strak, moderne cockpit die van alle gemakken is voorzien. Twee fraai vormgegeven tellers met daartussen een digitaal display dat - Yamaha gebruikelijk - je van alle informatie kan voorzien. De cockpit van de Suzuki Burgman 650 Executive is van een heel ander caliber. Het geheel is compleet digitaal wat de motor een fututistische uitstraling geeft. De informatie is te allen tijde goed afleesbaar, enkel al rijdend de knopjes bedienen gaat niet bepaald gemakkelijk.