Test: Moto Guzzi Norge 1200 GT

CARC

Een geheel nieuw model hoeft nog niet gelijk te betekenen dat alles ook nieuw is. Als er nog iets bruikbaars op de 'plank' ligt, is het zonde om dit niet te gebruiken en het scheelt altijd weer ontwikkelingskosten. Voor de Norge wordt bijvoorbeeld het bekende dwarsgeplaatste 90° V-Twin motorblok als basis gebruikt. Naast aanpassingen en vernieuwingen heeft deze een inhoud gekregen van 1151cc. De grotere inhoud - dan bijvoorbeeld van de Breva 1100 - is gerealiseerd om vooral een beter koppel te bewerkstellen. Dit ligt nu op een opgegeven waarde van 95 Nm bij 6.800 toeren. Het maximaal vermogen is 90 paardenkrachten, wat bereikt wordt bij 7.500 toeren per minuut. Misschien 'minder' dan de andere beschikbare motoren van andere fabrikanten in deze klasse, maar vermogen en koppel zegt in deze klasse ook niet alles. Een automatische choke op de injectie zorgt ervoor dat de motor bij het starten al gelijk goed gaat lopen en met het motormanagementsysteem en driewegkatalysator voldoet de Moto Guzzi Norge 1200 aan de Euro 3 emissienorm.

Cardan

Voor de aandrijving is op de Norge - zoals we ook op de andere modellen bij Moto Guzzi zien - gekozen voor cardanaandrijving. Zeker iets dat past bij, en je eigenlijk ook verwacht bij een motor in het Gran Toerismo segment. De cardanaandrijving - of zoals Moto Guzzi het noemt en heeft gepatenteerd als CARC (compact reactive shaft drive) - is geïntegreerd in de enkelzijdige swingarm en wat volgens de fabriek zelf zorgt voor een betere 'stijfheid' van de motor zelf. Een andere eigenschap van het CARC-systeem, zou zijn dat ook de vrijgekomen krachten worden geëlimineerd. Of in ieder geval meer worden opgevangen dan bij conventionele cardanaandrijving. Vrij van de cardanwerking of kantelbeweging is de Norge niet. Sta je stil en draai je aan gas dan voel je de motor zijwaarts bewegen. Ook tijdens het rijden voel je deze zijwaartse beweging, bijvoorbeeld bij het schakelen. Totaal niet storend of irritant, maar wel even wennen na dit de laatste tijd niet meer op cardan fietsen te hebben gevoeld. Eigenlijk vind ik het zelf een erg prettig gevoel. Het is een karakteristieke eigenschap en geeft een gevoel van 'leven' in de motor.

Levendigheid

Dat leven in de motorfiets begint al bij het starten. Zodra de motor loopt komt hij ook echt tot leven. Als hij nog op de jiffy staat zie je de motorfiets bewegen en schudden. Duidelijk geen geval van 10 keer moeten kijken en controleren of de motor echt wel loopt. Tijdens het rijden op de Norge blijft dit leven erin zitten. Naast dat in sommige gevallen de cardan voelbaar is, is ook de dwarsgeplaatste V-Twin voelbaar. Geen smeuige viercilinder in lijn waarbij het geluid uit de uitlaat of de rijwind je alleen maar kenbaar maakt dat je onderweg bent. Het blok laat voelen dat het een Twin is, zonder overmatig slaan of irritante trillingen. Alleen boven de 6.000 toeren worden de trillingen wat lastig en dan vooral omdat in de spiegels alleen nog maar een waas zichtbaar is.