Test: Festival Italiano Nudo
Pagina 2
Inhoudsopgave |
---|
Test: Festival Italiano Nudo |
Pagina 2 |
Pagina 3 |
Pagina 4 |
Pagina 5 |
Pagina 6 |
Pagina 7 |
Pagina 8 |
Pagina 9 |
Problema diagnosticando
Hoe anders zou deze test verlopen... En we hadden het kunnen weten, een vergelijkingstest waarbij we met drie Italiaanse motoren naar Italië willen is natuurlijk vragen om problemen. Zo worden we, om te beginnen, een kleine twee weken voor deze test gebeld door Ducati North Europe met de melding dat de S4Rs is verkocht en dus niet meer beschikbaar voor een test. Na veel bellen, mailen en faxen komt uiteindelijk het verlossende telefoontje. Men heeft voor ons een S4Rs weten te regelen. Slechts één probleempje: hij moet worden opgehaald... bij de Ducati fabriek zelf.
Maar dat was niet het enige probleem waar we in onze voorbereiding mee werden geconfronteerd. Enkele dagen na het bericht van Ducati North Europe werden we gebeld door Moto Tricolore, importeur van Moto Morini: "Ehm... we hebben een probleem. De Corsaro1200 is gecrasht en hoogstwaarschijnlijk total loss." Of ik niet mijn eigen - nieuw en nog in het krat - Corsaro daarvoor wilde inzetten. Hmm, daar moeten we dan nog eens goed over nadenken.
Op het oog lijken de verschillen tussen de drie Italianen minimaal, het verschil zit hem dan ook in het detail. Zo zijn alle drie de fietsen uitgerust met - hoe kan het ook anders - (Italiaanse) Brembo's, maar is de Corsaro als enige nog uitgerust met 'traditionele' remklauwen. De Tuono en S4Rs hebben 'bling' radiale remklauwen aangemeten gekregen. Toch doet de Corsaro qua remmen absoluut niet onder ten opzichte van de andere twee.
Meest in het oog springende voorvork is de vette Öhlins waar men bij Ducati voor heeft gekozen. Toch weet die voorvork ons qua set-up niet te bekoren; de veer was té licht en stond té laag, waardoor bij hard aanremmen de voorvork meteen doorsloeg. Een speciale inbussleutel voor de vering af te stellen was helaas niet aanwezig, waardoor we het moesten doen met deze fabrieksafstelling. De voorvork van de Moto Morini heeft niet alleen de dikste vorkpoten, maar is daarnaast als enige voorzien van gescheiden demping; de linker vorkpoot voor compressie en de rechter vorkpoot voor rebound (zoals tegenwoordig gemeengoed in de MotoGP). Ondanks dat de fiets statisch het laagst van alle drie staat en met remmen diep in de veren duikt heeft de voorvork nog nét voldoende reserve om niet dood te slaan. Voor wie écht wil gaan knallen, mag de standaard afstelling wel een tikkie harder gezet worden.
Net als bij de remmen is het echter de 'traditionele' voorvork van de Tuono die het meest tot de verbeelding doet spreken. De afstelling behoefde geen enkele aanpassing; zowel qua demping als ook feedback voelde de Tuono perfect aan. Sportief, maar zeker niet oncomfortabel. Aanremmen ging de Tuono dan ook het beste af, zeker in combinatie met de anti-hop koppeling die maakte dat je met de Tuono het gemakkelijkst kon 'smeren'.
Eind goed...
...al goed? Niet helemaal. Met een Ducati die nog bij de fabriek moest worden opgehaald én een Moto Morini die nog volledig moest worden ingereden leek deze test eerder een mission impossible te worden. Zeker als we - daags voor vertrek - het bericht krijgen dat er iets is misgegaan met de kentekenaanvraag. Dit maakt dat het, in plaats van 's morgens vroeg, de volgende dag uiteindelijk pas vijf uur 's middags is voordat we goed en wel op pad zijn.
De wetenschap dat er nog altijd 24 uur in een dag zitten en dat we dankzij Garmin en Mapsource niet kunnen verdwalen of verkeerd rijden stemt ons vol goede moed. Oké, geen grote vergelijkings- test van 3.500 kilometer, maar in Italië rest ons nog altijd meer dan voldoende tijd om de motoren gedegen aan de tand te voelen. Daarbij, dat de S4Rs bij de fabriek moet worden opgehaald is in dit geval eigenlijk een pluspunt, per slot van rekening moet de Corsaro nog worden ingereden.
Dertienhonderdenvijftig kilometer moeten volgens Garmin worden afgelegd tot de Moto Morini fabriek, waar de motor zijn eerste servicebeurt zal krijgen. Met op steenworp afstand de Ducati fabriek, waar we de S4Rs kunnen ophalen. Hmm, we hebben wel eens voor hetere vuren gestaan, ware het niet dat ons nog maar anderhalve dag rest én we zo min mogelijk snelweg willen en mogen rijden.
Er moet namelijk nog een Corsaro worden ingereden, remember
Zeg, duurt dat nog lang met die Morini en die Duc? Anders begin ik vast...