Zero DSR/X to Saint Tropez: de trip

Het einddoel is in zicht. In de TomTom een 216 kilometer lange route via de Gorges du Verdon gemaakt, maar volgens enkele Zwitserse motorrijders gaat het vandaag regenen. Ditmaal zit het me echter mee, de uitgezette route is echt schitterend mooi, ik geniet met volle teugen van de Provence, de wegen en de DSR/X, die voor dit soort wegen gemaakt lijkt te zijn, en rijd precies om de regenbuien heen.
Mocht je ooit in de buurt zijn, dan is dit een must: de Gorges du Verdon

Is het geen plaatje?

Er zijn slechtere manieren om de dag door te brengen Af en toe natte wegen, niet meer dan dat. Rijden in de bergen blijkt ook een zeer gunstig effect te hebben op de actieradius. Gaf de Zero bij vertrek nog 188 kilometer actieradius aan, het is daarna alleen maar toegenomen in plaats van teruggelopen. En dat is ergens begrijpelijk, de hoeveelheid energie die je bergop verbruikt weegt niet op tegen de energie die je bergaf weer terugwint als je ‘m in de ECO-modus hebt staan. Pas na 25 kilometer heb ik de extra 10% lading opgesoupeerd, op deze manier haal ik Saint-Tropez wel.

Bij de Gorges du Verdun raak ik in gesprek met een groep Duitse motorrijders, die me het hemd van het lijf vragen en het zeer stoer vinden dat ik dit avontuur aandurf en zeer onder de indruk zijn van het design de DSR/X. Vanuit de Gorges is het nog maar een klein stuk tot Castellane, waar ik wil lunchen en stekkeren, maar vis achter het net. Van het enige laadstation is de type 2 laadkabel al bezet, waardoor ik besluit om maar verder te gaan.

Net buiten Castellane stuurt TomTom me rechtsaf een prachtig vers geasfalteerd bergweggetje op, dat zó ontzettend smal is dat het voor campers en caravans verboden is. De weg slingert stijl omhoog, waardoor de actieradius in rap tempo terugloopt, maar bergaf wordt dat weer helemaal gecompenseerd. En alsof die route nog niet mooi genoeg is, blijkt er na 17 km in een klein gehucht een laadpaal te staan van het type waarvan ik inmiddels weet dat ‘ie mijn laadpas accepteert. Stekkeren, aantekeningen maken en lunchen, hoewel ik dat laatste wel uit eigen proviand moet doen, Als een vis in het water...het aan de parkeerplaats gelegen restaurant (met prachtig uitzicht op de kloof) is namelijk gesloten. 

Het laatste deel van de route gaat net zo voortvarend als de afgelopen anderhalve dag. Jammer dat de infrastructuur hier in Frankrijk nog zo’n Janboel is, laat Brussel zich dáár druk over maken in plaats van een laadkabeltje van een iPhone. Richting de kust gaat het alleen maar bergaf, waardoor de range maar blijft groeien. Grappig, vlak en rechtdoor is de actieradius soms echt wel een dingetje, zeker wanneer je harder dan 100 km/u gaat, maar in de bergen is de Zero helemaal in z’n element. Wat verbruik én rijervaring betreft. In de haven van Saint-Tropez reken ik uit dat ik de 232 kilometer die ik uiteindelijk heb afgelegd op exact de 110% batterijcapaciteit heb gedaan. Met een tevreden gevoel ga ik ’s avonds naar bed, dit is ons toch maar mooi weer gelukt, in 4 dagen tijd over de mooiste wegen binnendoor naar Saint-Tropez, morgen met de fotograaf op pad en dan rap naar huis.