Test BMW R 1300 GS Adventure

Veel later dan gepland zet ik voor mijn eerste trip koers richting BMW Nederland, om de GS met een set zijkoffers aan te kleden. Blijkbaar had diegene die ‘m voor ons heeft getest specifiek om alleen een topkoffer gevraagd en was men vergeten deze weer te monteren, en met alleen een topkoffer is voor de fotografie geen gezicht. Het is inmiddels al bijna 15:00 uur, maar het late vertrek levert mij wel enkele ‘voordelen’ op, voor zover je dat voordelen noemen kunt. Ten eerste is de temperatuur weer onder de 3° Celsius gezakt, Het lijkt wel of de wegen hier met de dag slechter wordenmet een melding in het display tot gevolg, daarnaast zal de terugweg in een donkere avondspits zijn, waardoor deze rit mij veel zal leren voor wat betreft de windbescherming, de wendbaarheid in druk verkeer en het rijden tussen de files door, en de nieuwe adaptieve verlichting.

Ondanks goed ingepakt voel ik een ijzig koude wind op mijn bovenlijf en hoofd, maar de handvatverwarming houdt mijn handen op een aangename temperatuur. Dat wil zeggen, nadat ik heb uitgevogeld hoe deze moet worden geactiveerd. Geen eenvoudige knop op het stuur, maar ergens diep verborgen in de menustructuur die – helemaal tijdens het rijden - ondoorgrondelijk is. Waarom iets zo cruciaals – zeker in deze tijd van het jaar – als handvatverwarming zo ingewikkeld te bedienen gemaakt? Datzelfde geldt voor de zadelverwarming, die in tegenstelling tot de handvatverwarming zelfs in de warmste stand niet bijster veel warmte biedt. En waarom geen verlichte knoppen op het stuur, zoals Ducati en Triumph al sinds jaar en dag doen? 

De irritatie gaat verder dan dat. BMW heeft alles in een ondoorgrondelijke menustructuur ondergebracht, waardoor essentiële zaken niet met een druk op een knop aan te passen of te bedienen zijn. Even de hoogte van het windscherm aanpassen? Voordat ik heb ontdekt hoe ben ik al bijna in Rijswijk gearriveerd. Serieus, had dat niet eenvoudiger gekund? Het enige dat letterlijk met een druk op een knop kan worden aangepast is de rijmodus (waarom doet niet iedereen dit op deze manier?), maar ook hier een kanttekening: er kunnen slechts 4 rijmodi in het menu worden geselecteerd, terwijl je met de Riding Modes Pro optie maar liefst 7 rijmodi tot je beschikking hebt. Fijn hè, al dat agrarische verkeer. Ja, ik weet het, die GS is ook net een trekker...Standaard zijn de rijmodi Road, Rain, ECO en Enduro, voorzien van de “Riding Modes Pro” optie krijg je daar nog Dynamic, Dynamic Pro en Enduro Pro bij. Om een van die te kiezen zul je dus eerst een van de reeds geselecteerde rijmodi moeten verwijderen. Té omslachtig. 

Zo negatief als ik de omslachtige menustructuur ervaar, zo positief ben ik over de nieuwe 1300 boxertwin. Was de 1250 al een toonbeeld van souplesse en kracht onderin, de nieuwe 1300 doet daar voor m’n gevoel echt wel een schep bovenop. Tenminste, voor wat die souplesse betreft, de omstandigheden zijn nou niet bepaald dat je zegt: “we trappen ‘m eens flink op z’n staart”, dus in hoeverre dat een verbetering is hou je nog van ons tegoed. Daarvoor is het nu te druk en te koud. Op momenten dat de situatie het toelaat proberen we het uiteraard toch  - het bloed kruipt waar het niet laten kan - en worden niet teleurgesteld. Noch door de rollende acceleratie, noch door de semiautomatische transmissie, waar we echt wel van onder de indruk zijn. Dat wil zeggen: in situaties als deze (lees: woonwerk verkeer), waarbij je gewoon met het verkeer meerijdt (of iets vlotter dan het overige verkeer), en… rijdend in de Dynamic rijmodus. 

In de andere 3 rijmodi zijn we stukken minder enthousiast. Schakelt ‘ie In Road al te snel op, in Rain slaat het echt helemaal nergens meer op en wordt wat die souplesse betreft echt wel het uiterste van de 1300 boxertwin gevraagd. Zelfs wanneer je rustig aan het tokkelen bent. ECO hebben we geeneens meer geprobeerd, maar gezien het uitgangspunt van die rijmodus (zo zuinig mogelijk) zal dat zeker niet beter dan de Rain modus zijn. Maar zoals gezegd, bij een normale rijstijl schakelt de bak in de Dynamic rijmodus
Van mijlenver te herkennen, en niet alleen vanwege die X

Het display is super, de navigatievoorbereiding daarboven plaatsen is ook slim. Je kunt maar 4 rijmodi kiezen, waarom niet allemaal?

Waarom bediening via een omslachtige menustructuur? En waarom geen verlichte schakelaars?

helemaal niet verkeerd. Wel is het vreselijk jammer dat de boordcomputer de automatische transmissie uitschakelt zodra je zelf een schakelbeweging maakt. Even een paar tikkies terug om net wat vlotter af te remmen kan dus niet met behoud van die automatische transmissie, waardoor je dus telkens weer zelf de automatische transmissie zult moeten activeren en dat is best wel irritant.

Manueel schakelen gaat trouwens perfect, de bak schakelt zo fijn dat je eigenlijk helemaal geen automatische transmissie nodig hebt. Een up/down quickshift met Rekluse (centrifugaal)koppeling zou net zo goed zijn geweest, hoewel in combinatie met de adaptieve cruise controle een automaat wel handig is.  

Pas op het moment dat je lekker sportief gaat knallen schiet de automatische transmissie tekort, wat enkele dagen later door mijn buurman een paar huizen verderop wordt bevestigd. “Met volgas wegsprinten trok ik ‘m meteen op het achterwiel, best wel vet”, zegt Gijs met een brede grijns op zijn gezicht, “maar dat opschakelen gaat dan echt irritant vroeg en de motor loopt dan stoterig. Het ontbreken van de koppelingshendel was ik snel aan gewend, het voelde niet vreemd aan - ook niet bij lage snelheden. Maar het opschakelen ging in D (automaat) veel te vroeg. Manueel schakelend had ik het daarentegen prima naar m'n zin, dat het pookje puur een schakelaar is en geen mechanische verbinding met de versnellingsbak heeft vond ik niet storend. Verder moet ik zeggen dat de zithouding comfortabel is en dat 'ie niet overdreven zwaar aanvoelt, ondanks dat 'ie toch wel breed en fors is. Ook was ik aangenaam verrast over de stabiliteit op hoge snelheid met koffers."