Test: Ducati Multistrada V4 RS

“Enne?”, vraagt Ron als ik op een fris, maar wel redelijk zonnig circuit van Mettet ben gearriveerd, waar het plan is om ’s middags met de Multistrada V4 RS de baan op te gaan. “Eerlijk? Wat een draak van een fiets”, is mijn eerste reactie. Het blok loopt onderin hondsberoerd en nu ben ik van Ducati’s echt wel wat gewend, dat het onder de 3.500 tpm een no-go is, maar deze RS spant in dat opzicht wel de kroon. Het oogt nu zonnig, maar neem van ons aan, we hebben het ook stervenskoud gehadPas rond het cijfer 5 voelt het blok zich in z’n element, vanaf het cijfer 6 wordt het leuk, maar ja… het 3-cijferige getal dat dán in het TFT-display wordt getoond is van dien aard dat de vordering van het CJIB een behoorlijk pittige zal zijn – als het daar al bij blijft, dikke kans dat je rijbewijs door het OM door de shredder wordt gehaald. 

Naast een agrarische loop onderin had het blok me ook nog eens met een best pittig verbruik onaangenaam verrast. De route binnendoor had ik best netjes gereden (denk niet dat het veel netter kan), maar desondanks sloeg de pomp in Mettet pas na 18,07 liter af, op 279,1 kilometer. Da’s 1 op 15,4 (6,4 liter voor de Belgen onder ons). In sportief tempo absoluut een nette waarde, maar ik was nog maar amper boven de 6K toeren geweest en dan zou je toch een zuiniger waarde verwachten. Volgens het display had ik nog maar 15 restkilometers te gaan, maar met nog 4 liter in de tank zouden dat er in theorie dus nog 60 zijn geweest.

En nu we het toch over het display hebben: net als de standaard Multistrada V4 S kan ook de RS aan je smartphone en de Ducati Link app worden gekoppeld (het eerste via Bluetooth en het tweede via Wifi), waarna het display onder andere als navigatie kan worden gebruikt, maar wat ik ook doe, het lukt me niet om m’n iPhone te koppelen. Via Bluetooth lukt het me na 12 pogingen uiteindelijk wel, maar als ik vervolgens in de Ducati Link app de RS wil toevoegen kan ik wachten tot St. Juttemis: de app ziet de RS niet.  

Het tweede waar ik mij die ochtend vreselijk aan had gestoord was de quickshifter, die zó ontzettend slecht functioneerde dat het net voelde alsof ik zonder quickshifter aan het schakelen was. Nu gebruik ik zo lang als ik mij kan herinneren de koppeling alleen als het echt nodig is, maar de manier waarop ik zelf zonder koppeling schakel (door met opschakelen het gas
Heel herkenbaar allemaal

Zeg nou zelf, dit is toch veel mooier dan zo'n dubbele brug? Subframe van titanium, moet niet gekker worden

Dezelfde remmen als de Panigale en dat merk je. Nondeju, wat remt dat

Instelbaarheid ten voeten uit. Scoops die open en dicht kunnen, een zadel dat hoger en lager kan worden gezet

De Öhlins Smart EC 2.0 doet het super op straat, maar niet zo op circuit

Dat geluid, da's echt fan-tas-tisch. Wat niet van de quickshifter kan worden gezegd, wat een gedrocht

Aan carbon geen gebrek, maar dat heeft ook een keerzijde. Probeer maar eens weg te kruipen achter dat ruitje. Precies, die brievenbus is dan het enige zicht dat je hebt precies op het moment van schakelen even dicht te draaien en bij terugschakelen even tussengas te geven) gaat vele malen soepeler dan wat deze up/down quickshifter er van bakt. Volgens Ducati Zaltbommel, dat de persvloot in onderhoud heeft en de uitgifte van de motoren doet, kan het niet anders dan dat er iets mee aan de hand is en zegt het meteen te zullen uitzoeken. 

Daar moeten we dan maar even van uit gaan en in alle eerlijkheid: zo bont als nu hebben we het inderdaad niet eerder gehad en zeker niet bij Ducati. Om de versnellingsbak te sparen pak ik de koppeling er regelmatig bij, waardoor ik mij aan een derde punt ga storen: de zware koppeling. Fijn, zo’n droge STM-EVO SBK  koppeling, maar waarom Ducati in hemelsnaam blijft vasthouden aan hydraulische bediening is mij een raadsel. Het vergt meer onderhoud en de bediening gaat een stuk zwaarder dan een kabelkoppeling. 

Zo negatief als ik was over het blok, dat onderin de souplesse van een hakselaar heeft, zo negatief was ik ook over de stuureigenschappen. De RS wilde alleen rechtdoor en moest echt de bocht in worden geduwd, hoewel ik dat nukkige gedrag wel volledig op het conto van de banden schreef. Ducati heeft de RS van Pirelli Supercorsa’s voorzien en hoewel ik die keuze best begrijp – hyperbanden voor een hyperfiets – is dit rubber eigenlijk totaal niet geschikt voor op straat. Perfect wanneer de omstandigheden ideaal zijn, maar onder de 10° Celsius en al helemaal in de regen is de Supercorsa gewoon een draak van een band, met geen grip en geen feedback.

Was het dan alleen maar kommer en kwel? Nee, van twee dingen was ik die eerste flinke trip enorm onder de indruk geraakt: de remmen en de vering. De remmen van de RS zijn direct van de Panigale V4 afgeleid. Aan de voorkant zijn twee 330 mm schijven en Brembo Stylema monobloc remklauwen voorzien, gelijk aan die van de Multistrada V4 S, maar dan voorzien van de remblokken van de Panigale V4. En dat verschil merk je, één vinger is voldoende om je ogen uit je oogkassen te remmen, met het achterwiel fris en vrolijk in de lucht. Het Bosch-Brembo 10.3ME bochten-ABS voorkomt daarbij dat het voorwiel blokkeert en is bovendien ook nog eens instelbaar. Dan de vering. Ducati heeft de RS voorzien van dezelfde Öhlins Smart EC 2.0 semi-actieve vering als de Pikes Peak, dat net als bij de Panigale V4 en Streetfighter V4 zichzelf aan de Niet dat je daar op straat last van zult hebben, maar we hebben het maar gezegdrijstijl van de berijder aanpast, maar dan opnieuw gekalibreerd om de beste balans tussen comfort en sportiviteit te realiseren. 

Nu is dat tweede vanmiddag aan Ron om uit te testen, maar voor wat betreft het comfort was de RS op straat spot on. Ducati heeft de setting van de vering aan de rijmodi gekoppeld en de verschillen zijn duidelijk te voelen. In Urban is de vering weliswaar het comfortabelst, maar ook in Touring en Sport is het zeker niet oncomfortabel en zelfs de setting in de Race modus valt op straat heel goed mee te leven. Eén sectie van de route was veelzeggend, met een wegdek van dusdanige (slechte) kwaliteit dat ik in het verleden met andere motoren maar op de voetsteunen ben gaan staan, maar zo niet met de RS. In Race en Sport niet te doen, in Touring ging het al beter en in Urban was van die slechte kwaliteit amper nog iets te merken. Zo hoort het.