Vergelijk: R1200GS vs Adventure R vs Explorer XC

Met de zon nog steeds hoog aan de hemel wordt vanaf Siegen de weg binnendoor richting het pension in Nistertal ingezet, maar de volgens Michelin mooie kronkelroute door het Siegtal slingert weliswaar mooi langs de rivier de Sieg, maar gaat van dorp naar dorp en alsof dat nog niet erg genoeg is zetten er behoorlijk wat zware opleggers op de weg die op deze slingerweg niet eenvoudig in te halen zijn. Deze situatie speelt de BMW echter volledig in de kaart, die dankzij z’n enorme wendbaarheid en sterke kracht onderin het beste wapen blijkt te zijn om in het kleinste gaatje verkeer in te halen. Bij de KTM moet, om snel in te halen, de versnellingsbak worden aangesproken om de motor rap van z’n plek te laten gaan terwijl de   
LED dagrijverlichting bij de BMW en KTM. De Triumph is dan ineens 'ouderwets', maar heeft standaard wel extra dimlichten
  
De KTM is erg stil, maar moet dan ook tegen twee valsspelers opboksen. Het geluid van de BMW werd zelfs door ons als té veel van het goede ervarenTriumph weliswaar in souplesse uitblinkt, maar meer kracht van z’n rijder vraagt om van richting te worden veranderd. Met een tevreden blik van “Ik zei het je toch, die GS is gewoon knettergoed” Vincent wordt in het pension de inwendige mens gevuld en alle drie zijn we verbaast over het mooie weer, tot een blik naar buiten ons leert dat de voorspelde regen inderdaad is gearriveerd.

Als de motoren worden gestart verandert de miezerregen al snel in een serieuze regenbui, waardoor de kaarten volledig worden geschud. Onder deze omstandigheden speelt de Explorer XC zijn troefkaart volledig uit en geeft het meeste vertrouwen van de drie. De motor voelt weliswaar het zwaarst van deze drie, maar stuurt erg neutraal en kan dankzij z’n soepele motorblok erg schakellui worden gereden. De KTM is onder deze omstandigheden duidelijk té extreem en vraagt enorm veel gewenning van z’n rijder, waardoor het vertrouwen ontbreekt om de motor flitsend door het kletsnatte Westerwald te sturen. De extreme aanvals-zithouding haast óp de tank, in combinatie met het tamme vermogen onderin e
En dan zijn er nog mensen die denken dat wij maar mazzel hebben, altijd op de nieuwste motoren enzo...

Heus, het leven van een motorjournalist is keihard werken

Heb ik weer, mag ik weer eens met de jongens van Motorfreaks op pad, regent het pijpenstelenn de voor deze bij tijd en wijle hobbelige natte wegen té stugge vering breken de Adventure R duidelijk op. Ook de rijder op de GS heeft het prima naar z’n zin en heeft als voordeel dat hij dankzij de handvatverwarming de handen netjes op temperatuur houdt, tot de fiets totaal onverwacht over het voorwiel een flinke stap opzij zet. Na de derde keer het voorwiel te hebben verloren komt Vincent rap langszij en geeft een teken om direct te stoppen. “Sorry jongens, maar ik zit er even helemaal doorheen, die GS heeft nu al drie keer aan de voorkant een serieuze stap opzij gezet. Als jullie het niet erg vinden dan rusten we nu even uit en wisselen we daarna van fiets,” aldus een totaal aangeslagen Burger die het vertrouwen in de GS volledig is kwijtgeraakt.

Even denken we nog dat het iets is wat Vincent zich heeft ingebeeld, per slot van rekening ligt het tempo ondanks de regen niet bepaald laag en ook de Explorer en Adventure hebben langs achteren al een stapje opzij gemaakt, maar tijdens het verloop van de test blijkt het probleem bij de BMW echt serieus te zijn als ook bij Erik en ondergetekende het voorwiel meermaals en onder de meest wisselende omstandigheden een stap opzij blijkt te zetten. Het ergste is haast nog wel dat we er maar niet de vinger achter weten te krijgen wanneer het gebeurt, maar één ding staat als een paal boven water: het is niet de vraag óf het voorwiel zijn grip verliest, maar wanneer. Als het gebeurt wanneer je aan het pushen bent, of over zwarte lijmstroken rijdt, dan zou je dat nog mogen verwachten, maar ook bij normaal tempo of op normaal asfalt, zelfs bij gewoon links of rechts afdraaien, verliest de voorband zijn grip. Een probleem dat door de Telelever voorwielophanging nog eens extra wordt uitvergroot: hoewel de voorwielophanging zich in de loop der jaren zeker heeft bewezen krijg je van een Telelever voorkant nu eenmaal geen feedback en weet je nooit precies wat er onder je gebeurt. Nu hoeft dat in principe geen enkel probleem te zijn en moet je de Telelever het vertrouwen geven dat aan de voorkant alles onder controle is, maar dat vertrouwen wordt met de snelheid van een kernraket de ruimte in gelanceerd als totaal onverwacht en onaangekondigd het voorwiel besluit een serieuze stap opzij te maken.

Stiekem hopen we dat het probleem aan de bandenkeuze kan worden gewijd, maar een snelle inspectie leert ons dat ook de Triumph van Metzeler Tourance banden is voorzien en die fiets is aan de voorkant zo vast als een rots. Bovendien is de Triumph van het ‘oude’ EXP type voorzien, waar de BMW met Metzeler’s nieuwste NEXT type is uitgerust en die zouden in theorie dus zelfs beter moeten zijn. Ook de wielmaten zijn met 19” identiek, dus ook daar kan het ook niet in zitten. Het enige wat we kunnen bedenken is dat de Triumph aan de voorkant een stuk zwaarder is en daardoor meer grip aan de voorkant heeft.