Multitest: Daytona 675R vs 848EVO vs GSX-R750

Mijn motor voor een week, de Suzuki GSX-R was voor mij vanaf de eerste kilometers direct al de bike to beat. Afgeslankt, gefocused en ready for the track. Veel meer nog dan zijn voorgangers. Afgetopt met geheel vernieuwde vering die gewoon echt goed werkt, op straat en het circuit. Gestopt door echt brembo’s die niet onder doen voor de oude vertrouwde tokico’s, ook niet perse heel veel beter zijn maar het high end plaatje wel afmaken. En dan dat geluid. Ear porn, oftewel Kim Holland voor je oren. Kort gezegd, wil je een motor, een supersport nog wel en ook nog een hele goede, de beste? Geef je geld uit aan een nieuwe GSXR en je zult nooit spijt krijgen.
Echt niet.
Op één voorwaarde. Stap niet op een Triumph Daytona 675 R.

Als de GSXR omschreven kan worden als pure porno op wielen, dan is de 675 R de overtreffende trap. Een genre wat nog uitgevonden moet worden. Wat de Suzuki mist op puur race gebied en wat de Ducati mist op de straat biedt de Triumph in één pakket, en dat doet ie dan ook nog eens beter. De vering, de looks, de quickshifter, het geluid. Alles klopt. Schroef er een betere versnellingsbak in en ik zou deze motor zonder schroom mee laten doen in een 1000 cc test en ‘m nog een hele goede kans geven op de overwinning ook. Voor wie op zoek is naar een nieuwe supersport, doe je zelf niet te kort en boek zo spoedig mogelijk een proefrit op deze meester.
Zijn we dan al klaar?
Er mist nog een Italiaan in deze conclusie, klopt.

Eigenlijk is de Ducati te mooi, te Italiaans en te rood om op de laatste plek te eindigen. Als je ‘m ziet krijg je last van instant hebzucht. Toch was het niet moeilijk om tot een uniforme conclusie te komen, iets wat niet vaak voorkomt. De Triumph is zowel op straat als op het circuit de duidelijke winnaar, de Suzuki is de directe runner up. Deze motor doet alles goed, zonder gemaar, maar ook zonder ergens écht in uit te blinken. Toch is de Suzuki op straat fijner, comfortabeler en sneller op straat dan de Ducati. Waar we hadden verwacht dat de Ducati de Suzuki op het circuit wel even de oren zou wassen kwamen we bedrogen uit. Ook op het circuit is de Suzuki direct je krachtige allemansvriend. En dus op dat gebied beter dan de Ducati. Er is één gebied waar de Suzuki het niet kan winnen van de Ducati en dat is passie. Pure beleving. Ducati gezind als we zijn hebben we ons best gedaan vriendschap te sluiten met de rode uit Bologna. Maar in Japan werden we vriendelijker ontvangen en in Engeland als winnaars de streep over gedragen.

• enorm rijgemak, krachtig motorblok, geluid
• vering tikkie te zacht voor Francorchamps, remmen niet écht agressief, mist uitstraling van de Europeanen

Triumph Daytona 675R

• Porno op wielen, strakke maar tevens comfortabele Ohlins vering, driecilinder powerrrr
• versnellingsbak nog steeds niet super, quickshifter doet soms raar, we moesten 'm teruggeven

Ducati 848 EVO

• nog steeds pure passie, voor het betere knalwerk, slechts in detail van de 1198 te onderscheiden
• té compromisloos, gevoelig voor veerafstelling, vermoeiend voor alles behalve knalwerk