Middenklasse naakt: Met de billen bloot

Yamaha doet het lekker de laatste tijd. Zo ongeveer sinds de laatste update van de R1 worden de meeste nieuwe Yamaha"s overgoten met een sausje wat de vormgeving haast "organisch" maakt. Vloeiende lijnen, ronde vormen, het tijdperk van recht toe, recht aan is verleden tijd. Ook deze uitvoering van Yamaha"s 600 Naked, de tegen- hanger van de Fazer, heeft bij haar laatste facelift  of moeten we zeggen totale metamorfose  eenzelfde behandeling gekregen, en niet zonder succes.

Qua vormgeving staat er echt wel een serieuze fiets, maar het wekt tegenstrijdige gevoelens op. Volgens Ed: "Zo waanzinnig mooi  zeker in deze oranje/zwarte kleurstelling  als ik de voorkant van de FZ6 vind, zo spuuglelijk vind ik het kontje. De dempers zijn naar mijn mening een zwak aftreksel van wat Ducati ooit heeft uitgevonden." En dat terwijl ondergetekende wel weg is van een detail als de sleufjes in de hitteschildjes van de dempers, die een beetje aan kieuwen doen denken.

Ondanks de reeks aan spinnenhaakjes etc. is vanwege de vorm van die kont nagenoeg geen bagage mee te nemen, tenzij je je duopassagier thuis laat. Wat pijnlijk genoeg nog niet eens al te onwaarschijnlijk is als we de zit in ogenschouw nemen. Elke keer weer als je plaats neemt op de Yamaha ben je alweer snel verknocht, ondanks het hoge zwaartepunt  en dientengevolge "in de bocht vallen" bij lage snelheid  en de mindere stabiliteit bij hoge snelheid (de Yamaha ging als enige met regelmaat met zijn kop schudden), dat is precies een eigenschap waar je van moet houden.

Er tegenover staat bijvoorbeeld dat de motor te allen tijde gecorrigeerd kan worden en met minimale inspanning, ongeacht de snelheid. De motor doet mij qua sturen nog het meest aan een supersport denken; hoe harder je rijdt, hoe beter de FZ6 zich in zijn element voelt. Voeg daar een motorblok bij wat net zo werkt: hoger is beter, hoe meer toeren, hoe beter, plus het geluid dat de motor maakt en je haast denken dat er niks beters is.

De duo-passagier De FZ6 heeft het hoogste "supersport" gehalte, wat helaas ook achterop goed is te merken. De houding is het meest verkrampt, en als zelfs de 1,72 mtr kleine hoofdredacteur het gevoel heeft zijn knieen in z"n nek te moet leggen, dan sla je de plank behoorlijk mis. Daar kunnen zelfs de ergonomisch goede handgrepen geen soelaas meer bieden. Laat maar schat, we gaan wel met de auto...

• Vermogen
• Afwerking
• "Windbescherming"
• Lichte voorpartij
• Tellerunit
• In de bocht vallen bij lage snelheid