Test: BMW K1300S

Ik moet vooraf iets bekennen. Ik heb niets met BMW, nee eigenlijk hád ik niets met BMW. BMW was voor mij - net als voor meerdere gelijk denkenden - synoniem voor 'oubollig', 'niet mooi' of 'niet sportief' (genoeg). Wél degelijk! Dat dan weer wel. Misschien omdat Duitse producten die naam van 'Deutsche Grundlichkeit' hebben? Misschien. Maar iedere motorrijder zal moeten toegeven dat op de degelijkheid van BMW's niets is af te dingen. Ik bedoel, als je blok pas na 25.000 kilometers écht goed is ingelopen dan geeft dat wel iets aan.

In 2007 reed ik met de BMW K1200R, de naakte uitvoering in de K-serie die in 2004 werd geïntroduceerd, en ik was verbaasd én verrast. Wat was dat een fijne motor! Hij leek weliswaar lang (en is dat natuurlijk ook) maar er was net zo makkelijk mee te sturen als elke andere naked. Ik zette zelf eerst nog vraagtekens bij de duolever voorwielophanging, die zich natuurlijk al lang had bewezen, maar de K1200R reed, stuurde en remde net als iedere andere motor. Hij bleek zelfs stabieler, vooral bij het remmen en insturen, en als je er niet bij stil stond (géén woordgrapje) had je niet eens in de gaten dat je zonder telescoop voorvork - en balhoofd - onderweg was. En dat geldt nog steeds. Een mooi en functioneel systeem en het is eigenlijk vreemd dat dit door andere fabrikanten geen navolging krijgt. De verhalen over mindere feedback, doordat vering en besturing is gescheiden, zijn ook mij bekend maar het was me op dat moment duidelijk; BMW was niet meer suf en zal dat ook niet meer worden.

BMW hield zich lang niet, of nauwelijks, met de motorsport bezig (In het off-road gebeuren presteert het merk goed en ook de Dakar werd al eens gewonnen) en vond dat ook niet nodig. Tot men ineens het licht zag en besloot om deel te gaan nemen aan het prestigieuze kampioenschap voor van productiemotoren afgeleide machines; de World Superbikes! Daar was ineens (na enkele proefbalonnetjes, met medewerking van o.a. onze eigen Nico Bakker, laten we dat niet vergeten) de S1000RR, een echte Superbike. Met dit model, en deelname aan de World Superbikes, maar ook modellen als de X450X probeert het grote BMW in één klap dat wat suffe imago van zich af te schudden. En dat gaat ze lukken.

Maar de S1000RR - in straatuitvoering - is er nog niet, die komt later, en daar gaat het hier ook niet over. Het gaat hier over BMW's nieuwe 'sportmachine', die eigenlijk geen sportmachine is. Geen? Nee, want zeg nou eerlijk, met een gewicht van 254 kilo (afgetankt) ben je tussen de hedendaagse sportmachines geen (top-)sporter. Bovendien is een échte sporter is al gauw 15cm korter, tussen de wielassen. Laten we zeggen dat de nieuwe K1300S prima tussen semi sportieve machines als de Hayabusa en de ZZR past, snelle reizigers die niet vies zijn van een paar mooie bochten. Je kunt je inschrijven voor een circuitdag maar of je echt veel plezier zult beleven? Wij betwijfelen het. Daarvoor kun je beter wachten op die straatversie van de S1000RR, later dit jaar. Nee, de K1300S is een sportieve toerder, of een toeristische sporter zo je wilt. En als zodanig zullen we hem ook beoordelen.

De zit op de nieuwe 'S' is sportief maar maakt het in combinatie met de prima windbescherming tevens mogelijk om enorme afstanden af te leggen. Tel daarbij op een net zo goede zit voor de duo (plus de - optionele - mogelijkheid om bagage mee te nemen) en je moet toch concluderen dat BMW deze 'S' te kort doet door hem zomaar in de sporthoek te zetten. Is dat meteen de conclusie? In zekere zin wel, en dat is fijn voor jullie - de lezers - maar er is meer.