Vergelijk: Kawasaki Versys 1000SE versus Suzuki GSX-S1000GX

Het grappige is, dat Suzuki en Kawasaki elk uit een geheel andere richting tot een vergelijkbaar concept zijn gekomen. Suzuki heeft een straatmotor wat hoger op de poten gezet en een hoger stuur gegeven. Zo heeft het merk uit het Japanse Hamamatsu een toermotor gecreëerd, die wat eigenschappen van een allroad meekrijgt. Een cross-over dus. Kawasaki kwam van een heel andere kant: Geloof dat we het niet beter hadden kunnen timen dan vandaaghet merk uit het Japanse Akashi voorzag een tweecilinder allroad van een viercilinderblok en vering met kortere veerwegen. Zo ontstond een toermotor met allroad-genen.

De Versys werd in de loop der tijd steeds luxueuzer, met een breed en comfortabel zadel, een in hoogte verstelbare ruit, een brede kuip en in de SE-uitvoering zelfs actieve bochtverlichting en elektronisch instelbare, actieve Skyhook vering. En dat is nog lang niet alles, want de Kawa heeft een in twee richtingen werkende quickshifter, verwarmde handvatten (met dubbel T, ja, handvaten zijn blikjes bier) en standaard handkappen alsmede een standaard middenbok.

Rijmodi zijn er uiteraard ook (Sport, Road en Rain) en er is cruisecontrol Traction Control, Wheelie Control en Kawasaki Cornering Management Control, met IMU. Heel mooi is ook het kleuren-TFT-dashboard van de SE. Het heeft nog een analoge toerenteller met daarna een goed afleesbaar TFT-scherm, met leuke extra’s als verschillende lay-outs en gegevens. Zo kun je bijvoorbeeld acceleratie en hellingshoek in beeld krijgen. De bediening van het dashboard is een tikje ingewikkeld, maar het is te leren. Ook leuk is dat je het dashboard via Bluetooth met een app op je telefoon verbinden. Daarmee kun je veel voertuiginformatie inzien, maar ook een melding krijgen op je dashboard als je telefoon of mail binnenkrijgt en je kunt diverse instellingen van je motorfiets via de-app veranderen. De app is beschikbaar voor Apple IOS en Android.

Ook fraai is dat de Kawa – net als de Soes - geïntegreerde koffer-ophangpunten punten heeft. De koffers zien er fraai uit, met een naar binnen gevouwen achterkant. De keerzijde van die fraaie vormgeving is dat er geen (grote) laptop of helm met grote aerodynamische scoops in de koffers kan. Vorm boven functie dus. Dat is bij Suzuki andersom, daar kan er wel elke helm in de koffers. Verder hebben beide merken een eensleutelsysteem voor de koffers toegepast, das dan wel weer handig, hoewel de keerzijde is dat je bij Ik bedoel,  het is droog en af en toe laat de zon zich ook zien. Da's al heel wat in 2024beide systemen die sleutel nodig hebt om de koffer open te maken. In ontgrendelde toestand krijg je de sleutel namelijk niet uit het slot.

Die neus…

De Suzuki is qua uiterlijk duidelijk van een latere ontwerpdatum. Hij is afgeleid van de GT, maar het kuipwerk is iets anders, met een scherpe neus en mooi over elkaar liggende delen, waarin je geen schroefjes ziet. Hij heeft twee priemende projectiekoplampen, die niet naast, maar boven elkaar staan. Je kunt je afvragen of de zichtbaarheid van die kleine lichtpunten voor tegenliggers niet minder goed is dan bij de Kawasaki, die een vrij groot verlicht oppervlak aan de voorzijde heeft. Het oogt in ieder geval wel moderner. Het windscherm oogt ook wat strakker, maar dat komt omdat er geen verstelmechanisme op zit. Je kunt het wel in een hogere stand vastschroeven, maar daar heb je gereedschap voor nodig. Een middenbok ontbreekt ook, maar verder is de uitrusting van deze GX uitermate luxueus.

Achter de ruit vind je een 6,5 inch groot TFT-scherm, dat bijzonder duidelijk beeld geeft. Je bedient het via vrij logische knoppen op de linker stuurhelft. Net als bij Kawa biedt het een dag- en nachtmodus en bluetooth connectiviteit voor een gsm, via de Suzuki mySPIN- app. Daarmee kun je zelfs een navigatiesysteem op je dashboard projecteren, daarmee troeft hij de Kawa dan toch af. Verder heft deze Soes ook elektronisch instelbare vering, standaard handkappen, handvatverwarming, een bidirectionele quickshifter en een lijst elektronische assistentiesystemen waar je van achterover slaat. Er is een drive mode selector met diverse power modes, tractiecontrole, tractie-, lift-, roll- en
Hetzelfde, maar dan compleet anders

De koffers van de Kawa ogen cool, maar zijn onhandig van vorm en bovendien is het gelakte deel snel beschadigd door motorlaarzen en onhandig op- en/of afstappen. Die van de Soes zijn wat dat aangaat beter over nagedacht

De ruit van de Versys is eenvoudig in hoogte te verstellen en biedt betere bescherming. De SE versie heeft bovendien bochten-verlichting. Bij de GX is het scherm wel in te stellen, maar dan moet je wel gereedschap erbij pakken torque control, actieve demping, smart cruise control, een motion track brake system, een IMU om alle systemen bochtafhankelijk te maken en een easy start system alsmede een low RPM assist. Als ik er iets uit mag lichten, dan toch het feit dat de vermogensafgifte op hellingshoek beperkt wordt, zodat er minder kans is dat de tractiecontrole aan het werk moet. 

Zitcomfort

Een cross-over of reis-allroad is gemaakt om afstanden te overbruggen. Lang in het zadel dus. Dat is bij beide machines geen enkel probleem. De Kawasaki zit als een fauteuil. Het zadel is lekker breed. De polstering van het zadel is aan de stugge kant, maar dat is juist goed voor langere ritten. De zithoogte is met 840 mm wellicht aan de hoge kant, maar voor mij met mijn 1.82 cm geen enkel probleem, ik kan prima met mijn voeten bij de grond. Tijdens het rijden passen mijn knieën comfortabel tegen de tank, met een flauwe kniehoek die het ook nog gemakkelijk maakt om even te gaan staan. Het stuur staat hoog en dichtbij, zodat je lekker rechtop zit achter de brede toerkuip, waarop de ruit met de hand 75 mm in hoogte versteld kan. In de ruit zit een flinke ventilatieopening in, waardoor turbulentie achter het scherm wordt vermeden. Je zit dus lekker rustig zonder herrie aan je hoofd, tenzij je een kwebbelzieke duo achterop hebt. Die kans is groot, want die vindt achterop de Kawa een zeer comfortabele zitplek, vooral als de topkoffer ook nog is uitgevoerd met het optionele rugkussen. Minpuntje bij het comfort is de zijstandaard: de pin op hem uit te klappen zit tussen het schakelpedaal en de voetsteun en dat vergt wat precisie bij het uitklappen. Maar het went. Qua ergonomie klopt alles, al zou het instelbare remhendel wat mij betreft nog iets dichter naar het stuur mogen kunnen. Het zicht in de spiegels is verder riant.