Test: BMW M 1000 R versus S 1000 RR

Als veel later dan gepland (het laden van beide fietsen bleek een enorm gedoe door het ontzettend brede stuur met bar-end spiegels die we bij gebrek aan een Torx 6 sleutel niet kregen gedemonteerd) om 23:40 de paddock wordt opgereden en de motoren in de gedeelde pitbox worden neergezet, met dank aan een zeer vriendelijke gast bij de poort die ons ondanks het late uur toeliet (bij nader inzien was het toch zinvol geweest om de mail met praktische info van CRT Holland even te lezen), kunnen beide motoren Vroeger was je hiermee dé man, maar tegenwoordig is het eerder een kunst het niet te doeneindelijk van dichtbij onder het genot van een biertje worden bestudeerd. De tijden dat Supersports met bosjes werden verkocht mag dan misschien alweer meer dan tien jaar achter ons liggen, maar dat heeft BMW Nederland er niet van weerhouden om bij zowel de S 1000 RR als de M 1000 R alle registers open te trekken. 

De S 1000 RR is voorzien van het M-pakket (€ 2.399,00) met daarin naast de M-sport kleuren het M Sport zadel en M Gesmede velgen, het Carbon pakket (€ 2.012,00), het M Stijlpakket (€ 417,00), het Dynamic pakket (€ 1.423,00) met daarin verwarmde handvatten, cruise control, Rijmodi Pro en DDC Dynamic Damping Control, het Race pakket (€ 950,00) met daarin de Akrapovič einddemper en de M Endurance Ketting, een alarm (€ 249,00), RDC Bandenspanningscontrole (€ 249,00), een cover voor de duozit (€ 106,00) en Intelligent Emergency Call  eCall (€ 367,00). Da’s bij elkaar opgeteld € 33.134, wat niet alleen bijna 9.000 euro duurder dan de basisprijs, maar ook nog eens een flink stuk duurder dan de M 1000 R, die op het alarm na volledig standaard is en dus een consumentenprijs van Vooruit, in de 'pussy'-rijmodus lukt het nog wel, of wanneer je geen gas geeft, maar dat was ik vandaag niet van plan‘slechts’ € 25.790 heeft. Maar qua opties niet voor de S 1000 RR onder doet, buiten het Stijl en Carbon pakket is de M gelijk aan de S en is dus standaard voorzien van het Dynamic pakket en het Race pakket, de cover voor de duozit en eCall.

Na een eerste bak extra sterke ochtend koffie voorzien we beide BMW’s van een setje bandenwarmers en melden ons op de eerste verdieping, waar we onze startnummers ophalen, gevolgd door een uitgebreide briefing van Hennie. Samen met Dirk maak ik een plan van aanpak, en het lijkt ons het beste om ieder twee sessies met dezelfde motor te gaan rijden enerzijds voor de gewenning aan de fiets en anderzijds om dan in de tweede sessie ook eventueel wat aanpassingen aan de setup te kunnen doen en direct zelf het verschil te kunnen voelen. 

We starten vandaag met beide motoren in de Race Mode, een modus speciaal voor circuit waarbij alle elektronische rijhulpmiddelen als wheeliecontrole, motorrem, etc. door BMW zijn vastgelegd en niet door de rijder kunnen worden gewijzigd. Het in race mode niet kunnen wijzigen van de setup geldt eveneens voor de elektronische vering waarmee beide motoren zijn uitgerust, dus we willen bij beide motoren eerst eens kijken wat BMW voor ons heeft vastgelegd in de elektronica. Op beide fietsen passen we de stand van het remhendel aan op persoonlijke voorkeur en ondanks de talloze instelmogelijkheden van de remschakelset vertrekken we beide met de standaard instellingen en hebben ook geen enkele behoefte gehad om dit tijdens deze dag nog te veranderen, beide fietsen zitten en voelen als gegoten. 

Ik begin op de S 1000 RR en gebruik de eerste sessie vooral om te wennen aan de motor, het stuurgedrag, de wijze waarop de rem aangrijpt etc. etc. en ik moet eerlijk bekennen dat dit vanaf de eerste ronde meteen super vertrouwd en stabiel aanvoelt. De motor pakt mooi en lineair op, en de eerste keer dat ik de volle 210 pk aanspreek als ik in 2e versnelling vanuit de Strubben de Veenslang op knal kan ik een vette smile niet onderdrukken terwijl de elektronica er keurig voor zorgt dat het voorwiel niet verder dan enkele centimeters boven het warme asfalt zweeft. Als een kogel knalt de RR er vandoor, maar de vermogensopbouw gaat zo geleidelijk
Ook de M heeft vleugels. TFT kent trouwens meerdere lay-outs en is super overzichtelijk

En dan zijn er nog die denken dat 't geen echte M is, maar een gestikkerde S

Hoe M wil je het hebben?

Mocht 't blauw je nog niet hebben overtuigd

dan staat het links en rechts ook nog eens met koeienletters vermeldtdat het ‘ineens krijg ik een schop onder mijn kont gevoel’ uitblijft. Best wel indrukwekkend hoe relatief gemakkelijk en dus tegelijk on-indrukwekkend 210 pk kan aanvoelen, dat gedeelte van de Race modus hebben ze in Bayern dus goed voor elkaar gekregen. 

De van de M editie afkomstige remklauwen zorgen voor een meer dan fantastische vertraging als ik véél te vroeg aanrem voor de Ruskenhoek, maar al gaandeweg de sessie verleg ik alsmaar mijn rempunten. Slechts één vingertje is voldoende om de remmelarij serieus aan het werk te zetten, die een fantastische feedback en vertrouwen geeft. De S laat zich overigens ook prima onder hellingshoek stevig remmend insturen wat op een baan als Assen, die bestaat uit een aaneenschakeling van bochten, een groot pluspunt is. De quickshifter werkt zowel op- als terugschakelend probleemloos, het TT-circuit wordt door mij gedaan in een combinatie van 2e versnelling (Strubben en GT Chicane), 3e versnelling (Haarbocht, Madijk, Ossebroeken, Ruskenhoek, Stekkenwal, De Bult, Mandeveen, Duikersloot) 4e versnelling (Ramshoek, start/finish) en 5e versnelling (shortshift voor Meeuwenmeer, Hoge Heide, Veenslang).

Voor ik het goed en wel besef verschijnt de zwart wit geblokte vlag op de elektronische borden naast de baan en parkeer de motor even later netjes in de pitbox waar Dirk al op me staat te wachten. “En, hoe was het”, vraag ik met een grote grijns aan hem, want 210 pk loslaten met een Naked bike is natuurlijk andere koek dan plat achter een racekuip liggen wat ik de voorbije 20 minuten heb gedaan. In grote lijnen had hij dezelfde positieve ervaring voor wat betreft het topvermogen en de manier waarop al deze pk’s gecontroleerd werden losgelaten, idem over de remmen op zich, maar hij was duidelijk minder enthousiast over de achterzijde van de motor, daar zat met remmen toch best wel wat beweging in, iets wat hij niet direct kon thuisbrengen of plaatsen en waar we twee jaar geleden bij de S 1000 R M editie op straat en circuit absoluut geen last van hadden gehad.