Test: Triumph Tiger 1200

Om consumenten een écht alternatief te kunnen bieden voor de vermaledijde GS heeft Triumph de Tiger Explorer voor 2018 grondig vernieuwd en bovendien van een nieuwe naam voorzien: Tiger 1200. Enerzijds om het erfgoed van 80 jaar Tiger te onderstrepen en anderzijds om een nieuw tijdperk in de luiden van een Denk dat Charley dit véél leuker vindtTiger die wél als serieus alternatief voor die GS kan worden gezien.

Op het oog mogen de verschillen met z’n voorganger misschien nihil zijn, maar dat kan zeker niet van de onderhuidse vernieuwingen worden gezegd.

Het blok voelt veel sterker, pakt sneller op, heeft een bijzonder fraaie gasrespons en een heerlijk brede powerband, terwijl de verlaagde inertia de Tiger veel wendbaarder heeft gemaakt, vooral in snelle links/rechts/links (of andersom) combinaties. Tel daar de brede standaarduitrusting van tot wel 6 rijmodi, IMU gestuurde bochten-tractiecontrole, bochten-ABS en bochten-verlichting, aan rijmodus gekoppelde elektrisch geregelde vering waarvan de achtershock semi-actief reageert, een instelbaar TFT-kleurenscherm (tot 6 keuzes), omrand verlichte nieuwe stuurschakelaars, cruise control, handvatverwarming, Keyless Ride en z’n gebleken offroad capaciteiten bij op en je kunt niet anders dan concluderen dat Triumph op z’n minst een stap in de goede richting heeft gezet.

Of het genoeg is om die potentiele klant die ook een GS overweegt nu wél over de streep te trekken zal de toekomst ons leren, maar ook hiervoor geldt dat de Triumph Adventure Experience Global Adventure Training Academy zeker een stap in de goede richting is. Zeggen dat je met een Tiger rond de wereld kunt gaan is namelijk een ding, maar mensen het zelf aan den lijve laten ervaren is onbetaalbaar.

Gasrespons, makkelijk om te leggen, felle remmen, goede vering, ruime uitrusting

Blijft aan de zware kant, best pittige prijzen