Test Kawasaki 200 pk trio: ZX-10R, ZZR1400 en Ninja H2

Battlestar ZZR op missie

Terwijl we met de drie pk-kanonnen, samen goed voor een vermogen van meer dan 600 pk, het Zuid-Spaanse landschap doorkruisen dat veertig jaar geleden toneel stond voor menig Hollywood western is het amper voor te stellen dat de motor waarmee het eigenlijk allemaal begon, de H2 Mach IV, als Widowmaker de boeken in is gegaan, waar die fiets met z’n opgegeven vermogen van nét geen 75 pk toch echt niet in de schaduw van deze drie kanonnen kan staan. O  
Drie keer 200 pk, op drie totaal verschillende manieren en met drie totaal verschillende designs
  
Alleen bij de ZZR1400 is het nog oldschool schakelen, de ZX-10r en Ninja H2 hebben een quickshifter
  
Wie hard wil lopen heeft goede longen nodigok niet wanneer je daarbij 2-takt vermogen versus 4-takt vermogen in ogenschouw neemt: de 750cc driecilinder levert elke omwenteling 75 pk, tegen 200 pk elke twee omwentelingen bij dit trio. Dát alleen al geeft aan hoe ontzettend rijdbaar de huidige generatie Powerbikes is geworden. Wat dat staat buiten kijf: deze ZZR1400, H2 en ZX-10R hebben weliswaar elk hun eigen gezicht, maar één ding gemeen: het ongekende rijgemak met zijdezachte vermogensafgifte die relatief gezien niet als venijnig of gemeen kan worden bestempeld.

Ik begin deze 600 pk titanenstrijd op de ZZR1400, de toursportieve variant van de drie die vooral heel erg uitblinkt op dat toeristische vlak. Dat wist ik al sinds mijn trip naar Brooklands twee jaar geleden, dat werd het afgelopen jaar tijdens onze trip van Girona naar Gibraltar nog eens opnieuw onderstreept en dat blijkt ook nu opnieuw vanaf het eerste moment. Met een rijklaargewicht van 268 kilo is de ZZR1400 weliswaar de mastodont van het gezelschap, maar hij heeft wel de meest riante en comfortabele zithouding en sprokkelt daar stiekem veel punten mee. De heerlijke zit in combinatie met het waanzinnig soepele motorblok, dat zich heerlijk schakellui laat rijden en vanaf lage toeren al behoorlijk van z’n plek gaat (en daarmee in schril contrast staat met de eerste ZZR1400 die als een supersport boven de 6.000 toeren moest worden gehouden) mVergeleken met die andere twee is de ZX10 een lichtgewicht. Maar wel een WK superbikewinnaar... hoezo 'context'? aakt van de ZZR1400 haast een ideale fiets om mee op vakantie naar Zuid-Frankrijk te gaan. Koffers erop en kilometers vreten maar, om aangekomen op de plaats van bestemming zonder koffers van de prachtige bergwegen te genieten.

Pas als het tempo flink wordt opgevoerd en de massa van het geheel zwaarder gaat tellen moet de ZZR1400 zijn meerdere erkennen in de andere twee, die niet alleen een stuk later kunnen remmen, maar ook nog eens gemakkelijker van richting te veranderen zijn. Daarmee is trouwens niet gezegd dat de ZZR slecht remt, verre van. De Brembo Monoblocs waarmee de ZZR sinds dit jaar is uitgerust zijn van hetzelfde kaliber als de Ninja H2 en de ZX-10R en weten een goede vertraging te realiseren, maar het surplus aan gewicht is simpelweg niet weg te poetsen. Fors remmen is een ding, een stop-and-go rijstijl erop naslaan een heel ander verhaal. Daar staat tegenover dat ook bij een fors tempo er nog niet de geringste onrust in het rijwielgedeelte ontstaat en de ZZR1400 te allen tijde mooi de gekozen koers volgt, wat je veel vertrouwen geeft om de andere twee n  
Drie maal upside down, maar drie keer anders. De ZZR1400 heeft als enige geen stuurdemper
  
Drie keer het serieuze werk uit huize Brembo. Alleen de ZX-10R heeft hellingshoek-ABS
  
De Ninja H2 heeft best een forse schoorsteen, maar ook daar heeft Akrapovic wel iets op bedacht. iet uit je vizier te laten verdwijnen. En dat gaat, zolang het niet op stop-and-go aankomt, de nog verrassend goed, veel beter dan je op voorhand zou verwachten. Natuurlijk, je moet even gewend raken aan het gewicht, maar eenmaal je daarop ingesteld eet de ZZR1400 uit je hand. Wat deels ook op conto van de wielbasis kan worden geschreven, die met 1.480 weliswaar de langste in dit gezelschap is (1.455mm voor de Ninja H2 en 1.440mm voor de ZX-10R), maar voor een toursportieve fiets eigenlijk best kort te noemen is.

Op de snelweg worden de krachtsverhoudingen tussen de drie fietsen blootgelegd. De ZX-10R hijst meteen al de witte vlag, maar dat hadden we niet anders verwacht. Maar dat ook de ZZR1400 zijn meerdere moet erkennen in de Ninja H2, die telkens weer een loopje met de andere twee neemt, is een grote verrassing. Kawasaki had tijdens de introductie van de Ninja H2 weliswaar nog verteld dat de fiets onderin sterker was dan de ZZR1400 (Sterker, het was een van de eisen die het ontwikkelingsteam zichzelf had gesteld), maar tijdens het rijden voelde dat meer als grootspraak aan. De Ninja H2 loopt onderin weliswaar nog haast mooier dan de ZZR – rotondes in derde of vierde versnelling ligt de H2 niet wakker van, maar voor je gevoel zou je zweren dat de 1.441cc vier in lijn toch sterker is dan de compressor 998cc viercilinder. Niet dus.

Zo bling genoeg voor je? Echt veel meer bling kun je ze niet krijgen... of misschien met een knappe bestuurder erop