Vergelijk: Hyperstrada versus Stradale 800

Terwijl de regen met bakken uit de hemel valt giet ik in het pittoreske café in De Plank aan de grens met België een vers gezet bakkie koffie achterover, in de ijdele hoop weer wat warmte in mijn verkleumde en kletsnatte lijf te krijgen. Onvoorstelbaar hoe hier in dit café de tijd volledig stil lijkt te hebben gestaan. Drieëntwintig jaar geleden kwam ik hier voor het eerst, als tussenstop op weg naar de 24 uurs van Spa-Francorchamps, en ook toen was het al niet al te bijster weer. In de vele jaren die zouden volgen werd ‘De Plank’ een vast onderdeel van onze trip, waar even met koffie en Limburgse vlaai werd b
Handkappen met ingebouwde knippers. MV heeft daar ook nog dagrijverlichting aan toegevoegd, wat de zichtbaarheid zeker ten goede is gekomen

Toelichting overbodig

Op het eerste oog zou je denken dat het zadel van de MV het betere is, tot je een uur onderweg bent...

hetzelfde idee, maar dan anders....ijgetankt en tegelijkertijd Nederlandse guldens voor Belgische Franken werden ingewisseld. “Vroeger stopten hier veel motorrijders op weg naar België, voor een bak koffie en Belgische Franken, maar sinds de Euro is dat een stuk minder geworden,” aldus de uitbater die nog net zo oud oogt als twintig jaar terug.

We mijmeren nog wat na over die goede oude tijd, als de kroegbaas vraagt wat ons doel ditmaal is. “Wederom Spa-Francorchamps, maar ditmaal om zelf te gaan rijden.” De uitdrukking op z’n gezicht verraad dat dát wel eens niet zo’n hele goede keuze zou kunnen zijn geweest. “Ik hoop dat jullie geluk hebben, maar de vooruitzichten zijn niet al te best. En je weet wat ze zeggen, als het regent in de Ardennen is het noodweer in Spa-Francorchamps.” Dat had de beste man ons niet hoeven te vertellen, dat had de weer-app ons twee dagen geleden al gezegd.

Het einde van het noodweer is nog niet in zicht, wat ons mooi kans biedt om onder het genot van een nieuwe koffie met gebak de tussentijdse balans eens op te maken. De Hyperstrada ziet er zondermeer gelikt uit, maar met het ontwerp van de Stradale en vooral dat oog voor detail is MV Agusta er wederom in geslaagd een waanzinnig mooi design te realiseren. Alsof ze er patent op hebben: na-apen, maar dan mooier. Dat gold voor de eerste F4 als kopie van de 916, dat gold voor de Brutale als kopie van de Monster, dat gold voor de Rivale als kopie van de Hypermotard en dat geldt ook voor de Stradale als kopie van de Hypermotard. Sterker: zet alle modellen naast elkaar en je zou zweren dat het tweelingzusjes zijn. En zoals het een échte Italiaan betaamt is vorm belangrijker dan functie. In dit geval betekent het dat in de zoektocht naar minimalisme consessies zijn gedaan.

Neem bijvoorbeeld het display en de bediening ervan. Het menu van de Hypermotard vraagt elke keer weer gewenning – vooral de dubbele functie van de ‘knipperlicht-uit’ knop die ook voor het switchen van rijmodus moet worden gebruikt, maar is stukken beter dan de gevoelloze knopjes op de MV Agusta. Daar staat tegenover dat een andere rijmodus bij de MV gemakkelijker en sneller is geselecteerd door eenvoudig met draaiende motor op de startknop te drukken. Beide motoren hebben spiegels die netjes op stokjes zijn gezet en handkappen die van knipperlichten zijn voorzien – en bij de Stradale aan het uiteinde zelfs van dagrijverlichting, maar wie op de MV zit weet niet echt wat zich achter hem afspeelt, zo tegenvallend is het zicht in de spiegels. Wat displays betreft heeft de Stradale het beter voor elkaar, ondanks dat het meer informatie omvat (een versnellingsindicator is de Hyperstrada vreemd) oogt het toch rustiger en overzichtelijker, maar dat geldt niet voor de controlelichtjes die op een onlogische plaats onder het display zijn geplaatst en daardoor amper opvallen. Daarnaast wijkt de snelheidsmeter veel af; 227 km/u op de teller is net 200 km/u volgens TomTom’s GPS.