Test: BMW S1000RR Superbike racers

Overstappen van de Reitenberger IDM machine op de BSB machine van Tommy Bridewell is alsof ik van een Belgische knol op een wilde stier overstap, vanaf de eerste draai aan het gas lijkt de Tyco BMW zich ten doel te hebben gesteld mij uit het zadel te werpen. In tegenstelling tot de meeste Superbike kampioenschappen rijdt het BSB met een standaard MoTeC ECU, die de nodige restricties heeft. Zo is tractiecontrole uit den boze, evenals wheeliecontrole en launch control. Een ook de auto-blipper hebben de Britten in de ban gedaan, waardoor de BSB racer als een ongeleide projectiel reageert. Net als het Van Zon team van Werner Daemen wordt ook deze Tyco BMW direct door BMW ondersteund met engineers die bij nagenoeg alle wedstijden aanwezig zijn. Tractiecontrole is zoals gezegd niet toegestaan, maar er kunnen wel aanpassingen aan bijvoorbeeld motorrem, benzine en ontsteking-mapping, schakelonderbreking en gasrespons worden gedaan.

De BSB machine wordt opgegeven voor een topvermogen van 220 pk bij 14.300 toeren per minuut en heeft een onvoorstelbaar hoge compressieverhouding van 14,8:1. Tel daar het drooggewicht van 169 kilo bij op en je hebt een regelrechte kernraket op wielen. Precies dát blijkt de Tommy machine te zijn, wat ik ook probeer, de meeste bochten hier in Valencia zijn in tweede versnelling en tweede versnelling bochtuit betekent het voorwiel in de lucht, alleen door te shortshiften blijft het voorwiel nog enigszins aan de grond. Dat aan de machine veel aanpassingen zijn gedaan om het voorwiel zoveel mogelijk aan de grond te houden is met opstappen al te merken. Het zadel is hoger en heeft aan de achterkant een dikker kussen, waardoor je tegen te tank opgesloten zit om maar zoveel mogelijk gewicht op het voorwiel te krijgen.

Ondanks de langere wielbasis (1.440 mm t.o.v. 1.425 mm #21) is de machine wel meer op ‘gooien en smijten’ afgesteld. Precies dát is de manier om volgens Tommy met een BSB fiets hard te gaan. Aanremmend de achterkant volledig omzetten, om vervolgens met glijdende achterkant al wheeliënd naar de volgende bocht te knallen. Doordat er ‘ouderwets’ met de koppeling moet worden teruggeschakeld is goed te voelen hoe ontzettend goed de antihop koppeling werkt, maar dat ‘al glijdend de bocht uit wheeliën neem ik ditmaal voor kennis aan. “Ik gebruik per raceweekend minimaal een setje achterremblokken. Dat is de enige manier om wheelies te kunnen controleren. Shortshiften wat jij nu hebt gedaan kan natuurlijk ook, maar dan laat je vermogen liggen. Door de achterrem vol te benutten kan ik het maximale uit de acceleratie halen.” Dat werkt misschien perfect als je Tommy Bridewell heet, maar voor mij voelt het als een mug doden met een handgranaat.

 
Met verve de mooiste Superbike, tot in het kleinste detail. De MoTeC ECU heeft een waanzinnig gaaf display
 
Voor remmen en vering is grof geschut ingezet, en dat is hard nodig
 
220 pk, zonder tractiecontrole, geen wheeliecontrole en launch control. Weten we meteen waarom Britten het zo goed doen in het WK Superbike. De zit is duidelijk het krapst van allemaal, om maar zo veel mogelijk gewicht op het voorwiel te houden