Test: BMW S1000RR Superbike racers

De #21 S1000RR machine is de machine die het afgelopen seizoen het Duitse IDM Superbike kampioenschap heeft gedomineerd. De 21-jarige Markus Reitenberger wist 11 van de 14 wedstrijden te winnen, ondanks de zeven kilo extra gewicht die hij gedurende het seizoen kreeg opgelegd. Reitenberger zette records bij alle circuits, de wedstrijd in Zolder was zijn voorsprong op Lanzi op de Panigale R meer dan 25 seconden. Onder andere Yamaha vroeg zich hardop af of BMW niet aan het valsspelen was. De eigenaren van het Van Zon Remeha BMW Team zijn ook de promotor van het IDM, maar volgens teammanager Werner Daemen is dat meer klaagzang van een (slecht) verliezer. Dat Reitenberger van een andere planeet lijkt te zijn wijzen ook de rondetijden uit: in augustus reed hij op Assen een 1’36.0, waar Ayrton Badovini tijdens het WK Superbike in april ‘slechts’ een 1’36.7 reed. Zeventiende seconde sneller dus, met een machine die in theorie veel langzamer moet zijn.

In tegenstelling tot het Zuid Afrikaanse kampioenschap mogen zijn in het IDM meer modificaties toegestaan. Voor wat het rijwielgedeelte betreft mag het subframe worden aangepast of vervangen, evenals het inwendige van de voorvork en de complete achtershock, dat laatste met uitzondering van het linksysteem. De achterbrug mag eveneens niet worden aangepast, met uitzondering van de swingarm-as. Voor wat het motorblok betreft mag niet alleen de koppakking worden vervangen (om de compressieverhouding te verhogen, maar mogen er ook aanpassingen aan de nokkenas, de nokkenastandwielen, oliepompen en olieleidingen worden gedaan. Een andere nokkenas moet wel van staal zijn gemaakt. Ook de airbox mag worden veranderd (niet vervangen), evenals de koppeling, versnellingsbak, uitlaat, benzinetank, kuip, radiateur en oliekoeler. Ook zijn er geen restricties voor wat de ECU betreft.

Ondanks dat het reglement dus erg veel toestaat zijn de verschillen met de standaard fiets volgens Werner Daemen minimaal. “Behalve de HP Power Parts is het motorblok volledig standaard. Uiteraard hebben we het blok wel geblueprint, maar meer dan dat is niet nodig. Topvermogen is belangrijk in de Moto3, waar motoren niet zoveel vermogen hebben, maar met 200 pk heb je altijd vermogen genoeg en is het veel belangrijker om het vermogen zo goed mogelijk aan de straat te krijgen. Elektronica speelt hier een sleutelrol, hoe beter de fiets in balans is, hoe sneller je ermee rijdt.” Met die laatste woorden slaat de sympathieke Belg de spijker op z’n kop. De #21 machine stuurt net zo strak als de Zuid Afrikaanse machine, maar geeft wel veel meer feedback dankzij de Öhlins vering. Op het rechte stuk blijft het voorwiel mooi aan de grond (vooruit, een kleine wheelie dan) en bij het aanremmen kan de achterkant mooi worden omgezet. Met dank ook aan de auto-blipper, die het remmen een stuk gemakkelijker maakt.

 
Oogt redelijk standaard, maar dan zonder alles wat overbodige massa is
 
Het blok is alleen geblueprint, reglementair moesten het afgelopen seizoen de nodige kilo's aan extra ballast worden opgeplakt
 
Boordgereedschap om onder het rijden de mapping aan te passen. Van de vork is alleen het binnenwerk aangepast, de remklauwen zijn ook standaard

Als niemand oplet ga ik stiekem nog een keer...