Test: Moto Guzzi Stelvio 1200 4V ABS NTX
Luidruchtige gems
Inhoudsopgave |
---|
Test: Moto Guzzi Stelvio 1200 4V ABS NTX |
Pagina 2 |
Grazieuze libelle |
Vlotte pakezel |
Luidruchtige gems |
Italiaans werkpaard |
Conclusie |
Technische gegevens |
Ondanks de goede rij- en stuureigenschappen met bagage is het rijden zonder bagage altijd beter. Met mooi, droog en warm weer – waar wij op dit moment in Nederland alleen maar kunnen dromen – wachten de Vogezen om bedwongen te worden. Iets meer dan een jaar geleden was het met de Ténéré al een genot, nu de taak voor de Stelvio om zich te bewijzen. En als je vernoemd bent naar een berg zou dat geen probleem moeten zijn. En dat is het ook niet! Of het nu snelle of langzame bochten zijn… de Stelvio stuurt zich er erg gemakkelijk door heen. Op lagere snelheid – en vooral met bagage – voelt de voorkant wel enigszins los aan. Met de Metzeler Tourance banden – die overigens al redelijk wat kilometers hadden verwerkt – merk je wel dat dit soort banden niet zijn gemaakt om een MotoGP race te rijden. Neemt niet weg dat er geen bocht teveel voor je kan zijn. Behalve dat de Stelvio gemakkelijk stuurt, blijft ze ook erg stabiel in de bochten. Zelfs als de kantelwerking optreed bij gaswisselingen in een bocht, is het alleen maar voelbaar maar niet van invloed op de stuureigenschappen.
Het maakt daarbij ook niet zoveel uit of er toevallig in een te hoge versnelling wordt gereden. Zoals gezegd… in het hele toerengebied heeft de Stelvio voldoende trekkracht en vooral als je boven de 3.000 toeren blijft. Gaat het daarbij steil omhoog… geen enkel probleem. De Moto Guzzi trekt je wel omhoog. Met de rij- en stuureigenschappen en het gemak dat de Stelvio de Vogezen bedwingt is ze bijna een berggeit te noemen. Oké… niet helemaal, want in de Vogezen leven gemzen al zijn het er niet zoveel. Als we op een ochtend deze berggeiten gaan bekijken, blijkt dat de Stelvio even wat minder behendig is dan deze beesten.
Het toch wel forse gewicht van de Stelvio – 251 kilogram droog – zal daar ook wel een steentje aan bijdragen. Opvallend is daarbij hoe zwaar het zadel is. Het viel op tijdens het verstellen van het zadel. Er lijkt wel lood in te zitten zo zwaar is het zitgedeelte. Desondanks is een vergelijking met een berggeit voor de Stelvio nog geeneens zo gek om te maken.
Dat we de gemzen hebben gezien, is nog een geluk. Ze hadden net zo goed uit zicht kunnen zijn verdwenen toen we kwamen aanrijden. De Stelvio is namelijk niet één van de stilste. Een Moto Guzzi hoort een karakteristiek geluid te hebben en dat is zeker aanwezig. En daarbij luid! De forse en fraaie uitlaatdemper mag weliswaar uit zicht zijn genomen als de koffers erop zitten, maar dat vermindert niet het geluid. Vooral bij het dichtdraaien van het gas roffelt en ploft de motor er lekker op los. Franse rustige dorpjes werden door de Stelvio toch opeens een stukje minder vredig. Krijg je al niet de aandacht door het uiterlijk van de Moto Guzzi, dan kijken de mensen wel naar je vanwege het heerlijke geluid.