Test: Moto Guzzi Stelvio 1200 4V ABS NTX

Het is wel vaker zo dat op foto’s een motor anders overkomt dan in de werkelijkheid. Met de Stelvio is dat tevens het geval. Zeker de eerste beelden van de Moto Guzzi gaven een gevoel van ‘Wat moeten we hier nou van denken’. Vooral de dubbele koplamp aan de forse voorkant zijn hier de aanleiding voor. De grote ronde koplampen met convex lenzen zijn in het echt minder erg dan op de foto’s en geven de Stelvio van voren een aangezicht wat bij ondergetekende een vergelijking oproept met de ogen van een libelle. Dit insect heeft een lang en smal achterlijf. De Stelvio zelf tevens een beetje, maar niet als het om de NTX gaat. Tenminste als de koffers erop zitten. Met koffers wordt een motor altijd al breed, maar zeker op de Stelvio is dit het geval. Vanwege de toch wel forse – maar zeker niet verkeerde – uitlaatdemper, hangen de koffers redelijk breed. Bij smallere doorgangen rij je daardoor toch wat behoedzamer.

Niet iedereen ziet de schoonheid van een libelle in en zo zou de gedachte over de Stelvio niet anders zijn. Maar qua design hebben we toch echt weer met een Italiaan te maken. Mooie lijnen en afwerking maken de Stelvio een opvallende verschijning. Tijdens deze trip reed een paar dagen een Ducati Multistrada mee. Normaal gesproken is dat wel de motor die de blikken doet wenden, maar als we ergens reden of stopten was het juist de Italiaanse adelaar die alle aandacht kreeg. Om nog maar te zwijgen als er GS-en in de buurt zijn

en die kom je altijd wel tegen. Moto Guzzi heeft misschien wel bij het ontwerp van de Stelvio met een scheef oog naar de BMW gekeken, maar op straat kijkt men daar absoluut niet naar als er een Stelvio in de buurt is.

Mochten de koffers niet genoeg ruimte bieden om spullen mee te nemen, dan steekt er een langgerekt rekje achter de motor uit. Daaronder zitten de kenmerkende en zeer fraaie ronde Moto Guzzi achterlichten. Het bagagerekje is misschien niet moeders mooiste – al heeft het na een tijdje wel wat -  maar zeer praktisch. Aan de voorkant is er nog een opbergvakje in de kuip verwerkt. Handig voor kleine spullen in te stoppen, alleen oppassen want de temperatuur kan in het vakje erg oplopen en wij hebben het idee dat deze ook niet geheel waterdicht is. Via een knop op het stuur – en dus alleen als het contact aanstaat – is deze te open. Via de muis op het stuur is tevens het dashboard te bedienen. Met weergave van gegevens over snelheden (gemiddelde en top), benzinevoorraad (voorraad, huidig en gemiddeld verbruik), buitentemperatuur en tijdweergave heb je al genoeg info om daarheen te bladeren tijdens een saaier stuk route.

Op het stuur is geen knop aanwezig om het ruitje op een andere hoogte te zetten. Deze is namelijk in traploos in hoogte verstelbaar.. handmatig dus. Hier is geen gereedschap voor nodig, want je zet de ruit vast met twee draaiknoppen. Al raden we het natuurlijk niet aan – want je hoort tijdens het rijden je handen aan het stuur te houden – het is eventueel mogelijk om rijdend de hoogte van de ruit aan te passen. Het wordt wat lastiger om de zithoogte rijdend aan te passen. En hier heb je wel gereedschap voor nodig, al is het best wel snel gebeurd. Ondanks dat ondergetekende graag op hoge motoren plaatsneemt, was de hoge stand van het zadel – 840mm – iets teveel van het goede. Met 1.80m is het wel te doen al is het wat lastiger om dan bij stilstand vaste grond onder de voeten te krijgen. Zonder bagage – en dus een lichtere motor – eventueel nog wel te doen, maar niet als de motor door de bagage een stuk topzwaarder is geworden. Tijdens deze trip hebben we het zadel dan ook in de lage stand van 820mm laten staan.