Allroad test: Ardennen vs. Mettet

Met de Tiger heeft Triumph een fiets op de markt gezet die zondermeer als welkome aanvulling op het allroad assortiment kan worden gezien. De motor is misschien minder 'clean' dan een BMW GS, maar is gezegend met een prachtig soepele 1050cc krachtbron en door zijn Britse afkomst en driecilinder motorblok een eigenzinnige en Geen nou zelf toe, ziet er toch helemaal niet verkeerd uit, zo'n allroad op 't circuit? vreemde eend in de vijver der allroads. In feite is de Tiger niet eens zo'n tijger, want 't ding eet uit je hand. Het blok is ondanks zijn flinke cilinderinhoud een brave borst en het rijwielgedeelte is zondermee stabiel. Bovendien heeft de motor geen rare fratsen als een gasreactie die niet okay is of remmen die niet okay zijn. De Tiger is een prima allroadje voor iemand die op zoek is naar avontuurlijke looks, maar er geen bergen aan euro's wil spenderen en bovenal niet op een massaproduct als de GS wil worden gezien.

Eigenlijk kunnen we maar weinig verkeerds zeggen over de Tiger, de zitpositie zit goed, het geluid is geweldig, het motorblok is goed, comfort is goed, stuurt goed, remt goed… en dat is nou nét het hele punt. De Tiger is vanuit allroad insteek gezien goed geslaagd… voor een gemiddelde motorrijder bij een gemiddeld allround motorgebruik. De fiets scoort op alle vlakken wel een voldoende, maar blinkt nergens echt in uit. Net als de andere twee fietsen in dit gezelschap is de Tiger geen echte allroad en als je de specificaties erop naslaat zul je concluderen dat het net zo goed een Speed Triple had kunnen zijn, maar dan een die van hoge poten is voorzien. Wat terdege klopt, veel van de Speed Triple is daadwerkelijk op de Tiger terug te vinden. En daar zit 'm precies de kneep. Daar waar de andere twee zich zondermeer laten verleiden tot het betere gooi- en smijtwerk wordt die verwachting bij de Tiger door het rijwielgedeelte belemmerd. Hoe goed de motor op zich ook is, zodra hij geacht wordt de beduidend sterkere Multistrada en de op het korte werk enorm uitblinkende SMT bij te houden,
Zou best flink kunnen remmen als er een zwaardere voorveer in zat. Michelin's zijn ook niet meest ideale banden op 't circuit, het instrumentarium is overzichtelijk, bomvol informatie én bovenal een lust voor het oog.
je de fiets jouw wil wilt opleggen en graag wat 'Tigerbite' zou willen zien komt de fiets niet verder dan een poeslief gemiauw. En word je in feite belemmerd door jezelf, je kunt 'm namelijk niet sportief, op zoek naar snelheid en redelijk agressief 'on the hunt for the kill' rijden, zoals de Multistrada dat wel doet.

In feite was dat niets nieuws, de cijfers spreken voor zich. Het motorblok is minder krachtig dan in de Speed Triple is toegepast en bovendien brengt de fiets aardig wat kilo's op de schaal. Een 150 pk sterke en bomvol elektronica behangen Multistrada bij te houden is alleen in gedachten al een illusie. Echter, de wielbasis is ietwat korter dan de MTS – en gelijk aan de SMT – en hij heeft daarbij een behoorlijk steile balhoofdhoek en korte naloop, wat zich moet vertalen in snel en vlot insturen. De steile balhoofdhoek betekent echter ook dat vanwege de lange veerweg de voorkant meer op z'n kiezen krijgt dan eigenlijk goed voor 'm is. Logisch, hoe steiler de vork, hoe meer krachten de vork bij stevig aanremmen ter hoogte van de onderste kroonplaat en in de voorvork daar waar de geleidebussen zich bevinden te verwerken krijgt. Tel daarbij op dat de binnenveren een waarde hebben van nog geen 7 kilo per mm en je weet je dat remmend insturen achterwege zult moeten laten.

Dus zaten we onder omstandigheden als deze test opgescheept met een zondermeer goede allrouder die echter de pech heeft een specifieke rijder met ambities tevreden te moeten stellen en zich bovendien in gezelschap van een 'wolfpack' aan specialisten bevindt. En komt de fiets simpelweg te kort, we kunnen er geen KTM mee uitremmen of Ducati mee bijhouden met sturen of accelereren. Allez Tiger, laat de tijger eens in je los... Sterker, we moeten de ballen uit de broek rijden om te kunnen blijven aanhaken zodra de anderen besluiten een aardig potje te gaan raggen. Op een weliswaar niet protesterende, maar wel een duidelijk erg hard werkende Tiger. Gaat 'm niet worden dus, we verlangen duidelijk naar een fiets die specialistischere eigenschappen heeft dan de allrounder te bieden heeft. Zelfs een 'fuck it, gewoon niet remmen' poging strandt al snel doordat de krappe voorvork met softe vering dan de neiging heeft z'n lijn niet te willen volgen, vooral in lange glooiende bochten.

Echter, stop je met dergelijke fratsen – en in feite een niet faire manier van rijden en beoordelen van dit soort fietsen – dan stopt de tijger met grommen en keert terug naar zijn allround miauw kattengespin. Zet 'm terug in zijn eigen territorium en voila, de fiets is volmaakt tevreden. De fiets is ook dan misschien nog steeds niet volmaakt, maar zondermeer een goede reisgenoot. Honderdzestig per uur over de snelweg naar huis… goed genoeg, evenals de souplesse van het motorblok, het comfort in de vering, de windbescherming en de zitpositie. Is uren vol te houden. Een stukje binnendoor en toch een beetje het gas erop, ook geen probleem, de fiets doet het graag. De Tiger is dan ook een zeer welkome allround reis- en tourgenoot met eigenzinnige looks, dito krachtbron en imago. Helemaal goed, zolang er maar geen Multistrada of SMT in de buurt is.

• soepele krachtbron, goede windbescherming, prima rijwielgedeelte
• slappe voorvork, blinkt nergens écht in uit, geen eindschot