Allroad test: Ardennen vs. Mettet

Eenmaal op het Belgische circuit van Mettet gearriveerd kan het trio zich opmaken voor het belangrijkste deel van deze test. Per slot van rekening was de hamvraag in hoeverre je met een 'allroad' een gek figuur zou slaan op het circuit en de korte omloop van Mettet is daar bij uitstek voor geschikt. Het circuit kent genoeg variaties in bochten om de Python van de Efteling jaloers te kunnen maken, niet in de laatste plaats dankzij de waanzinnige 'mini' Corcscrew met zijn vierenhalve meter verval, en heeft een recht stuk van 'slechts' 500 meter lang is. Ideaal voor deze niet supersportief georiënteerde motorfietsen. De Multistrada lijkt op voorhand de beste papieren voor deze klus in huis te hebben.
Op straat wist de fiets ons te imponeren als Jessica Simpson in badpak en we zijn er dan ook van overtuigd dat dit op deze omloop niet anders zal zijn. "Hier gaan we een nieuw ronderecord mee zetten," aldus een enthousiaste Meijer die zijn eerste sessie al snel in rook ziet opgaan nadat de rits van zijn nieuwe overall spontaan open is gescheurd. Ik rouw er niet om, het stelt mij in de gelegenheid de sleutel (damn… het went ook nooit) van de Duc van tafel te grissen om deze als eerste de baan op te sturen.

Zo goed als de Multistrada ons op straat was bevallen, zo teleurstellend is echter de eerste kennismaking met de fiets op het circuit. Dankzij een eerdere test met de anniversary GSX-R'en op dit circuit is de baan bekend waardoor we ons meteen op de fiets kunnen concentreren, maar nog voor de eerste sessie ten einde is besluit ik wijselijk met de fiets de baan te verlaten. De Multistrada wordt in Sportstand de baan over gejaagd en blijkt al snel een chronisch gebrek aan grondspeling te hebben. Zowel links als rechts maken schraapgeluiden en bijbehorende vonkenregens al snel een einde aan de pret en alsof dat niet erg genoeg is blijkt het ABS systeem wel heel erg vroeg in te grijpen. Nu kan er nog steeds wel flink vertraagd worden, maar trillingen in het remhandle maken duidelijk dat er écht niet harder – en dus niet later – geremd kan worden. Eerst maar eens de paddock opzoeken dus, voordat de gepoetste bovenkant er iets minder gepoetst uitziet, waar wordt geconstateerd dat de middenbok aan beide kanten een stuk lichter is geworden.

Arme Multistrada, subliem in alles om vervolgens op iets simpels als grondspeling 't enorm te laten liggen. Optimisten zullen direct stellen dat 't rijwielgedeelte gewoon té goed is voor dit soort werk. 

Vincent is daarentegen een stuk enthousiaster over de SMT, die volgens hem op deze baan een héél stuk beter uit de verf komt. En dat is enerzijds opmerkelijk te noemen, want was dat niet de fiets die op straat constant moest worden uitgemergeld, maar anderzijds ook weer niet. Dat de fiets over een bijzonder flitsend stuurgedrag beschikt waren we in de Ardennen al achter gekomen en met een recht stuk dat net niet té lang is om continu de begrenzer op te zoeken is de SMT nu beduidend beter in z'n element. Tel daarbij op dat de fiets beschikt over goede WP vering én enorm vertragende Brembo's, waarbij het 'geen ABS' nu in z'n voordeel is gaan pleiten en
je weet dat je hier met een bijzonder leuk stuk circuitspeelgoed te maken hebt. Ook dat is eigenlijk niet vreemd, per slot van rekening is de fiets in grote lijnen hetzelfde als de standaard SM990, maar dan voorzien van een meer toeristische outfit. En dat betekent vegen, vegen en nog eens vegen - tot de BT014's roet in het eten gooien, maar dat is de SMT niet aan te rekenen. Zorg dat de fiets van goed plakrubber is voorzien en je zult niets tekort komen op een baan als Mettet.

Terwijl de Multistrada en SMT op de baan hun kunsten mogen vertonen moet de Tiger vanaf de kantlijn werkloos toezien. Niet alleen vanwege Meijer's rits-raferelen maar eigenlijk meer vanwege de gemonteerde Arrow aftermarket einddemper die niet was voorzien van een verplichte dB-killer en daardoor niet op de baan werd toegelaten. Een flinke discussie met enkele oneerzame voorstellen later (waar we liever niet meer aan herinnerd willen worden) krijgen we groen licht van de circuiteigenaar en kan ook de Tiger de baan op worden gestuurd, terwijl het aanwezige Motorpaint Alphen Raceteam uitkomst heeft geboden door de middenbok van de Multistrada te verwijderen. Vol goede moed wordt de Italiaan opnieuw de sporen gegeven, maar de grondspeling blijkt nog steeds niet afdoende te zijn. Behoudens voetsteunen is er langs rechts niets meer aan de hand, maar aan de linkerkant weet Vincent achtereenvolgens zijstandaard én schakelpook aan het asfalt te krijgen, wat op een baan als Mettet met negen linker en maar twee rechterbochten niet bepaald hoopgevend is. Het ABS kan gelukkig eenvoudig worden uitgeschakeld, waardoor er nu wél serieus kan worden geankerd.

"Regel jij dat effe met die Tiger, dat lukt jou best," zeggen ze dan. De volgende keer mag iemand anders met Vaseline aan de slag.

In tegenstelling tot de Multistrada en SMT, die beiden niet deden wat we op voorhand hadden verwacht (wat voor de KTM dus positief en voor de Duc negatief uitviel) voldoet de Tiger op Mettet wél aan ons verwachtingspatroon. De fiets heeft een stuurgeometrie die haast identiek is aan de Speed Triple, maar dan met hoge poten, en dus weet je dat 't met sturen wel snor zit. Maar we wisten ook dat voor voorvering z'n zwakste schakel is,
waardoor laat en diep remmen niet voor de tijger is weggelegd. En precies zo wees het uit nadat de Tiger de baan over werd gejaagd. De driecilinderlijnmotor is voelbaar sterker dan de KTM, die ook op Mettet wat timide aanvoelt maar daardoor wel zonder Traction Control ongegeneerd op het gas kan worden gezet, maar heeft niet die 'edge' van de andere twee en laat duidelijk merken dat circuitrijden niet voor 'm weg is gelegd. De motor is misschien iets minder wendbaar dan de andere twee, maar vooral bij aanremmen laat de Tiger het enorm liggen. De voorvering blijkt niet tegen het grove geweld opgewassen, wat resulteert in een snel duikende voorkant die bovendien geen direct gevoel met z'n rijder heeft waardoor je nooit het gevoel hebt precies te weten wat zich vooronder afspeelt en hoe hard – en hoe diep – je de motor de bocht in kunt remmen. Nu zou de Tiger dat dankzij het enorm smeuïge motorblok bij het uitaccelereren kunnen compenseren, ware het niet dat op Mettet er eigenlijk maar twee stukken zijn waar het vermogen écht kan worden aangesproken. Daarnaast blijkt bij de Triumph, net als bij de KTM, de bandenkeuze een beperkende factor te zijn, de fiets is uitgerust met redelijk overjarige Michelin Pilot Road's die op straat nog prima functioneren, maar op het circuit simpelweg té weinig grip genereren, wat Vincent nog op een fraaie streep op straat én in de broek plus een narrow escape komt te staan. En ondanks dat dit vlák voor de fotograaf plaatsvindt, weet deze vakkundig de andere kant op te kijken.