Allroad test: Ardennen vs. Mettet

Net als Ducati heeft ook KTM op sportief gebied een naam hoog te houden, maar dan vooral op offroad, enduro en motorcross gebied. Toen KTM haar accent naar de straat ging verleggen wisten de Oostenrijkers als geen ander dat die missie alleen een kans van slagen had als de fietsen met het juiste imago zouden worden neergezet. Hetgeen, mede dankzij sponsor Red Bull, dan ook geschiedde, door deelname in extreme sporten en reclame-uitingen, waar ondanks toezeggingen van ACEM (Europese motorindustrie, red.) president Stefan Pierer, Supermoto of niet, we zitten op 't circuit en dus gaat die knie naar buiten. notabene de grote baas bij KTM, nog steeds veelvuldig gebruik wordt gemaakt van wheelies, burn-outs, stoppies en dat soort zaken. Vraag een gemiddelde motorrijder over KTM op straat en tien tegen één dat die vraag met 'rebels', 'hardcore' of 'Orange Attitude' zal beantwoorden. Het punt met elke KTM die wij in het verleden al aan de tand hebben mogen voelen is dan ook dat ze vanwege het verwachtingspatroon dat door de fabriek zelf is geschept vanuit die 'Orange Attitude' wordt beoordeeld. Dat bij deze SMT de T voor Touring staat maakt ons daarbij geeneens zoveel uit, als we de fiets bij Motorcenter Venlo ophalen zegt een snelle blik op het minimalistische 'no-nonsense' uiterlijk van de fiets ons genoeg. Dat wordt weer Hooligan style vegen, van stoplicht naar rotonde en omgekeerd.

De vriendelijke medewerker bij Motorcenter Venlo die ons de sleutels van de SMT overhandigt verexcuseert zich over het feit dat 'ie de koffers, die eigenlijk op de fiets horen te zitten, niet kan vinden. "Ach, da's nou jammer, die zouden er inderdaad op moeten zitten," horen we ons mompelen, maar ondertussen denken we "wat boeien ons die koffers nou, de hele insteek van deze test is om flink te gaan raggen met de fietsen die we voor deze test hebben uitgekozen en dan werken koffers alleen maar in het nadeel." Bovendien hebben we Freaks getrouw weer een veel te krappe planning gemaakt en zullen we alle beschikbare tijd hard nodig hebben, dus om uren te wachten voordat die koffers boven water zijn. Dankuwelzeerbeleefd, we doen het ditmaal wel zonder.

SMT of niet, alle KTM's op 17" wielen hebben in meer of mindere mate een Supermotard-achtig imago, de Superduke wellicht uitgezonderd maar ook die ontpopte zich in het verleden niet bepaald als een brave borst. Natuurlijk, we zouden een oogje kunnen dichtknijpen door de fiets als een Kwieke Tour Machine te benaderen, maar Motorfreaks zou Motorfreaks niet zijn als we dat niet zouden doen en de fiets te rijden waarvoor 'ie door KTM zelf in het leven is geroepen. De hoge en smalle zitpositie, het brede stuur en een dashboardje zonder poespas nodigt uit om te vegen, wat de fiets dankzij zijn uitstekende rijwielgedeelte en 48 mm WP upside-down voorvork meer dan uitstekend doet.
Remmen meer dan oké, wat van de Bridgestone BT014 niet kan worden gezegd. Instrumentarium is sumier en geeft alleen het broodnodige aan info weer.
Zodra het verkeerslicht op groen is en de motor al netjes op temperatuur is gekomen wordt de SMT dan ook de sporen gegeven en kan de fiets laten zien wat 'ie in z'n mars heeft. Wat, zolang er binnendoor wordt gestuurd, zeker niet verkeerd is. Sterker, menig supersport rijder die vandaag heeft besloten een andere route dan de onze te rijden mag zich gelukkig prijzen niet door het Oranje gevaarte compleet zoek te zijn gereden.

Zodra we met de fiets de snelweg opdraaien wordt het echter een heel ander verhaal. Ondanks de 115 paarden die de normaal gesproken toch wel redelijk potente LC8 V-Twin weet te mobiliseren voelt de motor redelijk tam. De motor klimt netjes in toeren, maar je mist de spreekwoordelijke trap onder je reet zodra het gas écht wordt opengedraaid. Het standaard relatief hoge ruitje houdt je weliswaar beter uit de wind, maar boven de 160 km/u heb je nog steeds het gevoel op een naked te rijden. Wat ook blijkt uit de topsnelheid, de SMT weet het redelijk snel tot 180 km/u te brengen, maar daarna gaat 't langzaam. 185…190…92…97… we proberen inmiddels platter dan plat achter het smalle windscherm weg te kruipen maar hoezeer we ook ons best doen, we slagen er maar niet het cijfer 200 in het digitale display te ontdekken.

Eenmaal de snelweg verlaten laat de SMT in het heuvelachtige Zuid-Limburg zich echter weer van z'n beste kant zien en betrappen we ons erop niet de snelste, maar wel de leukste route richting afspreekpunt 'baraque Michel' in de Belgische Ardennen te knallen. Het slechte Belgische wegdek wordt door de uitstekende WP vering als zoete koek geslikt. De kilometers gaan nu snel, want we zijn traditioneel weer eens aan de late kant, maar de KTM gedraagt zich voorbeeldig en we betrappen ons erop ons weer kostelijk op de machine te amuseren. Stuurt goed, remt goed en bovendien heeft de fiets een beeldige en gretige gasreactie.

Maar dan komt het, vanaf Eupen verandert het korte stuurwerk in lange doordraaiers, die bovendien in nevel zijn gehuld, waar ondanks die nevel het gas volledig kan worden opengedraaid krijgen we het gevoel het LC8 blok volledig uit te melken. De snelle bochten vragen om meer, het strakke rijwielgedeelte vraagt om meer, maar juist dan blijkt de geest uit de fles van het LC8 motorblok te zijn.

Nu kunnen we ons echter goed voorstellen dat er genoeg motorrijders zijn die doof zijn voor KTM's rebelse imago en de SMT inderdaad als Kwieke Tour Machine willen rijden. Iets wat zeker met deze SMT wel te doen is, maar we kunnen ons daarvoor wel betere motoren bedenken. Motoren met een vollere kuip, met ABS, met een meer comfortabele zithouding en wellicht wat meer, maar tegelijkertijd minder opzwepend, motorvermogen. Zaken die deze KTM allemaal ontbeert. Wil je daarentegen een fiets waarmee je behoorlijk kunt vegen, die een stoere en 'anders dan anderen' uitstraling heeft en voor 'allroad' begrippen behoorlijk potent is, dan is deze KTM zeer zeker een serieuze kandidaat. Bovendien is de fiets als geen ander over het circuit te jagen, hoewel de hoge ruit ietwat roet in het eten gooit doordat ie nét niet hoog genoeg is, waardoor je in circuit-zithouding telkens over de rand van het ruitje aan het kijken bent. Een betere ruit, wat betere windbescherming en het blok van de RC8 zou voldoende zijn om de Multistrada op alle vlakken het leven zuur te kunnen maken. En ABS, maar daar hebben de Oostenrijkers voor 2011 al aan gedacht.

• soepel motorblok, enorm wendbaar, prima remmen
• antieke Bridgestone's, had best wat meer pk's mogen hebben, geen ABS