Introductie: Triumph Modern Classics

De Thruxton

Vervolgens was de beurt aan de Thruxton (vernoemd naar het belangrijkste race-evenement van Engeland in de jaren 60, de Thruxton 500). Wij reden eerst de gewone, zonder open dempers. Uit die dempers komt slechts een matig, teleurstellend geluid. Dat lijkt nergens op, maar is nu eenmaal een 'nadeel' van luchtgekoelde motoren. Die hebben geen watermantel om de cilinders en cilinderkoppen die het geluid kan dempen. Daardoor moeten de uitlaten meer worden geknepen dan bij vloeistofgekoelde machines. Voor de fabriek blijft er dan niet veel speelruimte meer over voor een lekker geluid.

Gelukkig was er ook nog de versie met open dempers, die ook op de lijst van fabrieksaccessoires staan. De Thruxton is een getrouwe weergave van de in de sixties populaire Café Racers. Ook deze motor heeft, net als de toen verbouwde machines, regelbare voor en achtervering, aluminium velgen en zwevende schijfremmen. Zijn uiterlijk straalt de essentie van de échte Café Racer uit; het korte voorspatbord, de clip-on stuurhelften, de karaktervolle zadelpartij en zijn Spartaans aandoende elegantie: het past allemaal als gegoten bij zijn soepel doch karaktervol rijgedrag. De 865cc luchtgekoelde krachtbron is de meest krachtige van het Triumph twin aanbod. Gevat in een met precisie ontworpen en gefabriceerd rijwielgedeelte levert deze krachtbron een zee van vertrouwen. Het frame van de Thruxton is identiek aan dat van de Bonneville. De 41mm voorvork heeft een sportievere setting dan die van de Bonneville en de voorspanning is verstelbaar, net als de achterveren. Doordat die achterveren twee centimeter langer zijn staat de Thruxton wat meer op zijn neus. Triumph vergrootte dat effect nog eens door het 19 inch voorwiel te vervangen door een 18 inch exemplaar, én monteerde een nieuw stuur, waardoor een sportieve zit is gecrëerd die garant staat voor evenzo sportieve ritjes.

Het blok trekt al direct krachtig van onderuit en het koppel is breed uitgesmeerd. Je kunt, als je dat wilt, schakellui rijden maar de motor heeft er ook geen moeite mee als je hem flink op toeren houdt. Bij 5000 tpm komt er nog een extra handje paardenkrachten bij en pas bij 7000 tpm begint de parallel twin het wat minder naar zijn zin te krijgen. Dan wordt het tijd om over te schakelen, waarna het blok onmiddellijk opnieuw enthousiast in toeren klimt. Net als bij de Scrambler is de motor nagenoeg trillingvrij, de twee balansassen doen duidelijk datgene waar ze voor gemaakt zijn. Ook bij de Thruxton blijft het zicht in de, overigens mooie, spiegels blijft daardoor steeds helder. De Thruxton is een lekkere levendige machine die continue uitnodigt tot een sportieve rijstijl. Het temperamentvolle motorkarakter wordt gecompleteerd door een voortreffelijk schakelende vijfbak met goed gekozen overbrengingsverhoudingen. De schakelwegen zijn lekker kort en het schakelen zelf gaat licht en precies. De bak wordt bij zijn werkzaamheden geholpen door een goed te doseren, kabelbediende, koppeling die niet al te veel handkracht vereist en dankzij het verstelbare hendel probleemloos is te bedienen. De 320 millimeter schijfrem zorgt voor een goed te doseren stopkracht. Hij blinkt weliswaar niet uit, maar de tweezuiger Nissin remklauw is wel prima te doseren en de voorvork tordeert niet voelbaar wanneer je flink in de ankers gaat. De achterrem doet zijn werk onopvallend en zo hoort dat. De Triumph Truxton is een motor die de gave bezit om de klassieke stijl van de sixties naadloos te combineren met een modern rijgedrag.