Introductie: Aprilia SL 750 Shiver

Dolomiti

Erg afwisselend was het tweede gedeelte van de dag. Achter een testrijder van Aprilia aan, die er regelmatig aardig de gang in had. Toch wel mooi om achter zo iemand aan te rijden, die als antwoord op de vraag hoe vaak hij nu om te testen op de motoren rijdt volmondig ‘5’ zei. Oké… nu doen wij dat ook regelmatig, maar niet fulltime. En het was hem wel aan te zien. Toen de snelheid er een beetje inkwam, ging hij ook met het grootste gemak met het achterwiel dwars de bocht door. Zelf bijna nog vergeten de bocht te nemen toen ik daar öp zat te letten, maar het geeft wel goed aan hoe gemakkelijk het kan met de Shiver. Gewoon een sms lezen en volgens mij ook nog beantwoorden tijdens het rijden geeft misschien weer andere kwaliteiten van de testrijder van Aprilia aan, maar die hebben niks met de Shiver te maken.

Niet alleen liet hij zien hoe hij met de Shiver rond kon gaan, hij nam ons ook mee over perfecte en zeer afwisselende wegen om zelf goed kennis te maken met de nieuwste Aprilia. ’s Morgens was het niet alleen soms erg krap met rijden, ook was het nog regelmatig nat, vuil en oneffen op het wegdek. De route die Aprilia voor ons had bedacht bracht ons naar alle soorten wegen die we bijna maar konden wensen. Mooie bochtige wegen door het nationale park van de Dolomieten van Belluno. Zowel langzame als snelle bochten en rechte stukken en soms ook door de drukkere stad en industrie gedeeltes van de grotere plaatsten daar in de buurt. Eigenlijk zo’n beetje alles waar volgens Aprilia de Shiver voor gebruikt kan worden en kort gezegd: met een groot gemak voelt ze zich ook overal snel thuis. De Shiver laat zich heerlijk sturen, vooral als er dus maar een beetje gang in zit. Bij lage toeren – onder de 2500 toeren – blijft soms de motor hikken waardoor je toch de koppeling er nog wel eens bij wilt gebruiken. Zeker als de motor nog wat kouder is, lijkt het ride-by-wire systeem even achter te lopen bij het bewegen van de gashendel. Net of het iets later in werking treed dan dat de hand wordt bewogen. Zeker tijdens de middagsessie viel dit een stuk minder op, wat misschien ook wel een stukje gewenning is.

Wordt er boven de 2500 toeren gereden dan is er eigenlijk niks aan de hand. Vanaf dat toerental tot en met het moment dat de shiftindicator je duidelijk maakt dat het tijd is om te schakelen maakt het maar weinig uit in welk toerengebied je rijdt. Op elk moment voelt de motor goed aan en pakt op hoe je het eigenlijk wilt. Boven de 6500 lijkt er zelfs nog wat meer tot je beschikking te staan. Of dat komt door de extra emotie van het geluid dat de motor maakt is misschien een persoonlijke mening, maar het ‘geluid’ dat er vooral boven dat aantal toeren aanwezig is, klinkt heerlijk.