Introductie: Aprilia SL 750 Shiver

Hikje

Ook de Shiver zelf krijgt een voetje van de vloer... als je het wilt en vooral ook kan

Normaal gesproken gaat het bij motorrijden niet om makkelijk de voeten aan de grond te krijgen, tenzij je bijvoorbeeld journalist bent en foto’s moet gaan maken. Het vinden van een mooie fotolocatie kan zeker in Nederland nog wel eens lastig zijn, maar als je aan de rand van de Dolomieten zit moet dat toch geen probleem zijn. Nou… de Italiaanse fotografen dachten daar misschien anders over. Juist in onoverzichtelijk bochten of bochten die met vuil of oneffenheden waren bezaaid, hadden ze de camera’s opgesteld. En om op de voetjes terug te komen, het waren ook nog smalle wegen en met een toch wat krappe stuuruitslag – of anders gezegd kleiner dan verwacht - was steken en de voeten aan de grond zetten toch regelmatig nodig. Nu voelt de Shiver wel gelijk als een stuurfiets aan en dat is ze ook, maar vooral bij oneffenheden is de fiets toch wat minder op haar gemak. Zeker het exemplaar dat mij ’s morgens tijdens de fotoshoot was toegewezen. Bij oneffenheden voelde ze niet stabiel aan, en ik zat dan ook regelmatig bepaald niet op mijn gemak. In bochten was de strakheid en stabiliteit bij het sturen ver te zoeken, iets wat je zeker niet van een Italiaan zou verwachten.

Nadat we ’smiddags over een ander exemplaar konden beschikken konden we niets meer van dat negatieve rijgedrag merken, en was het in bochten met oneffenheden een hele ander motor: Oneffenheden in de bocht stukken beter verwerken én stabiel blijven in de bochten. Kijk, zo willen we het graag zien. Doordat ik ’s morgens vlak voordat we wij de lunch aankwamen al van motor had gewisseld konden we niet meer nagaan waar het aan kon hebben gelegen, en ook de Italiaanse technici konden ons daar geen antwoord op geven. Gezien de ervaringen van de andere journalisten (en ook onze ervaringen op de tweede fiets) gaan we er van uit dat die eerste fiets een `slip of the tongue´ moet zijn geweest qua afstelling. Zijn er oneffenheden als je gewoon rechtdoor gaat, dan voelt de vering goed aan, worden de hobbels goed verwerkt en rijdt de Shiver erg comfortabel. Voor de vering heeft de Shiver een 43mm upside-down Showa voorvork gekregen, welke niet instelbaar is. Voor de achtervering is er een instelbare Sachs schuingeplaatste schokdemper gebruikt. Dat alleen de achtervering instelbaar is en niet ook de voorvering is omdat de Shiver geen motor puur voor het racen is, zoals ons door de Aprilia mensen mooi werd verteld.

Radiaal
Hetzelfde geldt ook voor de remmen. De remklauwen van de 320mm voorrem zijn weliswaar radiaal geplaatst, maar de rempomp is ‘gewoon’ axiaal. Hierop is wederom het antwoord van de aanwezige marketing manager van Aprilia dat de Shiver niet puur en alleen sportmotor is, maar door de klauwen radiaal te plaatsen wél de sportieve mogelijkheden worden aangegeven. De remschijven zijn trouwens wel dezelfde als bijvoorbeeld ook op de RSV 1000R en de Tuono 1000R zijn te vinden. Achter is er een 245mm schijf gemonteerd. Zowel voor als achter voelen de remmen goed aan. Er valt stevig mee te remmen, maar ze zijn ook goed doseerbaar met een goede feedback. Wel wil bij het bijremmen in een bocht de Shiver wat overeind komen.

Knijpen
De koppeling van de Shiver is hydraulisch. Tijdens het rijden werkt deze doeltreffend. Zoals wel vaker bij Italianen het geval is, is het niet één van de lichtste om te bedienen. Over het algemeen gebruik je de koppeling toch niet vaak, maar bij veel manoeuvreren op langzame snelheid voel je na een tijdje toch je hand. Vooral tijdens de ochtendsessie was dit het geval. De erg krappe en langzame haarspeldbochten vroegen om voornamelijk in de eerste versnelling te rijden en met de motor waar ik ’s morgens mee op pad was, was het in de zeer lage toeren toch wel nodig om met de koppeling te rijden om het ‘hikken’ te verkomen. Het tweede gedeelte van de dag – waar veel meer afwisseling was van verschillende soorten wegen – kwam dit kleinigheidje dan ook niet terug. Misschien ook een gewenning maar het viel me juist op dat het veel minder aanwezig was en ook niet zo storend als ik in de ochtend had ervaren.