Eerste test: Suzuki GSX-R1300 Hayabusa

Welnee, want er is stiekem ook nog gedacht aan een manier dit geweld allemaal te beteugelen. En ook daar zijn legio slimmigheidjes toegepast. Meest in het oog springt wel de dubbele knop op de rechterstuurhelft; hiermee wordt de injectiemapping in drie standen aangepast. Kennen we al van de GSX-R1000, nu dus ook op de 1300. En dat scheelt een slok op een borrel, want met zomers als we hier gewend zijn is de kans op ‘minder dan ideale’ omstandigheden niet geheel weg te cijferen. Of wat te denken van een ochtendhumeur met bijbehorende oplettendheid en ogen nog op half zeven…of, nog eenvoudiger, koude banden. Nou kun je nog zulke goede banden maken, koud is koud en 200 pk is 200 pk… en dat gaat met wisselend resultaat samen. Standje B of zelfs C dus, druk op de knop en hop, je Busa is poeslief. Met een inhoud als deze is tegelijkertijd ook de motorrem aanzienlijk, en om die in toom (en de motor te allen tijde met de glimmende kant boven) te houden is hulp ingeroepen van een slipperclutch, hoe kan het ook anders. Ook hier is het weer een kwestie van veiligheid en behoud van je dure spullen; met de hoeveelheid vierkante meters kuipwerk waarvan de Soes is voorzien heb je in principe al voor vier cijfers schade als je alleen maar van de zijstandaard kukelt. Begrijpelijk dus dat Suzuki een paar van dit soort veiligheidjes inbouwt.

Dat kuipwerk overigens mag weliswaar sterk op het oude lijken; pak er eens een afbeelding van de oude bij en dan valt je op dat het hele apparaat van voor naar achter is herontworpen. Weliswaar met hetzelfde uitgangspunt, maar verder helemaal opnieuw. Wat scherper hier, wat boller daar, hoger, breder, noem maar op… breder ja, om de luchtstroom wat netter om de rijder heen te sturen in plaats dat deze door kleding en dergelijke ruw verstoord wordt. De ruit is een tikje hoger en de bovenzijde van de tank lager voor meer ruimte om in te kruipen bij het serieuze werk, de knipperlichten achter zijn nu geïntegreerd en ga zo maar door… ook de uitlaatdempers zijn onderworpen aan de windtunnel.

Die dempers waren dan ook bij meerderen het eerste waar commentaar op kwam. Niet in de laatste plaats omdat ze zelfs een blinde nog in het oog springen (al wederom iets wat toch grotendeels de EU aan te schrijven valt), maar tevens omdat dit een van de meest duidelijke verschillen is tussen de ‘nieuwe’ en de ‘oude’. Pas later vallen de kont, neus, radiale remmen, tellers en overige uiterlijke veranderingen op. Misschien dat de witte uitvoering een ander effect had gehad, maar ja: deze is, heel eenvoudig, niet wit. Niet minder mooi ook trouwens, laat dat voorop staan. Het valt alleen wat minder op.