Test: BMW R 1200 GS X-Treme (Super)Motard

Jetzt geht's los...

Genoeg over details, genoeg over accessoires, laten we het eens hebben over de rijeigenschappen van deze drie-en-twintig duizend euro kostende X-treme supermotard. Contact aan, CNC spiegels check, koppeling/remhendel check, startknop check...een druk op de startknop brengt de tweecilinder boxer tot leven. Kijk, dat zijn nog eens vette donkere ploffen die het Remus RVS uitlaatsysteem weet te produceren, zo kan een boxermotor dus ook klinken. Iemand die ooit een boxercup wedstrijd heeft gezien weet wat we bedoelen. Wat na het rustig warmrijden van de GS direct opvalt is de ontzettend vloeiende gasreactie, het kleinste streepje gas wordt direct vertaald in acceleratie. Tot de 4000 toeren is er een lekker smeuïg vermogen voor handen wat het rijden in de stad of file erg makkelijk maakt.

Als er één motor is die -in standaard trim- geen wheeliemonster is, dan is het wel de R1200GS. Hoe anders is deze X-treme versie. Voor de wheeliespecialisten onder ons: de naald op 3000 toeren in tweede versnelling, een kort rukje en een flinke stoot gas is voldoende om ervoor te zorgen dat het voorwiel het luchtruim kiest. Op het achterwiel rijdend voelt de motor exact hetzelfde als de HP2 (toevallig ook al zo'n wheelie-monster), alsof je met een kettingfiets aan het rijden bent.

Zo smeuïg als het motorblok tot 4000 toeren was, zo voelbaar is de dip die de motor tussen vier en vijfduizend toeren opspeelt. In dat toerengebied zit een behoorlijk flinke dip, het dieptepunt van 4.600 toeren is dan ook duidelijk voelbaar. Het is dus zaak om óf onder óf boven dat toerengebied te blijven. Eenmaal de tellernaald de 5 gepasseerd laat de GS zien waarom hij de benaming X-Treme heeft gekregen. Totaal, maar dan ook totaal niet meer te vergelijken met een standaard GS. Wat een power, "are you ready for Orbit?" Alsof je een schop in je rug krijgt, zo'n acceleratie. Natuurlijk, het is geen GSX-R 1000 of een R1, we praten hier over altijd over een GS, maar daar waar andere enduro's boven de 5000 juist niet meer thuis zijn laten de hete nokkenassen nu het feest pas goed beginnen.

Als bij 7700 toeren een abrupt einde gemaakt wordt aan de acceleratie, moet ik ineens denken aan de legendarische woorden van Jeremy Clarkson, racend in zijn Jaguar V8 tegen Tiff Needell in zijn BMW M5: "Ooohhh Nooo..I,ve hit the rev limiter..." Eeuwig zonde dat zo vroeg al een einde aan de pret wordt gemaakt, eigenlijk zou de motor nog tweeduizend toeren meer moeten kunnen maken. Het 17" voorwiel maakt dat de motor veel sneller instuurt, de Pilot Powers geven de motor daarbij oneindig veel grip en maken 'm onder normale omstandigheden heerlijk stabiel. Toch kan de Wilbers vering het niet 100% bolwerken, met name bij extreme acceleratie en hoge snelheid wordt de motor erg licht aan de voorzijde, iets wat we met finetuning niet konden oplossen. De keuze van vering is hierin de beperkende factor, aangezien deze qua ingaande demping niet instelbaar is. Een iets duurdere veer zou hier meer oplossing kunnen bieden.

Dat de motor als bijnaam X-Treme Supermotard heeft gekregen wordt helemaal duidelijk als we flink met de motor aan het vegen zijn. In SM-stijl de bocht door knallen? Geen enkel probleem, een onverwacht scherpe bocht biedt hier de helpende hand: later dan laat (lees: te laat) remmen, twee versnellingen terug, koppeling snel maar vloeiend op laten komen, langzaam insturen en jawel...de achterkant komt langzaam langszij. Heerlijk, wat een lekker gevoel om de GS te laten smeren. De motor gedraagt zich als een heuse supermotard; wat een feedback, wat een controle! De mensen die deze Reus op Nikes hebben gezet (en deze zo lichtvoetig te laten controleren als een elfje dat op een Sonja Bakker dieet is geweest) zijn een compliment waard.

De versnellingbak staat bekend om zijn "klak" geluiden, maar bij deze bak bleven die geluiden uit. Natuurlijk was bij het inschakelen van de eerste versnelling wel een "klakje" te horen, maar niet zoals we dat eigenlijk gewend zijn van BMW. Waarschijnlijk dat de kilometerstand van iets meer dan tienduizend kilometer de bak maakt dat een en ander inmiddels soepel en netjes op elkaar is ingelopen. Toch hadden we helaas bij vol uitaccelereren dat de Beemer regelmatig uit de derde versnelling sprong, of terug naar twee, of er tussen in. Nu kan dit uiteraard iets exemplarisch zijn (voor zowel de motor als rijder), maar toch...