Promotor Super Alpen Tour

Voor de vierde en laatste rijdag van deze Super Alpen Tour is een route van 379 kilometer ingepland, waarbij we uiteindelijk de Oostenrijkse Alpen verlaten om in de buurt van Mattighofen de laatste nacht door te brengen. Ondanks dat we redelijk tegen het centrum van Villach hebben overnacht weten we de stad snel achter ons te laten en rijden we binnendoor naar de Millstatter See, een prachtig meer waar het ’s zomers door het vele toerisme een drukte van jewelste is, maar daar is deze ochtend gelukkig weinig van te merken. De weg die langs het meer af slingert is bochtig, breed en overzichtelijk en heeft op dit vroege tijdstip maar amper verkeer, waardoor een lekker tempo kan worden aangehouden.

Vanuit het meer rijden we over dezelfde weg als de dag ervoor weer een stuk langs de snelweg af, maar niet voordat eerst een kronkelend pad dwars door de bosrijke omgeving moet worden afgelegd. De weg is smal en van erbarmelijk slechte kwaliteit, waardoor op veel plaatsen meer grind dan asfalt is te ontdekken. Het slechte stuk is gelukkig maar van korte duur, waarna via het korte uitstapje over de provinciale weg bij Kremsbrücke langs de Krems richting de Nockalmstraße, de laatste betaalpas van deze tour, wordt gereden. De pas, die op een michelinkaart (of Michelin's erg goede website, net wat je wilt) slechts als een wit kronkelend weggetje wordt weergegeven, is een van mijn persoonlijke hoogtepunten van deze tour. De wegen zijn hier misschien minder breed en minder strak dan de Gerlospaß, maar ook hier is opvallend weinig verkeer, waardoor samen met een R1200GS rijder flink de berg omhoog kan worden gespard. Op het hoogste punt is het ook nog eens lekker koel, waardoor we even heerlijk bij kunnen komen. Wat een verademing om hier te rijden, dit zijn de wegen waar ik wel een hele dag op door zou kunnen brengen. Weliswaar een stuk minder hoog dan de Timmelsjoch en de Großglockner, die vanwege de overdaad aan toeristen in auto's, campers en touringcarbussen voor het betere stuurwerk niet de meest interessante wegen zijn.

 
Persoonlijk een van de hoogtepunten van deze trip en op de top is het nog pittoresk ook: de Nockalmstraße

De weg slingert via de Eisentalhöhe door de bergen door, waarna via Klein Glödnitz over de Flattnitzer Höhe koers richting de Sölkpaß en de Pötschenpaß, de laatste passen van deze tour wordt gezet. Ook hier is opvallend weinig verkeer, hoewel een Duitse Camper aardig roet in ons eten dreigt te gooien door, nadat ik als eerste de camper heb ingehaald de rest van de groep geen enkele ruimte meer te geven en op een spaarzaam recht stuk zelfs besluit midden op de weg te gaan rijden. Ik besluit precies hetzelfde te doen en laat midden op de weg het tempo tot 30 km/u afzakken, waarna de man eindelijk eieren voor z'n geld kiest en de rest de ruimte geeft zodat ook zij de camper kunnen inhalen.

Vanuit Bad Ischl rijden we over de 158 langs de St Wolfgangsee af, waarna via een korte kronkelroute de Mondsee wordt aangedaan. Op een parkeerstrook genieten we voor het laatst van het prachtige uitzicht op de Alpen, terwijl in de lucht zich al donkere wolken aan het samentrekken zijn. In eerste instantie lijkt de route zich van de donkere lucht af te wenden, maar nadat we voorbij de snelweg van Salzburg naar Linz bij een Kababtent nog een snelle hap naar binnen hebben gewerkt worden we op een ongekend onweer getrakteerd, waardoor we besluiten in een bushokje de ergste regenval maar uit te zitten. Het noodweer, dat in no-time de straten geheel blank weet te zetten, is echter van korte duur, waarna met acceptabele regenval de route kan worden voortgezet. Vlak voor aankomst in ons laatste pension van deze trip worden we nog door wegwerkzaamheden verrast, maar de vriendelijke wegwerker vertelt ons dat - ondanks dat de aanleg van dit wegdeel nog in een erg primaire fase is - we wel langs de werkzaamheden af mogen rijden, om enkele honderden meters verderop weer de route op normaal asfalt op te pakken.

Opnieuw arriveren we als laatsten bij het pension, maar aansluiten bij de rest van de groep op het terras met een heerlijke pot bier zit er voor mij helaas niet in. Het hotel blijkt niet genoeg kamers te hebben om de hele groep onder te brengen, waardoor een vijftal deelnemers in een ander pension op enkele kilometers afstand zijn ondergebracht. De eigenaar van het pension biedt aan om ons in het andere pension op te halen voor het laatste avondmaal, maar de sfeer binnen de groep heeft door dit zoveelste foutje in de organisatie van deze trip een nieuw dieptepunt bereikt. In het andere pension wacht mij letterlijk nog een koude douche, als blijkt dat ik bij het douchen de keuze uit koud, nog kouder of ijskoud water heb.