Test: Yamaha MT-07 Y-AMT

De eerste proeverij van de volwassen Yamaha MT-07 vindt plaats in het achterland van Benidorm aan de Costa Blanca, waar de natuur ons een eersteklas menu van bochten voorschotelt. In deze perfecte omgeving presenteert Yamaha zijn meest succesvolle roadster van de afgelopen tien jaar - zo lang geleden werd het kleine “hypernaked” model gelanceerd. De vierde revisie markeert de grootste vooruitgang in De MT-07 heeft sinds z'n lancering in 2014 al veel harten veroverd, zeiden ze tijdens de presentatiede geschiedenis van de MT-07 en transformeert hem van een jeugdige herrieschopper in een gedistingeerd roofdier in de bochten.

Desondanks blijft het uiterlijk met het agressieve frontmasker inclusief spleetvormige koplampen en talloze hoeken en randen polariseren. De afzonderlijke elementen lijken echter beter op elkaar afgestemd, waardoor de MT-07 van 2025 er harmonieuzer en volwassener uitziet, op de een of andere manier volwassener. En zelfs toegankelijker: achter het bredere stuur, dat iets vlakker en dichter bij de rijder is geplaatst, is het 805 millimeter hoge zadel net zo hoog als voorheen, maar het smallere deel aan de voorkant verkort de kruisboog en zorgt ervoor dat beide laarzen altijd een veilige ondergrond kunnen vinden. Omgekeerd zorgen voetsteunen die 10 millimeter lager zijn geplaatst voor meer afstand tot de zadelsteun, waardoor er een meer ontspannen kniehoek is ontstaan, en niet alleen voor rijders met lange benen. Ergonomisch gezien is de
Nieuw 'alien' smoelwerk is weliswaar verfrissend, maar nog steeds wel controversieel - je vindt het of supervet, of spuuglelijk. Display is daarentegen een enorme stap vooruit

Net als de schakelaars op het stuur. Best druk met Y-AMT bediening erbij

Blok is hetzelfde pretpakket als voorheen, maar dan met nóg meer beleving dankzij de afdeling sound-engineering, die puik werk heeft afgeleverd

Puike remmen, zonder meer. Radiale klauwen en een upside down voorvork zijn niet wat je op Japanse een middenklasse motor verwacht, maar de MT-07 heeft 't mooi

De ergonomie is verbeterd, dankzij lagere voetsteunen en een smaller zadelvernieuwde MT-07 een echte doorzetter en sluit hij praktisch niemand uit, zelfs niet voor langere periodes in het zadel.

Vanuit het zadel heb je zicht op een compleet nieuw ontwikkeld instrumentarium, inclusief nieuwe bedieningselementen om mee te spelen op het linker stuur. De ontwikkelaars zijn voor een 5-inch TFT-kleurendisplay gegaan dat vier verschillende lay-outs met verschillende mate van informatie biedt en, indien gekoppeld aan een mobiele telefoon, pijl- of zelfs kaartnavigatie, mits de gratis MyRide apps van Yamaha en Garmin Street Cross zijn geïnstalleerd. 

Tegelijkertijd fungeert het display als bedieningscentrum voor de nieuwe elektronische functies, die het eenvoudige, eerlijke karakter van de MT-07 aftakken ten gunste van meer finesse: Voor het eerst is de CP2 uitgerust met elektronische gasklepregeling, ook wel ride-by-wire genoemd. Dit maakt drie rijmodi mogelijk (Street, Sport, Custom) met drie mappings voor de vermogensafgifte, evenals de toevoeging van tractiecontrole, die in twee standen kan worden ingesteld, maar ook kan worden uitgeschakeld voor degenen die het tot nu toe niet hebben gemist.

Het goede nieuws is dat er niets is veranderd aan het levendige en levendige karakter van de tweecilindermotor met een cilinderinhoud van 689 kubieke meter, en ook het maximumkoppel van 68 Newtonmeter en het vermogen van 73,4 pk zijn behouden gebleven. Sterker nog, de ingenieurs hebben de vermogensafgifte kunnen afvlakken, wat resulteert in een subjectief krachtigere druk, vooral in het toerengebied dat relevant is voor de snelweg vanaf 2000 t/min. Daarbij komt nog meer entertainment dankzij kundige geluidstechniek, want de 270 graden MT-07 paralleltwin trommelt zijn karakteristieke Eerlijk gezegd snappen we dat welpulsatie uit het inlaattraject nog krachtiger door kleine gleufjes op de tankklep wanneer de gaskleppen helemaal open staan - maar alleen voor de rijder, voor de omgeving blijft de Yamaha de vriendelijke, zachtjes rommelende motorfiets.

Het chassis heeft nog ingrijpender veranderingen ondergaan. Voor het eerst neemt een upside-down voorvork het over aan de voorkant, terwijl een nieuwe asymmetrische lichtmetalen achterbrug zorgt voor de wielbevestiging aan de achterkant en het stalen brugframe daartussen is stijver in alle richtingen met hetzelfde lage gewicht van 14,8 kilo. Daarbij passend zijn nieuwe zeventien-inch Dunlop Sportmax Q5A-banden gemonteerd op gesmede gietvelgen, die een paar gram van de geliefde onafgeveerde massa's voor en achter hebben bespaard.