Test: Honda CB1000 Hornet SP

Als je op de startknop drukt, ontwaakt een goede oude vriend uit een diepe slaap met een krachtige brul, want het hart van de 2017 Fireblade klopt in de dikste horzel. Een aantal designtrucs past het supersportieve karakter aan voor gebruik in de Powernaked bike: Tammere nokkenassen qua lift en timing maken de vermogensafgifte soepeler, lichtere gegoten zuigers in plaats van gesmede zuigers
Zeg nou zelf, dit is toch Sugomi? Kontje is daarentegen wel heel herkenbaar des Honda's

Zicht vanuit het zadel. TFT is zeer uitgebreid en aanpasbaar - uiteraard met Bluetooth tralala 

Blok loopt werkelijk fantastisch, klinkt als een echte horzel onderin

Naast een sterker blok onderscheidt de SP-versie zich door Öhlins vering en Brembo remmen

Maar dan moet je z'n kleur wel mooi vinden. Zit is prima voor elkaar verbeteren het koppel, de carterpan en koppelings- en dynamodeksels zijn gemaakt van lichter gegoten aluminium. Het komt erop neer dat de verouderde vier-in-lijn de modernisering naar Euro5+ heeft overleefd zonder ernstig verlies van prestaties in het echte toepassingsgebied; in de SP-versie blijven een krachtige 157 pk bij een sportief toerental van 11.000 t/min en de kracht van 107 Nm bij 9.000 t/min behouden. Dat is weliswaar beduidend minder dan de 189 pk en 114 Nm die de Fireblade-Four er destijds uitspuugde, maar het is wel een bak sterker dan de huidige CB1000R, die het met 'slechts' 144 pk en 104 Nm moet doen.

Met een andere mapping en zonder gasklep in het uitlaatsysteem levert de Fireblade-Four in de standaard Hornet trouwens nauwelijks minder druk, met een topvermogen van 152 pk en een maximumkoppel van 104 Newtonmeter bij gelijke toerentallen als de SP, en is daarmee eveneens sterker dan de vier-in-lijn van de CB1000R. Dankzij de Throttle By Wire-gasklepbediening zijn er drie vooraf geconfigureerde en twee vrij te combineren rijprogramma's beschikbaar, die de vermogensafgifte, het remeffect van de motor en de tractiecontrole specificeren, inclusief geïntegreerde wheeliecontrole. Alles wordt intuïtief geregeld via de vierwegschakelaar op de linkerhandgreep en het TFT-display. Wel is het jammer dat Honda geen IMU heeft voorzien, die de elektronische hulpjes ook nog eens hellingshoek afhankelijk had gemaakt. 

Een van de supersportmotoren aangepaste zesversnellingsbak geeft de Hornet een fris, dynamisch rijgedrag: de versnellingen twee tot en met vijf hebben kortere overbrengingsverhoudingen voor een krachtige acceleratie, terwijl de langere zesde versnelling het rijden op de snelweg een stuk relaxter heeft gemaakt omdat de motor dan minder toeren maakt. In de meest agressieve Sport-stand is de Vier levendig en stuwt hij altijd op een beheersbare, maar zeker niet brute manier vooruit. Tuurlijk, qua design was die enkelzijdige achterwielophanging van de CB1000R echt wel vetterTot in het middengebied lijkt de 157 pk zelfs bijna volgzaam, pas daarboven laat de motor zijn spieren zien. Trillingen die typisch zijn voor een viercilindermotor zijn slechts licht merkbaar rond de 6000 tpm, maar de vier-in-lijn reageert wel wat hard op gaswisselingen, zelfs in de minder agressieve rijmodi.

Dankzij het lage gewicht van 212 kilo (standaard Hornet: 211 kg), de wegliggingsvriendelijke geometrie met een wielbasis van 1.455 mm, 25 graden balhoofdshoek en slechts 98 millimeter naloop, en een hoogwaardig veersysteem met volledig instelbare veerelementen, verandert de Hornet SP deze succesvolle motor in een zeer vermakelijk plezier in bochten. De Eenliter Naked is bijna bovenhands in bochten en draait met minimale fysieke inspanning door lastige bochtencombinaties, terwijl het nieuwe brugframe met dubbelzijdige achterbrug voor Maar zelfs bij Ducati heeft die enkelzijdige brug afgedaan. En qua sturen is dit zelfs iets beterde nodige stabiliteit zorgt in combinatie met de in het midden gemonteerde motor. 

Speciaal ontwikkelde Bridgestone S22 banden hebben ondanks de onherbergzame omstandigheden grip op het asfalt en dragen bij aan het plezierige rijgedrag op het platteland. Misschien komt het door die heersende koele temperaturen dat de elegante Öhlins TTX36 Pro-Link achtershock, in tegenstelling tot de 41 mm Big Piston upside down voorvork van Showa, een beetje gevoeligheid mist, wat een negatieve invloed heeft op het rijcomfort, maar dat zou een test onder betere omstandigheden moeten uitwijzen. De remklauwen van racekwaliteit zijn daarentegen onberispelijk - radiaal gemonteerde Brembo Stylema vaste remklauwen zorgen voor veiligheid, zelfs op nat wegdek, met een perfecte modulatie en hoge efficiëntie.