Test: Ducati Hypermotard 698 Mono RVE

Omdat zelfs een motorfiets als de Ducati Hypermotard 698 Mono niet door iedereen uitsluitend zal worden gebruikt voor het jagen op beste tijden op een (Supermoto) circuit, trekken we er in de middag op uit om in het Noord Limburgse en Brabantse landschap de motor op straat te ervaren. Natuurlijk moet je op zo'n moderne Supermoto geen hoge mate van comfort verwachten, vooral wat windprotectie betreft, maar dat blijkt heel erg mee te vallen. Sterker nog, de Ducati Supermoto biedt niet alleen voldoende We treffen het wel vandaag. En het is (nog) super rustig, én het is droogzitcomfort om het woon-werkverkeer aan te kunnen, maar weet ook op de snelweg z’n mannetje te staan, zo ontdekt de chef als hij enkele dagen later de motor in Zaltbommel heeft opgepikt om een statische fotoshoot te doen, wat het fototeam was vergeten. Gas op de lolly en voor je het weet tik je 200 km/u aan, aldus Ed. Ook valt het me op dat, ondanks de hoge uitlaten, de hitte tussen de benen echt binnen de perken blijft en dat is zeer positief. 

De quickshifter werkt voortreffelijk zowel op als terugschakelend, en dat is maar goed, want op straat worden we meteen met z’n allergrootste minpunt geconfronteerd; zo fantastisch als het blok bovenin loopt, zo’n drama is het onder het cijfer 4. Alsof de mono aan alle kanten aan het tegensputteren is, als een oude carburatiefiets die hoogtoerig is afgesteld, dat idee. Dramatisch, maar volgens Ed heeft het tegelijkertijd ook wel wat. Alsof je op een vurige hengst zit die staat te trappelen om uit te kunnen breken, aldus Ed. Daarnaast blijkt het blok toch aardig te trillen, wanneer je in 5^e of 6^e versnelling bij laag toerental een constant Zo zouden de wegen in heel Nederland moeten zijntempo rijdt. Een ander puntje wat me opviel toen ik op een kleine rotonde achter een vrachtauto reed, was dat je door de lange eerste versnelling de motor niet in z’n 2 kunt houden zonder gebruik van de koppeling, want dan duwt de mono toch net iets te hard door. Het is dat, of terugschakelen naar de eerste versnelling, maar voor stadsverkeer lijkt me dit niet ideaal. 

Waar de motor wél in uitblinkt, is het van bocht naar bocht knallen op kleine landwegen, liefst met het voorwiel in de lucht, maar dat kan ook aan de voorkeur van de rijder hebben gelegen. Dan is in een klap alle bovengenoemde ellende vergeven en vergeten. De Mono is vooral in zijn element als je het gas opendraait, en dat gaat zo soepel en vlotjes en werkt zeer verleidelijk en verslavend…opletten blijft de boodschap want voor je het weet wordt je rijbewijs door oom agent door de papierversnipperaar gehaald. 

Met een volle tank brachten we het grootste deel van de tijd door op de bochtige landwegen en daar is de Hypermotard helemaal in zijn element. Hier komt het rijwielgedeelte volledig tot zijn recht en de motor laat zich met veel gemak sturen en van richting veranderen. Met absolute precisie laat de Ducati zich door de bochten jagen daarbij duidelijke feedback gevend over de ondergrond. Uiteraard is het typisch nerveuze gedrag van een Supermoto ook aanwezig bij deze Mono, maar geeft op geen enkel moment het gevoel van instabiliteit. Beetje jammer dat de Ducati Hypermotard 698 Mono geen brandstofmeter of actieradius indicator heeft. Naar verwachting zul je met deze motor vooral op binnendoor wegen aan het stoeien zijn en als je dan plots opschrikt als het Spotten we daar ook nog een zon? Moet niet gekker worden vandaag...controlelampje van de reservetank oplicht, dan moet je maar hopen dat er een benzinepomp in de buurt is. 

De 445 kilometer op en neer naar Zuid-Limburg voor een tweede fotoshoot lijkt dat beeld in eerste instantie te bevestigen, als na iets meer dan 130 kilometer snelweg het benzinelampje oplicht, bij een constante snelheid van pak ‘m beet 130 km/u over een lege A2 en het veel langer duurt dan Ed lief is voordat er een tankstation opdoemt. Meer dan 8,38 liter gaat er echter niet in de 12 liter tank – wat zich bij een tripmeterstand van 143,8 km naar een verbruik van 1 op 17,2 vertaalt – wat betekent dat er nog voldoende marge was. De tweede tankbeurt (ongeveer 1/3 snelweg en 2/3 binnendoor, incl. rijbeelden) noteren we een verbruik van 1 op 20,8, terwijl de laatste tankbeurt volledig binnendoor 1 op 23 wordt genoteerd. Gemiddeld noteerden wij een verbruik van 1 op 20,2 (4,95 liter op 100 km), wat de Hyper in theorie een actieradius van 240 kilometer geeft. Da’s niet uitzonderlijk veel, maar we hebben ’t wel eens slechter gehad. Hoewel we voor het tempo dat we reden op straat wel een gunstiger verbruik hadden verwacht.