Test: Triumph Street Triple 765 RS

Als de motor bij mij thuis is afgeleverd neem ik het er even van, zet de motor op het terras in de zon, om ‘m met een bak koffie in de hand ‘m op het gemak eens te bekijken. Zoals de meeste Triumph’s is de afwerking ook nu weer van een bijzonder hoog niveau en straalt de klasse ervanaf. Het zwarte frame, het volledig zwarte motorblok, de manier waarop de achteras in het frame is afgewerkt, maar ook kleine dingen als het remvloeistof reservoir en de verstelbare hendels, de Britten hebben hier echt overal zorg aan besteed. Omdat we vanavond voor een 2-daags circuit event naar Croix en Ternois in Frankrijk vertrekken om deze Moto2 geïnspireerde fiets aan de tand te voelen, lijkt het ons een strak plan om niet alleen de bar-end
Heel herkenbaar, die ogen. Dan weet je meteen dat je oog in oog met de Street Triple staat.  

Display kent meerdere lay-outs en heet je elke keer weer op vriendelijke wijze welkom. Dat andere merken dat nog steeds niet hebben overgenomen

De tank is 1 liter kleiner, maar op straat moet 'ie wel zuiniger zijn. Zonder taartpunt is echt veel mooier, jammer dat je d'r zo niet mee op straat mag rijden. Zo ook veel boetes schelen ook

Twee pareltjes van de RS: de instelbare Brembo MCS21-19 rempomp en Öhlins TTX achtershock (volledig instelbaar, uiteraard) spiegels even te verwijderen, maar ook het in onze ogen enige lelijke aspect, de lange taartpunt kentekenplaathouder met daarop ook de achterste richtingaanwijzers. 

Om vervolgens de constateren dat ze bij Triumph ook hier ontzettend goed hebben nagedacht en de RS op eventueel toekomstig circuitgebruik hebben voorbereid, want door onder de monoseat afdekking 4 boutjes en 1 stekkertje te lossen hebben we het hele gevaarte direkt in onze handen, easy peasy dus! Als ik de motor vervolgens in mijn slaapkamer zet, jaja ik ben nog oldskool en slaap op circuit nog in mijn motortrailer, valt me op hoeveel plek er nog over is achter de motor dankzij de korte wielbasis. Ik kan me niet herinneren dat er ooit al een kortere motor in heeft gestaan. Dat belooft al iets voor de stuureigenschappen en ik bijkomend voordeel: ik heb nu zelfs extra plaats voor of een relaxte ligstoel, of een krat bier mee te nemen.  

Zodra ik de eerste keer op de 765 heb plaatsgenomen is het verschil met de vorige edities direkt merkbaar, de zithouding is sportiever of noem het zelfs wat agressiever door het lagere en bredere stuur en de hogere achterkant. Ondanks z’n compacte bouw is de zit voor mijn 182 cm best ruim, alle knoppen zitten daar waar je het verwacht en zijn makkelijk te bedienen, en de voetsteunen zitten fijn hoog maar zonder dat dit een vermoeiende kniehoek tot gevolg heeft. Druk op de knop en de driecilinder komt soepeltjes tot leven om de motor op het gemakje warm te laten draaien. Ik moet je wel toegeven dat ‘ie van mij wel wat vetter had mogen Plak d'r een kuip op en vervang 't stuur voor clip-ons en je mag meedoen met 't WK Supersportklinken, de tijd dat motoren nog geluid mochten maken ligt helaas al weer ver achter ons en dus is ook de uitlaat van deze RS zeer goed gedempt. De bandjes steken al een uurtje in de bandenwarmers, de druk voor circuitgebruik verlaagd en op het TFT-scherm de Trackmodus geselecteerd, waarbij ik zowel de TC als ook de ABS aan laat staan. 

Bij het uitrijden van de pitlane pakt de motor direkt pittig, maar zeer goed doseerbaar op en enkel bij het wegrijden wordt de koppeling gebruikt, al het schakelwerk daarna wordt met de quickshifter gedaan en deze werkt zonder meer uitstekend. Daar waar ik bij z’n grote broers 1200 RS en RR veelvuldig moeite had om de neutraal te selecteren was dat tijdens twee dagen Croix evenals de trip thuis op straat met deze RS geen enkele keer een probleem. Voor de eerste keer het circuit opgereden volgt ook al snel de eerste bocht waar de remmen voor het eerst kunnen worden aangesproken, één vingertje blijkt voldoende om de motor snel en met goed gevoel te vertragen. Na de bocht gaat het gas volledig open en kan het feest echt beginnen, want neem van mij aan: Dat zouden we eigenlijk dan maar eens moeten doen, vind je ook niet?het rijden met deze 765 RS is echt een groot feest. Ronde na ronde verhogen we het tempo, gaat het gas er eerder op en wordt er steeds later geremd. De Triumph vindt het allemaal prima, geeft geen krimp en laat zich met speels gemak de bocht insturen, zelfs met de rem er nog behoorlijk op. In de bocht lijkt de RS letterlijk op rails te lopen, alle ingezette rijlijnen worden probleemloos gevolgd en ook als je in een bocht besluit om nog wat te veranderen lijkt de RS haast een telepathische gave te hebben. Je hoeft er maar aan te denken om iets te gaan doen en de Triumph doet het al, met speels gemak, zonder mopperen en met een precisie waar je U tegen zegt. 

Het vermogen bouwt heel mooi liniair op, waarbij je (uiteraard) de snelste meters maakt als je de digitale toerenteller boven de 8.000 rpm houdt, de nieuwe versnellingsbak zorgt ervoor dat je de meeste bochten ook makkelijk een versnellinkje hoger kunt nemen dan voorheen. 

Na enkele sessies merk ik bij inspectie van de banden dat aan de rechterzijde het slijtage patroon van de achterband niet optimaal is, ik had het tijdens het rijden niet gevoeld maar met uiteindelijk enkele clicks extra rebound op de achterschok was dat zo weer verholpen. Hoezeer ik ook mijn best deed, de TC en ABS kreeg ik op deze RS niet geactiveerd, de remmen zijn echt fantastisch te noemen, zeer goede feel en doseerbaarheid. Je kunt er dus in de juiste zonnige omstandigheden waar wij in reden in combinatie met het uitstekend plakkende Pirelli rubber niet enkel knetterhard mee remmen, maar ook vroeg, goed en stevig op het gas gaan zonder dat de hulpmiddelen worden geactiveerd, echt top! Kleine powerwheelies en ook wat hogere wheelies daar draait de Triumph de hand niet voor om, niks lijkt deze Brit te gek!