Test: MV Agusta Brutale RR

“En, is het wat”, vraag ik de man die op de veerpont van Wijk bij Duurstede naar Rijswijk, waar ik de MV voor de slagboom naast zijn auto heb geparkeerd, vanuit zijn oude Opel de Brutale RR aandachtig bestudeert. “Da’s zeker wel wat ja”, zegt de man. “Mooi hoe compact dat ze alles kunnen maken tegenwoordig, zo te zien zit er alles op en aan. Denk dat je daar beter mee uit de voeten kunt komen dan met zo’n zware fiets. Ik heb vroeger ook gereden, een CB350 en CB500. Geen rijbewijs, dat niet, maar ja, dan hebben we ’t over 40 jaar geleden. Toen kon dat nog allemaal. Niet dat je toen meer mocht dan nu, Waar je 'm ook neerzet, aandacht gegarandeerdmaar niemand die zich daar druk om maakte. Da’s tegenwoordig wel anders, tegenwoordig mag en kun je helemaal niks meer. Maar ehh… echt een mooie motor, je hebt daar zeker veel plezier mee hier op die dijkjes.”

Het gesprek met de oudere man staat niet op zich, gedurende de periode dat de motor tot onze beschikking is geweest zijn we regelmatig aangesproken door onbekenden die ons het hemd van het lijf vroegen over de Brutale RR. Als geen ander weet de fiets alle aandacht voor zich op te eisen, en dat begrijpen we best. Onder motorrijders en motorliefhebbers is en blijft MV Agusta een magisch begrip, dankzij de 37 wereldtitels die in de roemruchte jaren ’50 en ’60 werden behaald toen MV ongenaakbaar was in de Grand Prix wegrace motorsport, onder andere dankzij Giacomo Agostini. Voor de rest van de wereld gaat het niet zozeer om die roemruchte geschiedenis, maar om het oogstrelende Italiaanse design. Want hoe goed de rest van de wereld ook kan en mag zijn, er gaat niets boven Italiaans design. Punt.

Waar de Italianen bovendien heer en meester in zijn, is in het verfijnen van een legendarisch ontwerp. Ten opzichte van de allereerste, door de legendarische motordesigner Massimo Tamburini ontworpen, Brutale 750 Oro zijn de verschillen weliswaar evident, maar zet ze naast elkaar en het is overduidelijk dat ze uit dezelfde bloedlijn afkomstig zijn. Zet alle Brutales die sinds die tijd door MV op de markt zijn gezet naast elkaar en er zijn twee dingen die opvallen: dat het overduidelijk bloedverwanten zijn en dat elke verfijning van het ontwerp de Brutale weer nét effe dat tikkie mooier heeft gemaakt door de kleine aanpassingen in detail, hoe het ontwerp met de tijd is meegegaan. 

Tekst: Ed Smits
Fotografie: Motorfreaks, Tom Haanstra, Pien Meppelink