Test: MV Agusta Brutale RR

Zes jaar na z’n lancering heeft MV Agusta haar krachtigste Brutale van de driecilinder familie, de Brutale RR, op alle vlakken verfijnd en aan de wensenlijst van de motorrijder anno 2021 heeft aangepast. Het design is nog steeds onmiskenbaar Brutale, maar is wel dusdanig aangepast dat je ‘m meteen als 2021 model herkent. Bij gelijk gebleven prestaties voldoet het blok nu aan de strenge Euro 5 norm, Iets zegt me dat ik ook vanavond weer tot in de bilnaad zeiknat zal zijn. Erger is dat 'ie over een paar dagen weer terug moet en ik geen 20k ergens heb liggenmaar is nu toegankelijker dan ooit dankzij de verfijnde elektronica die door een nieuwe Milanese IMU wordt aangestuurd. Zonder dat dit ten koste van z’n Brutale attitude is gegaan, jaag ‘m op toeren en je maakt nog steeds het beest in ‘m los. 

Het is dat wij geen 20.000 euro ergens in een oude sok hebben liggen, anders hadden we ’t wel geweten. De Brutale mag nog steeds z’n imperfecties hebben als in controlelampjes die nog steeds amper zichtbaar zijn, schakelaars aan het stuur met weinig gevoel, een quickshifter die soms zijn eigen leven leidt en vering die alleen met kabouterschroevendraaiers instelbaar is, maar dat zouden we maar al te graag voor lief willen nemen. Want zeg nou zelf, mooier dan dit komen ze haast niet en als ’t dan ook nog eens minstens zo goed rijdt, dan maken al die minpuntjes geen donder meer uit.

Italiaans design op z'n best, een brok emotie, verfijnd, maar dan wel met behoud van karakter

Zoals het een echte Italiaan betaamt heeft ook deze Brutale z'n imperfecties. Leer d'r maar mee leven