Zoeken

Test: Kawasaki Z650, Triumph Trident 660 en Suzuki GSX-S750

Indrukwekkend

12 maart 2021

De sound van de Soes is niet alleen indrukwekkend, het is ook een auditieve representatie van de kracht waarmee dit beest er vandoor gaat. In de lage versnellingen moet je zelfs iets naar voren leunen om het voorwiel aan de grond te houden. Rond de 7.000 tpm geeft het blok nog eens een boost en zelfs ver voorbij het toerental van het maximum koppel - 81 Nm @ 9.000 tpm - trekt de motor als een lier. Schakelen doet de motor dan kort, direct en foutloos, terwijl ook de kabelbediende koppeling zich perfect laat doseren. Af en toe heb ik wel ruzie met de quickshifter, omdat ik er niet aan gewend ben. Niet dat ik een mooiweer rijder ben, maar 4 graden met nat en glad asfalt is toch andersDan ont- en koppel ik zelf en dat synchroniseert niet lekker met de onderbreking van de ontsteking, die toch plaatsvindt als ik schakel. Maar de acceleratie van deze motor maakt toch het kind weer in je wakker, het geeft echt een adrenalinestoot. Een korte, want je zit natuurlijk meteen aan de maximumsnelheid en dan is het toeren met constant gas. Dat gaat lekker als je over de dijken rijdt.

De GSX-S is lekker vlot en bij het uitkomen van de bochten wil de vierpitter er maar wat graag vandoor, met een hele directe gasrespons. Dat is dan gelijk weer een minpuntje als je met wat lagere snelheden door een dorp of door een file rijdt. Het gas komt er met een schok in en als je iets gas loslaat remt hij direct met een schok af. Lekker constant rijden lukt dan niet en dat wel een tikje vermoeiend. Daar staat dan weer tegenover dat de Suzuki net als de Triumph is voorzien van tractiecontrole, waarvan ik het lampje in de regenstand (stand 3)
Drie op een rij, driemaal anders. De Soes heeft duidelijk de beste remmen, iemand die dat verrast?

Twee, drie of vier cilinders. Zeg het maar (en nou niet zeggen: "het maar")

De Z is lekker smal, de Trident niet veel breder en de GSX-S is weliswaar 't breedst, maar zit wel lekker sportief

Sportief, hipster of sportief, de keuze is aan jou
toch een aantal keer zie knipperen op het bemodderde asfalt. Heel prettig. Het is trouwens niet het enige assistentiesysteem op deze Soes. Hij heeft ook een Easy Start systeem, waarbij de motor zelf de startprocedure doorloopt als je de startknop even hebt aangetikt. Ook heeft hij low RPM Assist, dat iets gas bijgeeft als het motortoerental te laag wordt.

Scherp sturen

Ook in het weggedrag is de GSX-S750 veel sportiever dan de twee anderen, hij stuurt gewoon stukken scherper. De GSX-S stuurt zelfs zo gemakkelijk in dat ik in het begin moet oppassen dat ik de bochten niet te krap neem, hij valt bij lage snelheden echt een beetje de bocht in. Op hogere snelheden echter niet, dan is hij neutraal en super gemakkelijk te mikken. Het stalen "diamant"-frame voelt stabiel en de 41 mm upside-down voorvork aan de voorzijde geeft een goede feedback, al voelt het op de soms niet al te florissante asfaltwegen in de Betuwe ietwat stug, waardoor hobbels nadrukkelijk worden doorgegeven. Behalve de veervoorspanning is er echter niets instelbaar. Datzelfde geldt voor de achtervering, die ik best goed vind. Hij absorbeert de hobbels prima en deint niet na, zodat je optimale controle hebt. Ook bij het remmen. De GSX-S750 duikt nauwelijks als je de radiaal gemonteerde vierzuigerremtangen aanspreekt en vertoont ook geen oprichtneigingen als je in de bocht remt. Zeg jongens, weet iemand of er hier in de buurt een koffie-to-go zit? De dubbele 310 mm remschijf is erg prettig, krachtig zonder agressief te zijn. De rem grijpt netjes aan en bouwen de remkracht lekker lineair op, waardoor je de gewenste remkracht zeer precies kunt doseren. 

Wegligging

De Triumph Trident 660 stuurt eveneens messcherp. Met 189 rijklaar is hij 24 kg lichter dan de Suzuki. Je merkt dan ook dat deze motor zich heel gemakkelijk om laat gooien op rotondes en vloeiende links-rechts combinaties en dat hij zich ook in gewone bochten gemakkelijk op één oor laat leggen, maar net niet zo gretig als de Suzuki. Gastrijder Mark omschrijft het als gezapig en ergens begrijp ik dat wel. De Trident stuurt lekker neutraal en dat is vooral bij een rustige rijstijl wel wat relaxter, bij snelle bochten vraagt hij gewoon een fractie meer tijd om hem in te knikken en mis je die directe feedback van de GSX. Misschien klinkt het juister als ik zeg dat de Triumph snel, maar de Suzuki nóg sneller instuurt, want de Triumph is beslist een heel lekkere stuurmotor. Dat is te danken aan het geheel nieuw ontwikkelde frame, waarbij de uitlaat onder het blok voor een optimale massacentralisatie zorgt. De Showa Upside-down voorvork en de Showa RSU monoshock volgen het asfalt redelijk goed, hier en daar is het op Dat lijkt me een heel goed plan Peter, beetje vaart maken dus...slecht asfalt wat stuiterig. Toch voelt het alsof er genoeg demping in zit. Instelbaar is het niet. De remmen doen het aardig. De tweezuigerremtangen zijn niet agressief maar wel goed te doseren, al ontwikkelen ze op de 310mm remschijven wel iets minder remkracht dan de Suzuki en de Kawasaki. Ed wordt er zelfs door verrast als hij van de Z op de T overstapt en zich de eerste de beste bocht meteen verremt.

Stadsmonster

Qua stuurgedrag is de Kawasaki Z650 wat te vergelijken met de Triumph. De vergelijkbare, rechte zitpositie werkt dat natuurlijk in de hand, terwijl het gewicht – met 187 kg is de Z nog eens 2 kg lichter dan de Trident – en de onder het blok geplaatste uitlaat voor een optimale wendbaarheid zorgen. De Z heeft ook nog een smallere achterband – 160/55-17 waar de anderen een 180/55-17 hebben.  Allemaal factoren die ervoor zorgen dat de Z een bijzonder wendbaar stadsmonster is, waarbij je moeiteloos tussen en om auto’s heen stuurt en waarbij je spelenderwijs door de straatjes scheurt. Bij hogere snelheden op de dijkwegen stuurt de Z het lekkerst als je hem iets onder je weg laat kantelen, een beetje in motorcross stijl. Zeker op de natte wegen die we vandaag tegenkomen, dan heb je nog iets meer macht over de Kawasaki, die vooral op slecht asfalt wat comfortabeler rijdt dan de Triumph. De vering is wat soepeler en redelijk goed gedempt. Ook hier is er behalve de veervoorspanning achter overigens niets in te stellen, anders had ik hem achter misschien nog iets meer uitgaande demping gegeven. Gewoon om het te proberen, want normaal asfalt voelt hij strak, stabiel en neutraal. Hij duikt ook niet al te veel wanneer je flink gebruik maakt van de tweezuigerremklauwen in het voorwiel. Die grijpen doseerbaar en met een duidelijk drukpunt aan en bouwen de remkracht bij het doorremmen mooi lineair op, met meer dan genoeg remkracht.