Test: Kawasaki Z650, Triumph Trident 660 en Suzuki GSX-S750

Twee…

Het is grappig dat verschillende merken je binnen zo’n krappe prijsrange van een vergelijkbaar concept zo’n eigen karakter kunnen meegeven. Dat hangt natuurlijk nauw samen met het gekozen motorconcept: een roffelende tweepitter loopt anders dan een ronkende driepitter en die lijkt weer nauwelijks op een krijsende vierpitter. Dat de tweepitter de goedkoopste van het stel is, mag nauwelijks een verrassing zijn. Tweecilindermotoren zijn goedkoper te maken, maar hebben het voordeel dat ze compact zijn, waardoor je een slank en wendbaar concept op de wielen kunt zetten. De Z650 is daar een schoolvoorbeeld van. Dijkjes pikken is dit trio wel toevertrouwdDe motor kost €7.999,-, is rank en ziet er gaaf uit met zijn zwarte lak en contrasterende groene graphics, waarvan je de kleuren ook op het frame en de lichtmetalen vijfspaaksvelgen ziet. Net als de anderen heeft hij een omhooggericht kontje. Daarin zit een fraai Z-vormig LED-achterlicht, terwijl de Z650 als een van de enige een echt achterspatbord heeft. Aan de voorzijde blijkt de Z ietwat preuts, want stiekem heeft ze toch een bikini-kuipje rond de fraaie dubbele LED-koplampen. Daarachter vind je een prachtig kleuren TFT-dashboard, dat zelfs is voorzien van bluetooth, waarmee je het dashboard aan de Rideology app op je smartphone kunt koppelen.

Drie…

Heeft de Kawa een moderne streetfighterachtige look, dan steekt de Trident daar schril tegen af. De driepitter uit Hinckley is meer een doorontwikkelde klassieke naked bike, waarbij wat designelementen door elkaar lijken te lopen. Enerzijds is daar een modern brugframe met een prachtige, banaanvormige aluminium swingarm, die erg op die van de Kawasaki lijkt. Dan is er een ietwat omhooglopend kontje, zonder zijpanelen, spatbord, knipperlichten of staart. Kaal, strak en kort, met ingebouwd LED-achterlicht voorzien van een geïntegreerde Triumph-badge. Geen spatbord onder het kontje, wel heeft hij een soort aan de swingarm bevestigd spatschermpje met nummerplaat en knipperlichten achter het wiel hangen. Dan heeft de €8.995 kostende Trident ineens wel weer een tamelijk ouderwets ogende, bolle tank, maar wel weer een modern korte, onder het blok geplaatste uitlaat. Rode radiatorcovers versterken de eigentijdse look. De voorzijde wordt afgemaakt door een klassiek ogende ronde 7” LED-koplamp. Daarboven geen ruitje, geen fly-screen (die bij de Z650 trouwens onderdeel is van het Sport pakket, samen met het kapje voor de duozit en fraaie tankpad, maar dat even terzijde), Is het nu té als we zeggen dat ze als een trein gaan?maar wel een fraaie ronde teller. Dat is in feite een kleuren-TFT -scherm, dat via bluetooth kan worden verbonden met de My Triumph Connectivity-app. Met een speciale accessoire-module zijn ook turn-by-turn navigatie, GoPro, telefoon en muziekbediening via stuurknoppen mogelijk.

Vier…

Komen we bij de “inline four” van het gezelschap: de GSX-S750. Deze naked – een demo van Hoegee motoren in het altijd pittoreske Afferden - ziet er wat dreigender en sportiever uit dan de andere twee, met de V-vormige koplamp – geen LED overigens- in een klein bikini-kuipje met fly-screen. Daaronder heeft hij brede, naar de 16-litertank doorlopende radiatorcovers, die hem een breedgeschouderd uiterlijk geven. Ook de standaard bellypan geeft de motor een sportieve look. Uiteraard ook hier een omhooglopend kontje, met een duidelijk hogere duozetel. Standaard hoort er onder het kontje nog een spatbord, maar de demo is door Hoegee voorzien van wat delen uit de accessoire-catalogus. Het achterspatbord heeft plaatsgemaakt voor een minimalistische “tail tidy” met LED-richtingaanwijzers, waarbij de nummerplaat als spatbordje fungeert. De lange, dikke standaard kachelpijp aan de rechterkant is vervangen door een superfraaie Yoshimura-demper met carbon eindkap. Het schakelstangetje is vervangen door een quickshifter-installatie. Aan het dashboard kun je zien dat de GSX-S al een iets ouder ontwerp is, want dat is nog een LCD-dashboard, dat desalniettemin best veel informatie geeft. 

Tekst: Peter Aansorgh
Fotografie: Bart Aansorgh, Ed Smits