Test: Harley-Davidson Sportster S

Na hevige regenval ’s avonds tijdens en na de presentatie blijken de weergoden ons de volgende ochtend goed gezind. De zon staat vroeg in de ochtend al hoog aan de hemel in een stralend blauwe lucht en de smartwatch geeft aan dat het nu al bijna 16 graden buitentemperatuur is, wat in de loop van de dag tot dik boven de 20 graden belooft op te lopen. Harley heeft voor ons een route van pak ‘m beet 150 kilometer in het landelijke gebied ten zuiden van het Ruhrgebied uitgezet, maar om daar te komen zal wel
Als we dan toch moeten azijnplassen, kabels in het buisframe was nog mooier geweest. Instelbare voorvork, maar die is standaard wel prima. In tegenstelling tot de achtershock, die slechts 51 mm veerweg heeft en dus knetterhard is afgesteld

Een enkele schijf, maar wel alles uit huize Brembo. Voor wat wij deden meer dan genoeg

Nog zo'n mooi staaltje van vorm boven functie. Tank oogt supervet, maar kan slechts 11,35 liter ineerst het Ruhrgebied moeten worden doorkruist, wat met meer dan 10 man in een groep best een pittige opgave is. Zo pittig dat ik al snel de Sportster S begin te vervloeken. De kwaliteit van het wegdek is midden in de stad van bedenkelijke kwaliteit, waardoor we al snel met z’n grootste beperking worden geconfronteerd: de belachelijk korte veerweg van slechts 51 mm aan de achterkant. De achterkant is om die reden zó ontzettend stug dat het meer naar een hardtail dan een softail neigt. 

Daar staat tegenover dat de slip-assist koppeling vederlicht aanvoelt, waardoor het sluipen van stoplicht naar stoplicht geen enkel probleem is. Het blok is onderin gezegend met een heerlijke souplesse, waardoor je niet veel hoeft te schakelen, maar met de stroom meerijdend blijkt een constante snelheid van zeg 30-40 km/u een stuk lastiger te zijn, bij die snelheid loopt het blok niet mooi rond. De te stugge achterkant en minder mooie loop bij lage snelheid valt echter in het niet bij wat het grootste irritatiepunt blijkt te zijn: de enorme warmte die het hoge uitlaatsysteem produceert en waar je rechterbeen echt niet vrolijk van wordt. 

Als naar schatting na anderhalf uur rijden het landelijke buitengebied is bereikt heeft de Sportster S al zoveel minpunten opgebouwd dat we ons afvragen of dit nog kan worden goedgemaakt, maar al snel blijkt die vraag met een dikke vette Yes te worden beantwoord. De dikke voorband maakt dat de Sportster S neiging tot onderstuur heeft (je moet in de bocht continue aan de binnenkant tegen het stuur blijven drukken), zo was me in de stad over de vele rotondes al opgevallen, maar op stuurtempo zijn we D'r zijn zeker wel comfortabelere motoren, maar of die dezelfde coolfactor hebben? daar zeer snel aan gewend en is de Sportster S heerlijk over heerlijke stuurwegen te jagen. Het is dat we vandaag alleen met gelijkgezinden aan het sturen zijn, maar we zijn ervan overtuigd dat de Sportster S menig ‘sportrijder’ een slechte dag zal kunnen bezorgen. Tenminste, zolang je over lekker strak asfalt aan het rijden bent, de stugge achterkant blijft wel een dingetje. Bij ons in Nederland zal het dan ook geen issue zijn, maar bij onze zuiderburen daarentegen… 

En dat is jammer, want die stugge achterkant buiten beschouwing latend valt er qua sturen maar bar weinig aan de Sportster S op te merken. Je moet ‘m weliswaar duidelijk aangeven wat je plannen zijn, maar die voert ‘ie daarna ook foutloos uit. De 1250T bouwt z’n vermogen lineair op, maar wil wel graag boven de 2.000, liever nog 2.500 tpm worden gehouden. Geen ‘ram-maar-in-zes’ fiets dus, maar van een Sport(ster) zou je niets anders hoeven te verwachten. Actief de versnellingsbak gebruiken hoort bij een Bovendien, hiermee naar St.Tropez rijden, dát is pas een avontuur. Met een -GS  Pan Am kan iedere boeren...sportief imago. De enkele schijf in het voorwiel doet het beter dan verwacht, hoewel we wel moeten aanmerken dat het tempo geen enkel moment op ‘stop-and-go’ niveau is geweest, maar ‘gewoon’ vlot.

In hoeverre de fiets qua performance, sturen en remmen straks in de praktijk de Diavel klop zal geven zal een vergelijkend warenonderzoek moeten uitwijzen, maar we kunnen ons heel goed voorstellen dat er genoeg zijn die de Sportster boven de Diavel zullen verkiezen. Het blok levert weliswaar 38 pk minder aan de tap, maar is juist daardoor veel minder intimiderend en zou dankzij z’n uitgesmeerde koppel, lagere gewicht en vriendelijke remmen wel eens gemakkelijker te rijden kunnen zijn. Bovendien is ten opzichte van de oude Sportster een enorme stap is gezet en daar zal volgens Harley in eerste instantie 40% van de klandizie uit bestaan. 50% van andere merken als Indian en Triumph, terwijl de laatste 10% nieuw in dit segment zullen zijn, aangetrokken door de afmetingen, toegankelijkheid, performance en styling.