Test: Kawasaki Ninja 1000SX

“We hebben bij de ontwikkeling van deze 4^e generatie goed geluisterd naar de feedback die we van klanten en jullie, de media hebben gehad,” aldus de PR man van Kawasaki UK. “Cruise control stond met stip bovenaan, maar ook zaken als een quickshifter, smartphone connectiviteit en meer comfort voor de duopassagier werden belangrijk gevonden. Dat laatste is
Styling is net even wat anders, frisser. Comfort Gel zadel heeft van een goed zadel een nog beter zadel gemaakt. Duozit heeft trouwens ook meer comfort

Overzichtelijk, goed afleesbaar en mooi bovenal. Het 4,3" TFT kleurenscherm is een hele verbetering, en bovendien via de Rideology app met je smartphone te pairen. Kun je 'm vanaf je luie bank afstellen, of uitlezen

Ride-by-wire, dus nog meer IMU geregelde elektronica. Cruise control is een echte aanwinst trouwens misschien nog wel belangrijker dan de rest bij elkaar, omdat in dit segment de mening van de duopassagier vaak van doorslaggevend belang is. Dus is het echt superbelangrijk dat ook de duo comfortabel achterop zit.” 

Nu zal dat laatste moeten wachten totdat de SX in Nederland beschikbaar is, maar van het comfort voor de rijder zelf zijn we na anderhalve dag en in totaal een kleine 400 kilometer wel overtuigd. De Ninja 1000SX is voor rijder en passagier in Europa nu standaard voorzien van de Comfort Gel Seat die bij de 3^e generatie nog in het accessoirepakket zat. Het zadel is dikker en breder en heeft dankzij de gel veel meer comfort, waardoor je moeiteloos in een ruk naar St. Tropez zult kunnen gaan. Daarvan zijn we wel overtuigd. Het dikkere zadel heeft de zithoogte op 835 mm gebracht, waardoor een comfortabelere kniehoek is ontstaan. Als alternatief voor deze Comfort Gel Seat geeft Kawasaki je de keuze uit een 15 mm lager Middle Seat en een nog eens 8 mm extra lagere Low Seat, maar ondanks dat ik met 1,72 mtr lengte geen lange stelten Koffers erop en je bent klaar voor het grote avontuurheb voelt de 835 mm hoogte van de Comfort Gel Seat niet als te hoog aan; nog steeds krijg beide voeten aardig aan de grond en heb daardoor totaal niet de behoefte om van zadel te switchen. 

Bij de driehoeksverhouding tussen zadel, voetsteunen en het stuur heeft Kawasaki een mooie balans weten te vinden tussen sportief en comfort. De op de kroonplaat gemonteerde clip-ons zitten hoog genoeg om ook bij lage snelheid geen druk te voelen op je polsen, maar laag genoeg om bij een sportieve zit lekker plat achter de ruit te kunnen kruipen. Ook de voetsteunen zitten precies daar waar je ze verwacht, hoog genoeg om meer dan voldoende grondspeling te creëren zonder dat dit ten koste van comfort is gegaan. Om warme lucht van het motorblok af te voeren zijn aan de binnenkant van de kuip openingen aangebracht, wat rijden bij zomers weer aangenamer heeft gemaakt. Tot slot is de vorm van het ruitje ietwat aangepast en onder een iets steilere hoek geplaatst. Kinderlijk eenvoudig kan het scherm in 4 standen worden gesteld, wat volgens Kawasaki zou moeten gebeuren wanneer je stilstaat, maar eigenwijs als we zijn Om op de plaats van bestemming met koffers eraf even helemaal los te gaanhebben we dat gedaan rijdend op cruise control. Handig is anders omdat de ontgrendelingsknop aan de binnenkant van de kuip zit, maar het ging ons wel steeds beter af. De hoogste stand (het ruitje kantelt bij elke van de 4 standen telkens iets verder naar voren) neemt iets meer druk van de schouders af, maar uiteindelijk hield de laagste stand onze voorkeur. 

Naarmate de dag vordert wordt het weer er niet beter op en lijkt het juist alsof het alleen maar mistiger wordt, waar je zou verwachten dat in deze regionen het in de loop van de ochtend wel volledig zou opklaren. Als vanuit de mist een klein bergdorpje wordt doorkruist, met kletsnat kinderkop type wegdek – dat bovendien rijkelijk bezaaid is met drempels – dat veelzeggend is over het comfort van de SX, overweeg ik ‘m de voorrijder voor te stellen om vlug even een bakkie te doen, teneinde weer op temperatuur te komen, maar we zijn het dorp nog niet uit of de lucht klaart ineens volledig op.
Een brok souplesse, en bovenin met 142 pk sterk genoeg. Quickshifter met autoblipper voor het terugschakelen is standaard. Bak schakelt trouwens super en dankzij KPNF hoef je nooit te pielen om 'm in z'n vrij te kunnen zetten

Kijk, die kachelpijp, daar heb je d'r nu dus nog maar één van. Is aan één zijde een enorme verbetering, en 't schijnt ook nog eens beter voor 't milieu te zijn Precies op het moment als een waanzinnig gave stuurweg wordt ingedraaid. De Britse voorrijder gaat er vol tegenaan als ware de training begonnen voor de Isle of Man TT, wat de Ninja 1000SX verdomd goed afgaat. 

Dit is het moment dat ik eigenlijk de rijmodus had willen switchen van Road naar Sport, ware het niet dat naast de selectieknop op het stuur ingedrukt houden het gas ook enkele seconden dichtgedraaid moet zijn. En die seconden heb ik nu even niet. Toch voelt die Road modus de SX nu niet als een belemmering, de gasreactie voelt zeker niet traag en ook de tractiecontrole grijpt in dit ‘van-dik-hout’ tempo niet vroegtijdig in. Prima mee te leven dus, hoewel de Sport modus waar later de dag naar wordt geswitcht toch mijn voorkeur geniet. In Sport is de gasrespons nét even een tikkie directer, zonder dat er sprake is van een te felle initiële gasrespons. Chapeau, maar eerlijk gezegd staat Kawasaki daar al jaren om bekend.