Test: Kawasaki Z900RS

In z’n geheel is het dus gewoon een donders goed ding. Neutraal já, maar vervelend of saai… verre van. Zit je op de originele Z900 te wachten voor je in z’n werkgebied komt en graag te hopen dat je het piekvermogen aan mag spreken, bij de RS zit je altíjd in z’n werkgebied, ongeacht welk toerengebied je rijdt. Langzaam, snel, alles is mogelijk en met overtuiging. Een vlot ritje schuwt ‘ie niet en is misschien zelfs beter te doen op de RS –juist dankzij z’n middengebied- dan op de standaardfiets. Het is dat m'n pa geen Kawa reed in zijn tijd, maar ik zal deze foto er eens naast leggenEn dan is er nog een bonus: waar ik het bij de CB1100 echt een doodzonde vond te wheeliën, op de RS klaagt er echt niemand. Ik niet, de motor niet, niemand. En terwijl je dat doet zie je er nog cool uit ook. Simpel toch?

En hiermee begint een kleine trend op te vallen. Want net als de RS is het ook de Yamaha XSR die stiekem fijner en –vind ik dan- beter rijdt dan het origineel. Misschien kun je daar de Scrambler ook wel bij rekenen, al is die motorisch wel identiek aan de Monster 797. Honda heeft de CB1100 en geen tegenhanger, maar volgt hetzelfde pad: een onwijs lekker rijdende machine waar je je prinsheerlijk op voelt, met voldoende moderne eigenschappen om niks anders meer te hoeven willen. Al is dat nog wel een geval apart. BMW R NineT, Kawa’s gedroomde concurrent, doet het net zo. Wie kan zich nog de R1200R voor de geest halen als er ook een R NineT is met hetzelfde blok? (we bedoelen dus niet de nieuwe watergekoelde versie, laat dat helder zijn). Voor het rijden hoef je het dus niet te laten.

Als je zo'n ding hebt weten te bouwen, mag je daar best trots op zijn

Voor het gevoel dan? Dat is natuurlijk een eigen keus, maar als Kawasaki het opnieuw zegt: geen ‘need for speed’, maar een aangename, ontspannen rit bij elke snelheid, maar wel de mogelijkheid en de capaciteit om als het moet (of mag) wél gewoon te kunnen knallen, dan heb je een waanzinnige allrounder in handen. En dat gaat op voor elke motor in dit segment, los van het merk.  Dat is nog door te trekken in het uiterlijk. Niet iedereen zal het er mee eens zijn, maar daarvoor zijn er nog steeds de moderne machines. Niks mis mee, maar niet iedereen zal vallen voor de charmes van een ‘Sugomi’ of ‘dark side’ design met scherpe lijnen, liefst nog met de kreet ‘agressieve styling’ of wat allemaal nog meer. Sterker, de populariteit En dan heb je dus toch nog gewoon 2017 rijplezier, wat wil je nog meer?van de nieuwe retroscene onderstreept dat nog eens, ze zijn niet aan te slepen. Zouden we dan misschien gewoon klaar zijn met modernisme en stiekem terugverlangen naar de ‘gouwe ouwe tijd’?  Het is maar even een persoonlijke gedachte, maar toch: deze motoren spreken ons aan en dat brengt me op het volgende punt.

Met zowel een super rijsensatie als ook een aansprekende uitstraling én een op en top verzorgde afwerking, zijn deze motoren niet gewoon béter? In het geval van de Z900RS zou ik zeggen van wel. Bruikbaarder, mijn grijns is groter, je kunt er nog enorm de hooligan mee uithangen (misschien wel meer door z’n extra middengebied) en het ziet er gewoon waan- waan- waanzinnig uit. Als je zonder moeite weg kunt komen met een uiterlijk als het origineel er pal naast geparkeerd staat, heb je het goed gedaan. De details moet je zelf in het echt zien, dat lukt met alleen foto’s niet. Maar het geheel is duidelijk, ook met iemand met een heel bijzondere helm erop. Heeft Kawasaki hier een geslaagde machine neergezet? Mijn eerste antwoord aan de Kawadame zegt genoeg…

Relaxte zit, vermogensafgifte, rijcomfort en precisie, afwerking

Remmen mogen iets doorbijten, je blijft uitleggen, moet ie nou groen of niet?