Test: BMW HP4 RACE

Waar dat exotische carbonfiber materiaal bij de HP4 RACE het eerst je aandacht trekt, omdat het zo in het oog springt, gaat achter de kuip een stealthfighter met componenten op MotoGP niveau schuil dat als een echte Superbike racer aanvoelt. In de jaren dat BMW als fabriek actief Als Chaz Davies' 2013 GoldBet racer, maar dan beterwas in het WK Superbike reed ik elk jaar met de fabrieksracer, de laatste keer in 2013 op het circuit van Imola op Chaz Davies’ GoldBet machine, en mijn eerste ronden op de HP4 RACE voelt alsof je met een oude vriend die je al jaren niet heb gezien handen schudt, tot aan de voorovergebogen maar wel ruime zit toe, zonder overdreven veel gewicht op je armen en schouders.

Want hoewel het regelement van het WK Superbike sinds die tijd een stuk strenger is gemaakt beschikt de HP4 RACE over eenzelfde explosieve, onweerstaanbare acceleratie op het rechte stuk als me van Chaz’s S1000RR Superbike machine is bijgebleven. Met een topvermogen van 215 pk bij 13.900 toeren en een maximum koppel van 120Nm bij 10.000 toeren per minuut is dit blok een enorme stap vooruit ten opzichte van het 193 pk blok van de HP4 van vijf jaar terug en met gemak de sterkste BMW motorfiets die ooit voor klanten beschikbaar is geweest. De toerenbegrenzer is nog eens met 300 toeren naar nu 14.500 toeren per minuut verhoogd en zoals ik ontdekte bij het uitaccelereren van de waanzinnig snelle derde versnelling bocht voor het 1 kilometer lange rechte stuk – en me daarbij voelde als Toni Elias die in 2006 Valentino Rossi de wereldtitel onthield door hem hier op de streep voorbij te gaan en daarmee zijn eerste en enige overwinning in de MotoGP te realiseren – heeft dat ook écht zin gehad, zoveel vermogen als er bovenin beschikbaar is. Je kúnt dus de flikkerende rode lichtjes bovenin het ultra-leesbare 2D dash die je willen vertellen dat je opschakelen moet negeren en wachten tot het moment Niet normaal hoe licht dit stuurt. Carbon wielen blijft wennen, hoe vaak je er ook mee hebt geracetvlak voordat de ride-by-wire gasklep het vermogen gaat smoren om de schakelpedaal in racepatroon een tikje te geven en door te schakelen naar vier aan het begin van dat lange rechte stuk.

Ondanks dat de HP4 RACE ongekend veel vermogen heeft wordt het op een zeer lineaire en bruikbare manier afgegeven heeft het een ongekend niveau van vergevingsgezindheid en flexibiliteit. Met dank aan de inlaatkelk met variabele lengte, de gewijzigde in- en uitlaatnokkenassen en meer close-ratio verhoudingen in de versnellingsbak met een langere eerste en tweede versnelling. In tegenstelling tot de 1299 Superleggera, die ontegenzeglijk het dichtst bij deze HP4 RACE staat, is dit geen straatfiets en met alleen een rood stoplicht voor aanvang van een race hoefden de Duitsers geen rekening te houden met een straatvriendelijke korte eerste versnelling.
Ook uit de WSBK winkel: Brembo remmen en Öhlins vering. De naloop is volledig instelbaar

Dit zwarte goud draait 't dus allemaal om

Ook het scharnierpunt van de achterbrug is instelbaar. Uiteraard ook Öhlins achterin De verhouding van de derde versnelling is onaangepast, terwijl de bovenste drie versnellingen juist ietwat zijn ingekort. Dat gecombineerd met een foutloze quickshifter met autoblipper voor terugschakelen zonder koppeling heeft het rijden op de HP4 RACE tot een adembenemende ervaring gemaakt, en dan heb ik het nog geeneens over al die voordelen als gevolg van het lagere gewicht gehad.

Niet minder adembenemend is het wanneer hard, hard, hard het anker moet worden uitgegooid voor de tweede versnellingsbocht aan het eind van het lange rechte stuk vol in vijf – ik moet eerlijk toegeven dat ik er geen enkele keer in slaagde om door te trekken naar zes vanwege de lange eindoverbrenging die BMW had voorzien – bij het tweehonderd meter bord bij een snelheid van dik boven de 280 km/u. Ronde na ronde probeerde ik een paar meter, vijf misschien, dapperder te zijn en de fenomenale potentie van de GP4PR Monobloc remklauwen met titanium remzuigers zoals door het overgrote deel van de MotoGP en WSBK paddock gebruikt ten volle te benutten. Dit zijn de meest effectieve remmen waarmee ik ooit heb ervaren op een productiefiets, maar tegelijkertijd zijn ze erg gemakkelijk te doseren wanneer je een langzame bocht iets te enthousiast hebt ingestuurd en een tikkie snelheid wilt minderen. Daarbij kan via de goed bedienbare knopjes op beide clip-ons per versnelling ook nog eens de motorrem in 15 standen worden aangepast, op een manier die erg intuïtief werkt zonder dat je er horendol van wordt.