Vergelijk Kawasaki Z800, MV Brutale 800, Kawasaki Z1000

Once upon a time in the West, zo in de buurt van Almeria, reden drie Lonesome Cowboys op drie uiteenlopende stalen rossen. Ze reden en reden, praatten en praatten, maar konden het over één ding maar niet eens worden. Wie van hen had nou de beste keus gemaakt? Ging het om vermogen of ging het om geld? Of om de kwaliteit van het leven en het vermogen met weinig geld toch te bereiken wat je wilt? Met de Z800, Brutale 800 en Z1000 hebben we drie outlaws te pakken die ieder hun eigen pad kiezen. Wil je gewoon een goede naked, dan heb je aan de Z800 al ruim genoeg. Ga je voor grof geweld in een vriendelijk, simpel pakket, dan ga je voor de Z1000. Maar wil je het summum, de creme de la creme, dan wordt het niet anders dan de Brutale 800.

Maar zoals altijd heeft elke keuze een keerzijde en niet verrassend is die keerzijde bij de MV het grootst: enorm veel instelmogelijkheid, maar daarbij ook veel meer kans dat je er naast zit. Rijdt goed, maar vergt veel meer gewenning. Ziet er goed uit, maar is bijna te gedetailleerd en daardoor ook duurder dan z’n 800cc concurrent. Betaal je dan in feite het geld van een 1000 voor een 800, of koop je een 800 met het potentieel van een 1000? Dat is maar net de vraag. Je koopt er wel een enorme hebfactor bij en met gesloten knip is de MV met afstand de meest begeerlijke van de drie.

Maar ja… die Z1000 is wel zo makkelijk en gooit wel even een kleine dertig pk meer in de strijd zonder daar veel voor in te boeten. En uiteindelijk is die gekke Z800 wel zo lief, zo makkelijk dat ie bij iedereen uit de hand eet. En gaat het daar uiteindelijk niet om, dat je niet hoeft te worstelen maar liefst zo veel mogelijk aandacht over hebt om te genieten van de rit? Zeg ’t maar…

Als de zon langzaam zakt over de prairie trekken drie schimmen eenzaam richting horizon. Voor hen geldt geen wet, voor hen is er geen goed of kwaad. Het is slechts overleven en in het proces er het beste van maken. In dit onherbergzame gebied waar het gevaar om elke hoek loert, dit barre landschap dat nauwelijks beschutting biedt, dit Gangsta’s Paradise…