Vergelijk Kawasaki Z800, MV Brutale 800, Kawasaki Z1000

Zelfs zonder electronica zou de Brutale van een andere wereld zijn. De triple, de zithouding, de vering en geometrie, oftewel het complete rijden is anders dan wat elk van de twee Kawa’s er tegenin kan brengen. Het eerste wat je op de Z800 opvalt is het herkenbare, redelijk oldskool gevoel. De motor is basic en recht door zee: viercilinder in lijn, frame, zGeen allemansvriend. Maar waarschijnlijk was dat ook geen prioriteit bij MVitten doe je aan de bovenkant en het rubber zit onder. De tank is ouderwets breed, de zit eenvoudig en to the point. vering is wat aan de zachte kant en dat speelt ‘m snel parten, als je ‘m niet moedwillig op z’n lijn zet heeft ie best zin wat anders te gaan doen. in eerste instantie valt het mee, maar na een bepaald punt lijkt hij wat neiging te hebben de bocht in te willen vallen. Vat je de koe bij de horens en ga je er wat harder mee om, dan gaat het beter. De vering blijft aan de comfortabele kant. Ook het blok voelt een beetje tam, maar dat kan ook komen door het geweld van alle nieuw geïntroduceerde motoren van de afgelopen periode. Het vermogen van 113 pk, slechts drie minder dan de MV, is wel aanwezig, maar het lijkt of je er op moet wachten, het duurt even voordat je er bent. Je moet de viercilinder flink aan de kook houden wil je er mee opschieten en dan nog is ’t gewoon net niet zo scherp als we inmiddels gewend zijn. Een tikje loom, lijkt het.

Waar de Z800 dus uitblinkt in bescheidenheid en een soort ouderwetse gezelligheid, heeft Kawasaki bij de Z1000 alles uit de kast getrokken. Vreemd genoeg is de zit op de literfiets dan ook een stuk krapper dan op z’n broertje: het stuur is smaller, je zit dichter op het balhoofd en de voetsteunen staan hoger. Toch geeft dat de Z een enorm gevoel van controle, dat je ‘m de baas kunt. En dat is heel mooi meegenomen, want dan kun je ‘m goed gebruiken om eens flink mee tekeer te gaan, waarvan akte. Met het heen en weer rijden en vaak van plek wisselen lijkt de Z1000 duidelijk sneller, al ligt het wel aan wie er op zit. Eenmaal blijft de MV ‘m namelijk pal in het wiel, met herhaalde kansen om er voorbij te glippen, op de kwestie van injectie na. Dat spreekt voor de Z1000, maar het is niet alleen maar goed. Gaan we het over vering hebben dan is het namelijk niet alleen maar hosanna voor de witte…

Nee, dan de Z. Opstappen en uitwringen binnen vierhonderd meter

Ook dat wisten we al, maar in het bijzijn van de twee anderen wordt het nog eens pijnlijk duidelijk. Met beginnende nierstenen is een ritje Z1000 alles wat je nodig hebt om ze vakkundig te vergruizen, de achterschokbreker is gewoon hárd. En dat is niet een kwestie van afstellen, zelfs met de demping vol open blijft het een plank. Daar is de feedback dan weer wel enigszins bij gebaat, maar goed. Een beetje jammer voor een voor de rest nog steeds briljante motor. Wil je wheelies, dan is de Z1000 net zoveel voor jou als de Z800. Zoveel gemak, met zoveel koppel al van weinig toeren beschikbaar dat je ook maar heel wAls die snaken uit Oostenrijk niet aan de haal waren gegaan met de kreet 'beast' had ik nog wel een kandidaat geweteneinig nodig hebt om ’t voorwiel keurig te liften en daar te houden. Normaal is een zware niet altijd de beste keus, maar in het geval van de Z1000 maakt dat helemaal geen ene moer uit, hij eet uit je hand. Geholpen door de relatief korte gearing kun je de motor echt naar je hand zetten en laten doen wat je van ‘m vraagt. En daarbij is 142 pk plus een korte gearing een recept voor een heel vlotte rit door dit land van A fistful of Dollars. Power én poen tegelijk dus.

En dat voor nog steeds A few Dollars Less dan de Brutale, die nog niet het achterste van z’n tong heeft laten zien. In een wereld waar de Japanners hun eigen koers varen, navigeert de MV totaal de andere kant op. Vervreemdend in eerste instantie, zit je hoger boven de aarde, korter op het balhoofd, is het stuur breder en valt de motor totaal anders de bocht in. Wennen is van oorsprong waarschijnlijk een Italiaans woord. Krijg je wel wat voor terug, want de Brutale is gemaakt om mee te rijden. Dat merk je aan het blok, dat merk je aan de vering die op zich al enkele treden boven beide Kawa’s staat en die zithouding levert weliswaar niet direct, maar belooft wel veel. Stap achtereenvolgens van de 800 op de 1000 en tot slot op de Brutale en je reist voor je gevoel door drie decennia geometrie ontwikkeling. Rijdend merk je dat na verloop van tijd alles al beter gaat en je weet dat als je jezelf voldoende tijd gunt, je er echt mee weg zou kunnen komen. Daar helpen nog meer factoren flink bij natuurlijk: de remmen zijn op hun taak berekend en de quickshifter met autoblipper werkt feilloos samen met de 116 pk triple.