Test: Suzuki GSX-S1000F versus Kawasaki Z1000SX

Over rijwielgedeeltes gesproken. Beide motoren zijn niet onaardig uitgerust, en met hun identieke aanschafprijs à 14.499 euro mag dat ook wel. Zowel de Z als de GSX beschikken voor over een volledig instelbare USD-voorvork. Achter is wat instelbaarheid betreft de Kawa de winnaar, want de Suzuki moet het met enkel instelbare veervoorspanning stellen, terwijl de Z1000SX instelbaar is op uitgaande demping en veervoorspanning. AIs dat netjes binnen de lijnen of is dat netjes binnen de lijnen...angezien onder meer camera’s en aanverwante zaken zorgen voor wat extra gewicht aan boord van de Kawasaki, is wat extra voorspanning van de veer de oplossing in de zoektocht naar een zekerder achterzijde, maar omwille van neutraliteit beoordeelden we dit tweetal op de fabrieksopgave.

Die neutraliteit komt vooralsnog tot de conclusie dat de Z1000 aardig te wensen overlaat als het op zekerheid aankomt. Dat wil zeggen; op stop-and-go gebied. In kortere bochten heb je het hard te halen met de SX, maar de langere bochten waarin je de Kawasaki aan het rollen kunt houden, kun je niet anders dan tevreden zijn met de voorgeschotelde balans. En nee, niet alle bochten kunnen Blanchimont of Bos Uit zijn, want soms moet je het nu eenmaal stellen met een Duitse incarnatie van de Strubben of La Source. In die gevallen moet je vertrouwen op de Kawasaki’s Bridgestone rubber, want echt kwalijk reageert het geheel ook niet. Enkel qua gevoel is het niet geheel naar believen, maar hij zal je er ook niet erg rap af gooien.

Wat zeg je, is het in Nederland weer pokkeweer? Ach gut...

Dus, hier geldt pakken wat je pakken kan, en dat is echt zo verkeerd niet. Zeker niet wanneer je bedenkt dat de Z1000SX naast een rap pakket, ook een zeer compleet pakket voorschotelt. ABS, tractieregeling, instelbare rijmodi, verstelbare windbescherming, volledig instelbare vering, ga zo maar door. Op de man af, het enige dat je echt mist is die versnellingsindicator. Zeker wanneer je wat meters op de Suzuki onder je riem hebt, en aan het ding gewend bent. Op die ene hemelse bochtencombinatie afstevenend, waarvan je zeker weet dat het tweede verzet je ware is, is het fijn om ook zeker te zijn hem in z’n twee te hebben. Een derde versnelling zal je dag niet geheel verzieken, maar heel lekker rond je die bochtjes toch echt niet met die tandjes te veel aan de overbrenging. Nou ja, met het juiste tandwiel aan de uitgaande as zou het fijner verlopen, en laat de Suzuki je nou net een perfect zicht geven op het momentele verzet, waar de Kawasaki je laat gissen naar de versnelling waarin je je bevindt. Overigens  geldt nogal altijd het gezegde ‘gissen is missen’, en dan hebben we het niet enkel over het huidige verzet.

Aan boord van de Kawasaki ben je goed af wanneer je een multifocale bril draagt, want onder het rijden een leesbrilletje op de neus parkeren; ik moet het nog zien. Nee, echt. Ik moet het nog zien, want ik zie niet wat er op het dashboard van de Kawasaki gebeurt. Veel, dat is zeker. Wat precies, dat weet geen mens. Veel informatie passeert de revue, maar de tekens zijn minuscuul. Ik weet dat het knipperend driehoekig symbooltje de ECO-mode behelst, maar enkel omdat ik eerder recente Kawasaki’s gereden heb. Anders had ik mijn loep uit de tas moeten halen. Kon ik meteen de rest van de tellerpartij eens nader bestuderen, want eigenlijk is het naast snelheid en de gesteldheid van de hoeveelheid brandstof vrij hopeloos om af te lezen allemaal.

Overigens vind ik dit een geschikt moment om even te stellen dat Kawasaki de tijd en dagteller precies verkeerd om in de tellerpartij geplaatst heeft. Puur gevoelsmatig, maar desalniettemin toch het noemen waard, want wanneer ik denk dat het 12:15 uur is, bedoelt de motor me te vertellen dat hij 1.215 kilometer afgelegd heeft. Andersom denk ik dan 1.645 kilometer, terwijl ‘ie bedoelt te zeggen dat het 16:45 uur is. Misschien wat pietluttig, maar enorm hinderlijk. Begrijp me niet verkeerd, want de teller van de Suzuki is eveneens een overdaad aan informatie waar de honden geen brood van lusten, maar in elk geval kun je het in dat geval nog overzichtelijk – wat heet, zichtbaar – noemen. Het Suzuki dashboard is afgeladen met informatie: snelheidsmeter, digitale toerenteller, tractieregelingsstand, temperatuurmeter, klokje, brandstofmeter, en ja; een versnellingsverklikker. Al die zaken en meer zijn aanwezig en duidelijk leesbaar. Vooral dat laatste maakt een wereld van verschil.

Als je genoeg hebt dan zeg 't maar, anders blijf ik hier nog wel effe op en neer knallen