Introductie Moto Guzzi V7 generatie twee

De hele motor werkt eigenlijk vanuit een oergevoel dat je vanzelf leert begrijpen als je er mee rijdt. We hadden op de fraaie analoge tellers kunnen kijken hoe snel we reden, veel vaker lieten we ons leiden door onze zintuigen. Het trillen van het blok geeft de hoeveelheid toeren aan, de wind in je bek de snelheid. Meer heb je niet nodig. Tenminste, niet hier in Italië, in het laagseizoen. MBen niet vaak irrationeel, maar voor de Racer maak ik graag een uitzondering. Doei!aar het is wél zo: ook bij ons thuis op een dijk zie ik een V7 rijder niet vaak op zijn tellers kijken, daar is het de motor gewoon niet voor. De verdere uitstraling zorgt er vanzelf voor dat je niet al te gek hard rijdt. En als er dan toch ergens een flitspaal staat, tja, je kunt natuurlijk altijd even snel een blik op de wijzers werpen.

Dus is de V7 nu zoveel anders? Niet echt. Moest dat? Ook niet echt. De motor was al heel goed in wat ie moest zijn en er is eigenlijk nergens behoefte aan veel meer of veel beter. Daarom wordt de twin dan ook gewoon weer voor hetzelfde vermogen opgegeven. Moto Guzzi noemt het zelf de tweede generatie, wij zien toch vooral een finetuning van een sowieso al goed product. Om het met Finkers te zeggen ”Dat heeft zo’n jongen toch helemaal niet nodig”. En zo is het maar net.

• Stijl, betere zit, soepele bak
• Remmen zijn niet súper, interventie is wat 'ruim'