Test: Allroads im Westerwald

Voor de geschiedenis van de Triumph Tiger moeten we terug naar het jaar 1993, toen de Britten de Tiger T400, beter bekend als Tiger 855 introduceerden. Een motor die als tegenhanger van de BMW GS kon worden gezien. In 2001 kreeg de Tiger een upgrade en werd het driecilinder blok van de 955 toegepast, maar zijn grootste metamorfose onderging de fiets in 2007 toen de Tiger 1050 werd gelanceerd. Hoewel op papier de motor nog steeds een allroad diende te zijn was daar bij de Tiger 1050 nog maar bar weinig terug te vinden. De motor had nog steeds wel de stoere
De stuurelementen van de Tiger Explorer. Triumph heeft de bediening van het display naar het stuur verplaatst (waarvoor hulde), bovendien is de motor standaard van cruise control voorzien. En desondanks overzichtelijk gebleven

En dan zijn er nog mensen die durven te stellen dat het best wel meevalt met het weer

Fraaie koffers die zeker een waardevolle accessoire zijn, maar de rechterkoffer is vanwege de einddemper wel heel erg klein. En 't is een copy van de GS, dus mag carterbescherming (eveneens accessoire) niet ontbreken bij deze allroadlooks van een allroad, maar was onderhuids getransformeerd tot een supersport op hoge poten. En dat daardoor naar onze mening last van een identiteitscrisis. Bovendien was er een gat met BMW’s GS ontstaan, die zich daardoor op eenzame hoogte als koning van de dikke allroads kwam te staan. En dus werd bij Triumph in het diepste geheim gewerkt aan een nieuwe allroad, die nog steeds de naam Tiger waardig zou zijn maar in één klap het gat met de BMW moest dichten.

De vorig jaar op de EIMCA in Milaan gepresenteerde Tiger Explorer is de grote broer van de vorig jaar geïntroduceerde Tiger 800 en Tiger 800 XC, hoewel de motor technisch gezien vanaf scratch is opgebouwd. Het ‘grote broer van’ beperkt zich dan ook eigenlijk alleen tot het uiterlijk van de 800, dat als voorbeeld gold voor de Explorer. Tenminste, volgens Triumph, want wij vonden de fiets vooral een heel erg hoog BMW R1200GS gehalte hebben. Een beetje té, als je het ons vraagt. Natuurlijk, voor wat betreft de koplampunit is overduidelijk Tiger800 DNA terug te vinden, maar de korte snavel en de lijnen van de tank hebben meer overeenkomsten met de GS. Om nog maar te zwijgen van het kontje, wat met uitzondering van het achterlicht regelrecht van de BMW lijkt te zijn overgenomen.

Het qua looks té hoge BMW gehalte is echter een van de weinige dingen die we op de fiets hebben aan te merken. Bovendien worden er in Hinckley geen doekjes om gewonden: de BMW R1200GS heeft als voorbeeld voor de nieuwe Tiger Explorer gediend. De taak van het ontwikkelingsteam was simpel maar meteen ook erg complex: bouw een GS, maar dan beter. En vooral dat laatste hebben de Britten ontzettend goed gedaan. De motor geeft je een ontzettend allroad gevoel, alsof je ongeacht het wegdek de hele wereld aan denkt te kunnen. De motor heeft een heerlijke zit, tenzij je besluit het zadel in de lage stand te zetten. Niet alleen zitten de voetsteunen verhoudingsgewijs dan te hoog, bovendien schuift het bij optrekken en afremmen op en neer, maar dat heeft Triumph inmiddels zelf ook ontdekt. Een modificatie is dus in de maak, zo wist de importeur bij terugkomst aan ons te bevestigen.

Hoewel de Tiger Explorer rijklaar wordt opgegeven voor een gewicht van 259 kg (exclusief kofferset), zijn die kilo’s nergens meer terug te vinden zodra de wielen aan het rollen zijn. Sterker, zou je niet beter weten dan zou je zweren met de 800 op pad te zijn. Tenminste, wat sturen betreft want qua vermogen gaat de fiets er als een speer vandoor en neigt haast naar een supersport. De motor vraagt erom om opgezweept te worden en beloont je gedrag met een formidabel uitlaatgeluid en een acceleratie waar je u tegen zegt. Des te meer toeren de Explorer maakt, des te leuker lijkt de fiets het te gaan vinden. Bovendien is het rijwielgedeelte enorm stabiel, waardoor je de fiets haast als een supersport zou gaan rijden. Het deed ons in ieder geval het meest nog aan de Multistrada 1200 denken, hoewel die naar verwachting (om het echt te weten zouden we ze naast elkaar moeten zetten) daar nóg een schepje bovenop zal doen.

Motorisch en rijwieltechnisch gezien heeft Triumph zijn huiswerk dus erg goed gemaakt. Bovendien is de motor standaard al van erg veel opties voorzien, zoals ABS, Traction Control (beide uitschakelbaar in het menu) en cruise control, wat rijden op de snelweg wel heel erg luxe maakt. Bovendien was op de snelweg de blik van menig automobilist, die verschrikt een Explorer zonder rijder maar enkel met bijrijder met handen over elkaar langszij zag komen, onbetaalbaar. Triumph is hiermee de eerste fabrikant die ride-by-wire ten volle is gaan benutten. Echter, zo fantastisch als de driecilinder loopt, zo heerlijk als de fiets ook stuurt (probleemloos legden we de voetsteunen aan de grond, en niet omdat de fiets zo weinig grondspeling heeft), zo teleurstellend zijn de remmen die wat ons betreft flink wat meer bite hadden mogen hebben. Er moest behoorlijk hard worden geknepen voordat de motor wilde vertragen, en dan nog had je niet het idee je lenzen uit de oogkassen te remmen. Ook lijkt de actieradius wat aan de krappe kant, maar de ervaring leerde dat op het moment dat de resterende kilometers met – wordt weergegeven, er nog ruim twee liter benzine over is.

• wat een knaller, stuurt verderlicht, beleving, als een GS – maar dan beter en slanker
• remmen, actieradius, zadel in lage stand, grondspeling