Test: BMW K1600GT

Eenmaal op de snelweg richting het Duitse Westerwald aanbeland wordt duidelijk hoe ontspannen de K1600GT eigenlijk is. De motor is dankzij z’n verstelbare ruit, vering en stabiliteitsprogramma geheel naar de omstandigheden aan te passen, en
Fraai ingebouwd, en bovendien alleen uitneembaar met de ruit in de hoogste stand

En da's wel zo handig mocht je het spoor even bijster zijn geraaktbovendien heb je dankzij de goed geplaatste en fraaie spiegels een goed zicht naar achteren. Met de vrolijke klanken van Shakira uit het audiosysteem (waren we nog vergeten, weer zo’n optie waar € 1.279,33 voor moet worden betaald) vliegen de normaal zo vervelende snelwegkilometers voorbij als een attractie op de Efteling. Het audiosysteem is via een netjes in een van de opbergvakken verwerkte USB aansluiting op je iPod voorbereid en kan via BlueTooth communiceren met je iPhone of de navigatie, die langs boven in het dashboard wordt geschoven. Tijdens een koffiestop de navigatie met het oog op eventuele diefstal demonteren is niet nodig, eenmaal de contactsleutel uit het slot zakt de verstelbare ruit in de laagste stand, waardoor de navigatie niet meer kan worden verwijderd. Zet je de motor weer op contact, dan wordt automatisch de laatst gekozen stand van de ruit weer opgezocht. Het dashboard is zondermeer mooi vormgegeven en via een multicontroller, een soort draaibare muis aan de linker stuurhelft, eenvoudig te bedienen. Nadeel is wel dat hierdoor de normale bedieningsknoppen van knippers en dergelijke net wat verder weg zitten dan je gewend bent. Ook is het raadzaam om de bediening eerst stilstaand goed te oefenen, om tijdens het tijden niet voor verrassingen te komen staan.

Van de andere kant, de weg kwijtraken is in dit gebied ook geen straf, ware het niet voor die vervelende pollen. Ik zou toch zweren dat we die Duc al eerder waren tegengekomen

Waren we tijdens de eerste kilometers al direct onder de indruk van het krachtige motorblok met werkelijk fenomenaal koppel van 175 Nm bij 5.250 toeren per minuut, die zich zelfs in zesde versnelling probleemloos tot 700 toeren liet afknijpen, dat wordt nog beter als eenmaal de grens gepasseerd de gaskraan flink kan worden opengedraaid.
Dit is waar 't allemaal om draait, de nieuwe zescilinder die amper breder is dan een gewone vier-in-lijn. In één woord ge-wel-dig

Klinkt ook zonder Shakira uit de speakers zondermeer vet. En ziet er ook niet verkeerd uitTikkie terug naar de derde versnelling en de 1600 GT verandert van een brave Golden Retriever in een snelle Greyhound die bovendien brult als een leeuw. Wat een waanzinnig geluid dat er dan uit de vette zescilinder komt, fe-no-me-naal. Alsof je met een Ferrari of Lamborghini aan het rijden bent. Gevoelsmatig denk je dat de motor dik 16.000 toeren aan het maken is, wat in werkelijkheid er zo’n 7.000 blijken te zijn. Voor ik het weet is de 200 km/u barrière al lang doorbroken, waarbij de motor niets aan stabiliteit blijkt in te boeten. Daar kan een Pan nog iets van leren. Het enige wat ons opviel op deze in Nederland ver illegale snelheid was het vacuümeffect achter de ruit, wat snel kon worden opgelost door de ruit in de laatste stand te zetten. De top van deze met accessoires volhangen K1600GT lag rond de 240 km/u, wat voor een fiets van dit kaliber meer van voldoende is. De aanwezige cruise control mag daarbij niet worden vergeten, waardoor ontspannen rijden een extra dimensie krijgt. Nadeel van de cruise control was wel dat via de rem deactiveren ook meteen ‘remmen’ betekent, iets meer speling op de remhendel was welkom geweest. Alternatief is om de cruise control via het knopje op de linker stuurhelft uit te zetten, maar ook dat is niet echt ideaal. Ook de bediening van het knipperlicht is niet echt ideaal, het bekende klikje ontbreekt waardoor het niet altijd duidelijk is of je ‘m wel of niet hebt aangezet.

Als de snelweg heeft plaats gemaakt voor de betere stuurwegen richting ons hotel in Nistertal en de eerste bochten zich aandienen kan het aftasten van de stuureigenschappen van de K1600GT gaan beginnen. Een ervaring die in één woord als ongekend kan worden omschreven. Sterker, het is een ervaring die ik niet eerder op straat met een motorfiets mocht beleven. Het gevoel van stabiliteit en zonder morren volgen van elke gekozen lijn, zonder onder- of overstuur geeft al snel zoveel vertrouwen dat we onze nieuwsgierigheid nóg meer Als ik hier nou eens een wheelie ga maken, om te illustreren hoe krachtig de fiets is? Na 28 pogingen besloot Burger de strijd toch maar te stakenwordt aangewakkerd om te kijken wanneer het rijwielgedeelte zal beginnen te kraken. En dat duurt lang, kunnen we je zeggen, want de K1600GT geeft werkelijk geen krimp. Waanzinnig hoe goed deze fiets blijkt te sturen, waar ongetwijfeld de goede Metzeler Roadtec Z8 banden ook debet aan zullen zijn. Ondanks de vrachtlading aan koppel blijft het – alleen al vanwege het geluid – veel te leuk om te schakelen, al blijkt deze nog steeds over BMW’s welbekende klak te beschikken. Meer dan eens kijken mensen verbaast om als de motor langszij komt brullen, in de gedachte een  vette Porsche of Lamborghini te zullen zien. Sterker, het is de eerste motor waar we van durven te stellen dat ie de meest fervente supersport rijder, die het voorover zitten beu is maar nog steeds wel wil knallen, niet teleur zal stellen. Hard knallen én comfortabel, het kan blijkbaar dus wel. Dankzij de ESA vering kan bovendien met een druk op de knop de vering worden aangepast, wat een welkome aanwinst was op de soms slechte wegen waar de fiets als Hovercraft overheen leek te zweven.

Doet niet veel onder voor menig supersport, qua sturen en knallen en zeker ook remmenDat de motor daarbij over meer dan voldoende grondspeling beschikt blijkt uit het feit dat pas tijdens de fotoshoot, waarbij meermaals dezelfde bocht wordt aangedaan, we in staat waren de voetsteunen aan de grond te rijden. Hetgeen ook alles zegt over het vertrouwen wat de toerbuffel uitstraalt, het voelt zo goed dat je al snel veel harder en platter durft te gaan dan je in eerste instantie voor mogelijk zou houden. Uiteindelijk gaat het zo plat dat ik bijna een bermpaaltje met de spiegel aan weet te tikken. Zo goed als de motor stuurt, zo goed zijn ook de remmen van de GT. Het deelintegraal remsysteem met 320 mm remschijven is goed doseerbaar en weet een goede vertraging te realiseren die niet veel voor een supersport zal onderdoen. Ook de koppeling is vederlicht te bedienen, hoewel er wel een vreemd gevoel ontstaat als je bij deellast van ’t gas gaat, wat op het conto van de ingebouwde bekrachtiging in combinatie met de antihop kan worden geschreven. De versnellingsbak schakelt uitermate zeker en soepel, alleen gaat -zoals gezegd-  het inschakelen van de eerste versnelling met een welbekende ‘klak’ gepaard. Dankzij de dubbele haakse overbrenging op de cardan zijn bovendien geen reactiekrachten in de aandrijflijn te bespeuren. De K1600GT bleek gedurende onze testperiode een meer dan acceptabel verbruik te hebben, gemiddeld kwamen we altijd wel 15 kilometer ver op 1 liter Euro loodvrij, wat voor een motor van dit kaliber zeker netjes te noemen is. Tel daar de dikke 24 liter brandstofvoorraad bij op en je weet dat je eerder koffie dan benzine zult tanken