Test Ducati Streetfighter S

Na de terugval in ronde vier is de Streetfighter er weer met zijn kop bij. Op het programma staan nog enkele straten in het Schwarzwald en ondanks de dappere pogingen van de Straat is het toch de streetfighter die hier in de schijnwerpers staat. Dit is zijn terrein! De reparaties houden stand en geven de motor de kans zich van zijn allerbeste kant te laten zien. Zo wil het gebeuren dat  juist dit het beslissende moment is; zelfs geblesseerd houdt niets de tweecilinder tegen op het meest afmattende tempo bocht na bocht aan te vallen. Vermoeidheid is verdwenen, als op nieuw aangeboorde energie verzet de motor een monnikenwerk waar zelfs de grootste koekoeksklokfanaat stil van zou worden. Dit is straatvechten zoals straatvechten bedoeld is; met blote knokkels en zonder gebitsbescherming en mét gebruik van de knieën. De eerst zo superzenuwachtige en schichtige machine is nu een toonbeeld van ‘strak strakker strakst’, de Öhlinsen voor en achter geven elk streepje door aan de rijder die ondanks zijn concentratie alle informatie opzuigt en de motor daar prikt waar híj hem wil hebben. Een terloops in de strijd geworpen putdeksel wordt niet geÏncasseerd, integendeel: er is tijd en ruimte genoeg om de situatie in te schatten en te kiezen of deze links, rechts of nog anders bemiddeld wordt, met opties in reserve mocht de gekozen lijn alsnog niet ideaal bevonden worden. Flitsend krijgt een nieuwe definitie.

Een allerlaatste poging van de Straat om de Ducati alsnóg een loer te draaien door op de terugreis nog nipt een marathonsessie in te lassen wil ook niet baten; na een tocht op reserve van epische proporties is na 300 kilometer de verlossende en beslissende pomp in zicht en ook deze wordt rijdend bereikt. Een korte rekensom leert dat de getankte hoeveelheid exact overeen komt met de fabrieksopgegeven tankinhoud… was een ritje van 1 op 18 overigens. Met een minimaal verbruik van 1 op 20 is het zelfs helemaal nog niet gek gesteld met de dorst van de kuiploze (gemiddeld 1:17.2); de meer gestroomlijnde broer doet het ´m niet na!

• Zithouding, superlicht en precies sturen, 1098...
• Kan nerveus gevonden worden, vering niet geschikt voor slecht wegdek, uitlaat

Bij het klinken van de laatste bel is de strijd beslist en steekt één strijder zijn armen in victorie hemelwaarts. Met de Streetfighter heeft Ducati een nieuwe keus in de familie ingelijfd, en wát voor een. Geen concurrent van de Monster maar een geheel nieuwe smaak. Beter? Ligt maar net wat je wil. In Monstertrim was er met geen mogelijkheid uit het blok te halen wat er nu uit komt. Wat de rijprestaties betreft idem; rijwielgedeelte en vermogensafgifte zijn nu op elkaar afgestemd om samen gehakt te maken van de concurrentie. En wat karakter betreft is het net als bij alle sporten: redelijk tot zeer explosief. Pas op, kan bijten.